Όπως η μέγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων που έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο, η πρώτη κίνηση μου μόλις βρεθώ αντιμέτωπος με ένα πρόβλημα, απορία ή πληροφοριακή αβεβαιότητα, είναι να κάνω μία διαδικτυακή έρευνα. Χρησιμοποιώντας μία οποιαδήποτε μηχανή έρευνας μέσα σε δευτερόλεπτα έχω τη δυνατότητα να βρώ σχεδόν οποιαδήποτε χρονολογία, πληροφορία ή ορισμό.
Βεβαίως το διαδίκτυο σε καμμία περίπτωση δεν αποτελεί τον παντογνώστη και τα αποτελέσματα μίας οποιασδήποτε διαδικτυακής έρευνας περιλαμβάνει και πληθώρα ανακριβειών, λαθών ή (αναλόγως με τη φύση της αρχικής ερωτήσεως) και προπαγανδιστικής παραπληροφορήσεως.
Πρέπει ωστόσο να (παρα)δεχτούμε ότι πλέον το διαδίκτυο είναι μία από τις πρωταρχικές πηγές πληροφόρησης του σύγχρονου ανθώπου. Και η τάση είναι αυξητική, αφού ολοένα και περισσότεροι τύποι ανταλλαγής πληροφοριών προστίθενται συνεχώς στο διαδίκτυο. Ενώ μέχρι πρόσφατα οι πληροφορίες δίδονταν μόνο με τη μορφή κειμένου, γρήγορα προστέθηκαν στατικές εικόνες, ενώ πλέον κάθε μορφή παραδοσιακής μορφής πληροφόρησης έχει ενταχθεί στο διαδύκτυο, συμπεριλαμβανομένου του τηλεφώνου, του ραδιωφώνου και της τηλεοράσεως, ενώ αναπτύσσονται και νέοι τρόποι, αποκλειστικά για το διαδύκτιο (φόρουμ, chat, κοινωνικά δίκτυα κλπ).
Αντίθετα όμως με ότι συμβαίνει παγκοσμίως στην Ελλάδα έχουμε μείνει με την εντύπωση ότι το διαδίκτυο αποτελεί απλά έναν βοηθητικό χώρο πληροφόρησης, με χαρακτήρα περισσότερο διακοσμητικό παρά πρώτιστης σημασίας. Έτσι πάμπολλες είναι οι δημόσιες υπηρεσίες που εξακολουθούν να μην έχουν καν δικτυακό τόπο, ενώ τα περισσότερα Μουσεία, Υπουργεία κλπ στην καλύτερη περίπτωση διαθέτουν μία στατική σελίδα που παρουσιάζουν ως δικτυακό τους τόπο.
Το τραγικότερο δε είναι ότι όλες αυτές οι υπηρεσίες ή δεν έχουν καθόλου κάποιο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο στις σελίδες τους ή δίδουν κάποια ηλεκτρονική διεύθυνση για την οποία όμως κανείς δεν είναι υπεύθυνος. Δεν υπάρχει με άλλα λόγια κάποια υπηρεσία που θα είναι υπεύθυνη να απάντα σε κάθε ερώτημα που θα τίθεται στην υπηρεσία μέσω του διαδικτύου! Αντιθέτως όποιος δύστυχος προσπαθήσει να επικοινωνήσει με την όποια ελληνική υπηρεσία μέσω διαδικτύου, μετά από κάποιες εβδομάδες θα αναγκαστεί να παραδεχτεί ότι το μήνυμά του παρεπέμφθει –αυτομάτως – στις ηλεκρονικές ελληνικές καλένδες, μαζί με την όποια ελπίδα για τον εκσυγχρονίσμό του ελληνικού γραφειοκρατικού δεινοσαύρου.
Από την άλλη ακόμα και αυτές οι σελίδες που υπάρχουν είναι στατικές. Με άλλα λόγια οι ελληνικές υπηρεσίες αντιμετωπίζουν τις ηλεκτρονικές σελίδες σαν να ήταν τυπωμένες: όποτε εγκρίνεται κάποιο κονδύλιο για τη δημιουργία ενός ηλεκτρονικού τόπου, δε συνοδεύεται από τα αντίστοιχα κανδύλια για τη συνεχή ανανέωσή του, με την προσθήκη νέων πληροφοριών και νέων υπηρεσιών. Έτσι, με τη μη αξιοποίηση των δύο βασικών καινοτομιών που προσφέρει το διαδίκτυο, της επικοινωνίας και της εξελιξιμότητας, οι ηλεκτρονικοί τόποι των ελληνικών δημόσιων υπηρεσιών, μετατρέπονται σε ευνουχισμένα απολιθώματα, βιτρίνες μοντερνισμού για τα μάτια ευρωπαίων χρηματοδοτών, μπροστά από τις σαπισμένες παράγκες ποικίλλων συμφερόντων.
Πολλά είναι τα παραδείγματα που θα μπορούσαμε να φέρουμε για να καταδείξουμε πόσο πίσω έχουμε μείνει... Σταχυολογούμε (πηγαίνετε στους αντίστοιχους τόπους να δείτε οι ίδιοι!):
Μουσείο του Λούβρου, Γαλλία. http://www.louvre.fr. Γλώσσες 2 (Αγγλικά, Ιαπωνικά). Αποκλειστική διεύθυνση. Δεκάδες ενότητες πλήρως εικονογραφημένες, μεταξύ πολλών άλλων με ενότητες για εκπαιδευτικούς, παιδιά, επαγγελματίες, προγράμματα δραστηριοτήτων κλπ κλπ.
Εθνικό και Αρχαιολογικό Μουσείο Αθήνας: http://www.yppo.gr/1/g1540.jsp?obj_id=100 Γλώσσες: 1 (Αγγλικά). Δεν έχει ανεξάρτητη διεύθυνση! Η διεύθυνση φιλοξενείται από το ΥΠ.ΠΟ. που παρουσίαζει το μουσείο σε 10 στατικές σελίδες. Στα αγγλικά υπάρχουν μόνο 5 σελίδες, προσβάσιμες όμως από άλλη διεύθυνση, η οποία δεν συνδέεται με την πρώτη, στα πλαίσια της ξεπερασμένης προσπάθειας παρουσίασης όλων των ελληνικών Μουσείων μέσω του προγράμματος ΟΔΥΣΣΕΥΣ του ΥΠ.ΠΟ.: http://odysseus.culture.gr/h/1/eh151.jsp?obj_id=3249
Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών: http://www.mfa.gov.tr/default.en.mfa Γλώσσες 3 (4): Αγγλικά, Γαλλικά, Αραβικά. Επιλεγμένα κείμενα και Γερμανικά. Εξαιρετική παρουσίαση. Είναι προφανής η συστηματική εργασία μεγάλης ομάδας πίσω από αυτόν τον ηλεκτρονικό τόπο.
Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών: http://www.mfa.gr Γλώσσες: 2 (Αγγλικά, Γαλλικά). Υπερτερεί στο σχεδιασμό και σε κάποια τεχνικά χαρακτηριστικά (π.χ. χάρτης). Και οι δύο τόποι ακολουθούν ένα κοινό μοντέλο. Ωστόσο όσον αφορά τις παρεχόμενες πληροφορίες ο ελληνικός υστερεί δραματικά. Πηγαίνοντας για παράδειγμα (στα αγγλικά) στο Foreign Policy>Geographic Regions>Europe βρίσκουμε πληροφορίες για τρείς (!) χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης: τη Νορβηγία, την Ελβετία και του Βατικανού!!! Για κάθε μία δε από αυτές τις χώρες υπάρχει μία (μικρή) σελίδα. Αντιθέτως στον τουρκικό τόπο Foreign Policy>Regions>Balkans βρίσκουμε πληροφορίες για 11 βαλκανικές χώρες, καθώς και γενικές πληροφορίες για την Τουρκική πολιτική στα Βαλκάνια αλλά και πληροφορίες για Διεθνέις οργανισμούς των Βαλκανίων. Για κάθε χώρα αφιερώνονται δύο ενότητες (α. Πολιτικές σχέσεις β. Οικονομικές και Εμπορικές σχέσεις) ενώ ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στην ενότητα «Πολιτικές σχέσεις με την Ελλάδα» υπάρχουν οκτώ (!) ενότητες που κάθε μία περιέχει μακρά και εικονογραφημάνα κείμενα.
Το Υπουργείο εσωτερικών (http://www.ypes.gr), σε έναν καλό, από τεχνικής άποψεως τόπο, χωλαίνει στο ότι περιορίζεται σε έναν διεκπαιρεωτικό ρόλο με σκέτη παρουσίαση επιλεγμένων νόμων, διαταγμάτων κλπ. Στη δε σελίδα που προορίζεται για τους αλλοδαπούς συμβαίνει το γραφικό οι πληροφορίες να δίδονται μόνο στα Ελληνικά, αν και η σελίδα στολίζεται με τέσσερις σελίδες στο άνω μέρος! Η γραφικότητα ενισχύεται από την παδάθεση σχετικού χωρίου του Συντάγματος: "Καθένας έχει δικαίωμα συμμετοχής στην Κοινωνία της Πληροφορίας. Η διευκόλυνση της πρόσβασης στις πληροφορίες που διακινούνται ηλεκτρονικά, καθώς και της παραγωγής, ανταλλαγής και διάδοσής τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους, τηρουμένων πάντοτε των εγγυήσεων των άρθρων 9, 9Α και 19. "
Από την άλλη ο θυγατρικός τόπος που ανήκει στην Γενική Γραμματεία Δημόσιας Διοίκησης (http://www.gspa.gr) βρίσκεται σε τραγική κατάσταση από τεχνικής απόψεως, με τους τίτλους των ενοτήτων να πέφτουν η μία πάνω στην άλλη με αποτέλεσμα να έχουν καταντήσει ακατανόητες...
Αντιθέτως βέβαια με τα παραπάνω παραδείγματα υπάρχουν και κάποια παραδείγματα ελληνικών δικτυακών τόπων που αντέχουν σε συγκρίσεις και που αποδεικνύουν ότι είναι δυνατόν να παρουσιαστεί άλλη είνόνα για τη χώρα μέσω του διαδυκτύου. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά τον χώρο του Πανεπιστημίου Αθηνών (http://uoa.gr).
Εν τέλει από μία σύντομη διαδρομή σε ελληνικούς δικτυακούς τόπους μένουμε με μία έντονη γεύση προχειρότητας και τσαπατσουλιάς. Και το δυστύχημα είναι ότι ενώ είναι εμφανής η τεχνική ικανότητα των ανθρώπων που βρίσκονται πίσω από τη σχεδίαση και την κατασκευή αυτών των τόπων, είναι εξίσου εμφανής η έλλειψη πολιτικής βούλησης και πιθανότατα κατανόησης του πόσο σημαντικό είναι πλέον να υπάρχει ένας σοβαρός δικτυακός τόπος που να παρουσιάζει κάθε υπηρεσία. Αν υπήρχε σχετική βούληση θα προβλέπονταν και τα αντίστοιχα κονδύλια που θα επέτρεπαν και τη σωστή παρουσίαση του έργου της κάθε υπηρεσίας, αλλά και τη σωστή και αμεσότερη επικοινωνία με τον πολίτη. Επιπλέον θα ενισχύονταν και η εικόνα της χώρας σε κάθε έναν που θα ενδιαφέρονταν να την επισκεφτεί, αφού δε θα χρειαζόταν πια να ανατρέξει σε τρίτες πηγές για την παραμοκρή πληροφορία που να σχετίζεται με αυτήν.
No comments:
Post a Comment