"Δημοκρατικοί". Κεφ. 1-9

Από τις «Θέσεις» των «Δημοκρατικών». Μία ματιά στα κεφάλαια 1-9.

Ρίχνοντας μία βιαστική ματία στις «Θέσεις» του νεοϊδρυθέντος κόμματος των «Δημοκρατικών» μου ήρθαν κάποιες σκέψεις στο κεφάλι τις οποίες και αποτυπώνω στη συνέχεια. Η ανάλυσή μου δεν είναι σε καμμία περίπτωση εξαντλητική και λόγω προσωπικού φόρτου εργασίας. Ωστόσο μπορούμε να κάνουμε και κάποιες γενικές διαπιστώσεις:

- Στο τρίτο κεφάλαιο διατυπώνεται ενερυθρίαστα ως βασική αρχή του κόμματος το «Πατρις-Θρησκεία-Οικογένεια».
- Η επιλογή του ονόματος αλλά και η παρουσίαση των θέσεων του κόμματος με τη μορφή Check-List παραπέμπει άμεσα στον Barak Obama ως πρότυπο των ιδυτών του εγχειρήματος. Ενδεχομένως ελπίζουν να κερδίσουν επενδύοντας στην Obamamania που έχει ως βασικό μότο το «Change». Δυστυχώς για αυτούς το «Change» έχει ήδη καεί στην Ελλάδα από την «Αλλαγή».
- Στα ζητήματα της Παιδείας τα κάνουν μαντάρα, αφού είναι φανερό ότι θέλουν να ακολουθήσουν τα Αμερικάνικα μοντέλα (με ιδιωτικά πανεπιστήμια, και σχολεία – πανεπιστήμια της ελίτ) αλλά ντρέπονται να το πούνε.
- Γενικά ανιχνεύουν με ακρίβεια αρκετά από τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας (κάτι που μπορεί όμως να κάνει οποιοσδήποτε έλληνας πολίτης) αλλά στη συνέχεια προτείνουν κακές λύσεις ή ακόμα χειρότερα χρησιμοποιούν τη διαπίστωση του προβλήματος για να προτείνουν αντιδραστικότατες λύσεις.
- Ακόμα και για της προτεινόμενες αλλαγές λείπει ένα σημαντικότατο στοιχείο: η χρημοτοδότηση. Για παράδειγμα για τη χρηματοδότηση όλου του προτεινόμενου σχήματος της εκπαίδευσης θα απαιτούνταν κάποια επιπλέον δισεκατομμύρια ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό, οπότε θα περιμέναμε κάποιες περικοπές αλλού, π.χ. στο στρατο κάτι που όμως δε συμβαίνει.
- Χωρίς να το έχω ψάξει πολύ μου φαίνεται ότι το όλο μόρφωμα ψαρεύει στα θολά νερά του εθνικισμού-μοντερνισμού-ευρωπαϊσμού-αμερικανισμού με μία νερωμένη σάλτσα "ριζοσπαστικού κέντρου"!;! γιά όλα τα γούστα.

Κεφάλαιο 3:
- Πατρίς (αρχαιολατρεία: «ο ελληνικός λαός μπορεί και πρέπει να είναι υπερήφανος για τον πολιτισμό και την ιστορία του. Τα πνευματικά και πολιτικά επιτεύγματα των Ελλήνων, από την Αρχαιότητα μέχρι τον Εικοστό Αιώνα, εκπλήσσουν με την πρωτοτυπία και την οικουμενικότητά τους.)
- Θρησκεία («Kατά την διάρκεια του Μεσαίωνα, σ’ έναν κόσμο χάους και πολιτιστικής κατάρρευσης, το ελληνορθόδοξο Βυζάντιο υπήρξε ένας θύλακας οργανωμένου κράτους, με κοινωνική πολιτική, υψηλό βιοτικό επίπεδο και παγκόσμια πολιτιστική ακτινοβολία, που μετέδωσε πολιτισμό στους λαούς της Κεντρικής και της Ανατολικής Ευρώπης.»)
- Οικογένεια («Η οικογένεια παραμένει σήμερα και παρά τις κοινωνικές εξελίξεις το βασικό κοινωνικό κύτταρο του Ελληνισμού. Θεωρούμε την οικογένεια βασική κοινωνική μονάδα και γι αυτό οφείλει να την ενισχύει η πολιτική πράξη με ποικίλους τρόπους.»)

Δεν ξέρω τι λέτε εσείς αλλά το τρίπτυχο «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια» με βάζει σε σκέψεις, ιδίως αν λάβουμε υπ’όψιν το συγχνωτισμό με τον πολύ Παπαθεμελή...

Στα Θετικά καταγράφουμε το ότι το νέο κόμμα έβαλε τις βασικές τους θέσεις με τρόπο σαφή (και πρακτικό) υπό μορφή λίστας εργασίας (Check List), ούτως ώστε σε περίπτωση που πάρουν κάποτε την εξουσία να μπορούν άμεσα να ελεγχθούν (κεφ. 4-5). Αυτή η κίνηση, όπως άλλωστε και το επιλεγέν όνομα παραπέμπει άμεσα στον Ομπάμα, ο οποίος παλλάκις πριν αλλά και μετά την εκλογή του έδωσε τέτοιο Check-List, δηλώνοντας ότι έτσι οι ψηφοφόροι μπορούν να τον ελέγξουν σήμείο προς σημείο.

Κεφάλαιο 6ο

«Ο κομματικός και πελατειακός ομφάλιος λώρος που συνδέει την εκάστοτε κυβέρνηση με τη Δημόσια Διοίκηση πρέπει να κοπεί. Επίσης, είναι σημαντικό να καθιερωθεί η συνεργασία με την Διεθνή Διαφάνεια και άλλους αντίστοιχους αξιόπιστους και εγνωσμένου κύρους διεθνώς θεσμούς.» Σωστά, όμως
«Προκειμένου η δημόσια διοίκηση να διαθέτει σημαντικό βαθμό ανεξαρτησίας, σε κάθε υπουργείο θα τοποθετείται μόνιμος υπηρεσιακός υφυπουργός προερχόμενος από την δημόσια διοίκηση.» Ο μόνιμος υφυπουργός σεν είναι απομάκρυνση από τη δημοκρατία και προσέγγιση προς τη γραφειοκρατεία (ένα από τα προβλήματα π.χ. της Ε.Ε.);
Θετική η επίμονή κατά της διαφθοράς και των πελατειακών σχέσεων.

Κεφάλαιο 7ο:

«β) Την αποθάρρυνση των αμβλώσεων»: Ποίος είπε ότι οι αμβλώσεις παίζουν σημαντικό ρόλο στην υπογεννητικότητα; Επικίνδυνα πράγματα, με θέσεις που προσεγγίζουν Αμερικάνικα πρότυπα και που ανοίγουν το δρόμο για παρεμβατικότητα στην προσωπική ζωή και τα δικαιώματα των γυναικών.

Κεφάλαιο 9ο:

«Τα σημερινά ΑΕΙ-ΤΕΙ πάσχουν από εξαιρετικά σημαντικές δυσλειτουργίες, όπως είναι η μετατροπή του ασύλου σε μηχανισμό καταστροφής των πανεπιστημιακών χώρων, ή άσκηση βίας, η άθλια εικόνα των περισσότερων διδακτικών χώρων, η ευνοιοκρατική και κομματική επιλογή διδακτικού προσωπικού, οι κομματικές και προσωπικές παρεμβάσεις, η ελάχιστη παραγωγή πρωτότυπου ερευνητικού έργου, η ιδιοτέλεια των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων , η πολυ-απασχόληση των καθηγητών σε πολιτικές και διοικητικές θέσεις κλπ.»: Πάρτε και μία απαξίωση των ελληνικών πανεπιστημίων αλλά και ένα πρόχειρο επιχειρηματάκι για την κατάργηση του ασύλου.

«α. η κατάργηση του ασύλου για θέματα που δεν σχετίζονται με την διακίνηση των ιδεών, με πλήρη περιφρούρησή του για την διακίνηση των ιδεών (δηλαδή η επιστροφή στην έννοια του ασύλου),»: πάρτε και την κατάργηση του ασύλου, αν ανησυχούσατε πως δε θα έρθει...

«β. η αντικειμενικοποίηση της εκλογής διδασκόντων με σύστημα μοριοδότησης και κριτές από ευρωπαϊκά πανεπιστήμια»: πάρτε και την πλήρη υποταγή των ελληνικών πανεπιστημίων στα «ευρωπαϊκά». Με το συμπάθειο, αλλά τα ελληνικά πανεπιστήμια από πότε ΔΕΝ ειναι ευρωπαϊκά; Άντε και καλή ιδιωτικοποίηση...

«η υποχρεωτική βιβλιογραφία θα καταρτίζεται από εξέχουσες πνευματικές προσωπικότητες με βάση κλασσικά και διεθνώς αναγνωρισμένα έργα, σε ελληνική μετάφραση ή και στο αγγλικό πρωτότυπο,»: η πρωτοτυπίες συνεχίζονται. Δηλαδή, εκτός του ότι δεν εμπιστευόμαστε καθόλου τον πανεπιστημιακό, παρόλες τις συνεχείς και ες αεί δοκίμασίες και κρίσεις που θα του επιβάλλουμε, του αφαιρούμε ακόμα και την ελευθερία να επιλέγει ποιά βιβλία θα προτείνει! Ποιές είναι λοιπόν οι «εξέχουσες πνευματικές προσωπικότητες» και ποιά τα «διεθνώς αναγνωρισμένα έργα»; Ποιός τους και ποιός τα επιλέγει; Για να μην αναφερθούμε στο οξύμωρο του όρου «κλασσικά έργα» όταν αναφερόμαστε σε γνωστικά αντικείμενα όπως η πληροφορική, η φυσική, η ιατρική κλπ κλπ, όπου ο μέσος όρος «ζωής» ενός έργου πριν αντικατασταθεί από το διάδοχό του μετριέται σε έτη με τα δαχτυλα του ενός χεριού.

«Στον χώρο των πανεπιστημίων θα πρέπει τα ΑΕΙ και ΤΕΙ να διασυνδεθούν με την διεθνή έρευνα, να αποκτήσουν διοικητική αυτονομία, να υπόκεινται σε λογοδοσία και συνεχή αξιολόγηση του έργου τους από ειδικευμένους διεθνείς οργανισμούς» Άντε πάλι απαξίωση. Ποίοι είναι επιτέλους οι «διεθνείς οργανισμοί» που τους εμπιστευόμαστε περισσότερο από τους εαυτούς μας;!

«Επίσης, είναι απαραίτητη η εξάλειψη του κομματισμού και της βίας στους πανεπιστημιακούς χώρους και ο περιορισμός της έννοιας του ασύλου στην πραγματική, επιστημονική του διάσταση, μακριά από την σημερινή κατάχρησή του, που δίνει το πρόσχημα σε ομάδες βανδάλων να καταστρέφουν την δημόσια περιουσία και να τρομοκρατούν την συντριπτική πλειοψηφία αυτών που θέλουν να σπουδάσουν απερίσπαστα.»: Ποιά βια βρε κουμπάρε στους πανεπιστημιακούς χώρους; Στα χρόνια που πέρασα σε ελληνικό πανεπιστήμιο δεν είδα καθόλου βία. Όσο για τον κομματισμό στα πανεπιστήμια από πότε η πολιτικοποίηση των νέων έγινε έγκλημα; Τί είναι αυτή η εμμονή να αποστειρωθεί η εκπαιδευτική διαδικασία από τη «μόλυνση» της πολιτικής; Κάποτε λέγαμε ότι καθήκον του πνευματικού ανθρώπου (που βγαίνουν και από την εκπαιδευτική διαδικασία) είναι να έχει πρωτίστως πολιτικό λόγο. Πώς θα αποκτίσει πολιτικό λόγο σε αυτά τα πανεπιστήμια-σχολία, όπου οι φοιτητές δε θα σκέφτονται τίποτα «εκτός ύλης»; Όσο για το ευνουχισμένο άσυλο, περιορισμένο «στην πραγματική, επιστημονική του διάσταση», δεν το κατάλαβα. Η έννοια του ασύλου είναι η εγγύηση ενός χώρο ελεύθερης ανταλλαγής ιδεών, προστατευμένη από κάθε μορφή λογοκρισίας. Η επιβολή «περιορισμών» αναιρεί ακριβώς την ουσία του ασύλου.

Παρακάτω: «διασύνδεση της έρευνας με την παραγωγή και την πραγματική οικονομία». Ιδιωτικοποίηση κανείς; Διότι η διασύνδεση της έρευνας με την αγορά σημαίνει αυτόματα την στοχοποίηση της έρευνας, που με τη σειρά του οδηγεί στην κατάργηση γνωστικών τομέων και πεδίων έρευνας που δεν είναι κερδοφόροι σύμφωνα με τους όρους τις αγοράς. Με άλλα λόγια όλοι οι τομείς της ιστορίας, της λογοτεχνίας, και γενικά όλα τα γνωστικά αντικείμενα των «φιλοσοφικών» σχολών θα πετσοκοφτούν, εκτός και αν βρούμε κάποια χρήση για αυτά στο πεδίο της διαφήμισης («η ανασκαφή ήταν μια ευγενική χορηγία της Caterpillar» ή «η ανάλυση της Ιλιάδας έγινε με τη συμμετοχή της Coka-Cola Α.Ε.»), ενώ στις θετικές επιστήμες θα χρηματοδοτείται μόνο ότι έχει πρακτική εφαρμογή, δηλαδή μπορεί να μετατραπεί σε εμπορεύσιμο προϊόν.

«Μεγάλη σημασία για την αναγέννηση της ανώτατης παιδείας είναι η δυνατότητα ίδρυσης μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων, σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Τα πανεπιστήμια αυτά, πολλά εκ των οποίων θα μπορούσαν να ιδρυθούν με χορηγίες ομογενών και να στηριχθούν από οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους της τοπικής αυτοδιοίκησης και μη κυβερνητικών φορέων, θα συμβάλουν στην απορρόφηση ανέργων επιστημόνων με υψηλά προσόντα, στον επαναπατρισμό διακεκριμένων Ελλήνων επιστημόνων από το εξωτερικό, στην συγκράτηση στην χώρα μας χιλιάδων Ελληνοπαίδων που καταφεύγουν σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, στην προαγωγή του στόχου της αριστείας, στην εμπέδωση πνεύματος ευγενούς άμιλλας μεταξύ των ανωτάτων σχολών.»: Ας αφήσουμε τις μαλαγανιές. Τα μόνα μη κρατικά πανεπιστήμια που υπάρχουν στην ευρώπη ή αλλού είναι τα ιδιωτικά. Αν οι ομογενείς ή ενδογενείς ή εξωγενείς έχουν λεφτά που τους περισσεύουν να τα κάνουν δωρεά στα ήδη υπάρχοντα κρατικά πανεπιστήμια.

«στ. την απόδοση μεγαλύτερης έμφασης στην διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών [στο Λύκειο] διότι μόνον έτσι θα γίνει κατανοητή η “λογική” της νέας ελληνικής γλώσσας. Άλλωστε τα αρχαία ελληνικά διδάσκονται στα σχολεία όλου του κόσμου.»: Όπως είδαμε παραπάνω, με τη λογική των «Δημοκρατικών» η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών στα πανεπιστήμια έχει πάει για βρούβες, οπότε μάλλον θα έχουν ένα προβληματάκι για τη διδασκαλία τους στο Λύκειο. Εξάλλου στα δύο επίπεδα της εκπαίδευσης φάσκουν και αντιφάσκουν αφού το Λύκειο θα στρέφεται προς «προς την διαμόρφωση αυτόνομων και ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων που θα διαθέτουν ανθρωπιστικές αξίες, κριτική σκέψη, αυτοπεποίθηση, γλωσσική επάρκεια, κλασσική παιδεία και ιδανικά και» ενώ το πανεπιστήμιο θα διασυνδέεται «με την παραγωγή και την πραγματική οικονομία». Αποφασίστε τι θέλετε από αυτή τη ρημάδα την παιδεία επιτέλους!

«Σκοπός των Προτύπων Σχολείων είναι να προσφέρουν δωρεάν παιδεία υψηλού επιπέδου σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και να αντισταθμίσουν το πλεονέκτημα των ιδιωτικών σχολείων που διαθέτουν τα εύπορα στρώματα.»: Δε θα ήταν πιό απλά να προσπαθήσουμε για τέτοια σχολία για όλους τους μαθητές; Τελευταία φορά που κοίταξα το Σύνταγμα η δημάσια δωρεάν παιδεία ήταν για όλους.