Κι αν ο αγέρας φυσά δε μας δροσίζει*

Διάβαζα νωρίτερα την επιστολή-άρθρο του υπερυπουργού Βενιζέλου που δημοσιεύθηκε σήμερα στις εφημερίδες.

Τίποτα από όσα είπε δεν ήταν καινούργια, αν και πολλά ήταν κενά νοήματος. Ακόμα και η διαπίστωση για την ανάγκη "ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας" βρωμάει από μακριά του συνθήματος με το οποίο εξελέγησαν οι "άλλοι", περί "επανίδρυσης του κράτους".

Το συμπέρασμα είναι απλό: η διαπίστωση είναι ορθή, ορθότατη: χρειάζεται επανιδρυση και ανασυγκρότηση όχι του κράτους ή της οικονομίας απλά αλλά της χώρας ολόκληρης.

Όλη η χώρα, σε όλα τα επίπεδα, είναι κτισμένη πάνω σε σαθρά και σάπια θεμέλια.

Χρειάζεται λοιπόν συθέμελη αναδόμηση της χώρας, ξεκινώντας από τα βασικά και αυτονόητα:

• Διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας.
• Πραγματικός διαχωρισμός των εξουσιών και ίδτυση ελεγκτικών θεσμών που θα καταστούν εγγυητές της διαφάνειας και της εξάλειψης της διαφθοράς.
• Που θα οδηγήσει στην κατάργηση των πελατειακών σχέσεων.

Για να γίνουν βέβαια αυτά θα πρέπει να απομακρυνθούν από το προσκήνιο όσοι έχουν συμφέρον να διατηρήσουν το status quo, τουτέστιν τα σκουλίκια που τρέφονται από την παρούσα σαπίλα.

Και εδώ είναι λοιπόν που χωλαίνουν οι προτάσεις των υπουργών πρώην και νυν: Αποτελούν μέρος του συστήματος και ως τέτοιοι δεν έχουν το ηθικό κεφάλαιο να προτείνουν αλλαγή.

Ο λαός δεν εμπιστεύεται πλέον τους πολιτικούς του. Ούτε οι ξένοι εμπιστεύονται πλεόν τους Έλληνες (πολιτικούς). Κατά συνέπεια μόνο η απομάκρυνση του συνόλου του πολιτικού κόσμου που κατέχει θέσεις αυτή τη στιγμη θα μπορέσει να είναι ένα σημείο έναρξης για οποιαδήποτε "αναδόμηση", "ανοικοδόμηση" ή απλά για μια νέα αρχή.

Και για λίγη ελπίδα.

* Κι αν ο αγέρας φυσά δε μας δροσίζει (Μυθιστόρημα, ΙΘ’, Γιώργος Σεφέρης)