Crew Cut

Διάβαζα πρόσφατα στον γαλλικό Monde ότι οι ειδικοί εκτιμούν ότι μόνο ένας (1) στους επτά (7) Έλληνες πληρώνει φόρους (σύμφωνα με τον Sylvain Broyer, οικονομολόγο στη Natixis).

Τώρα, όπως και να το γυρίσουμε αυτό το νούμερο, αριστερά, δεξιά ή κεντρώα, παραμένει μια πραγματικότητα: δεν είναι δυνατή η κοινωνική συμβίωση, αν δεν συνεισφέρουν όλοι, ο καθένας ανάλογα (και αναλογικά) με τις δυνάμεις του.

Στην Ελλάδα (αλλά και στην Δύση γενικότερα) υπάρχει δε το θλιβερό η συνεισφορά να είναι αντιστρόφως ανάλογη με τη δύναμη. Με άλλα λόγια όσο πιο πλούσιος είσαι, τόσο μικρότερο φόρο πληρώνεις!

Θα επιμείνω όμως, γυρίζοντας στα ελληνικά: η ρίζα του προβλήματος αλλά και η μόνη λύση του βρίσκεται στη φοροδιαφυγή. Μόνο αν εξαλειφθεί το φαινόμενο θα μπορέσει η κοινωνία να αρχίσει να ξαναστέκεται στα πόδια της. Ο τρόπος; Ξεχάστε τους πατριωτισμούς, οι οποίοι πιάνουν αποκλειστικά αν δεν ακουμπούν την τσέπη.

Πρακτικά, απλά και ωραία: μηχανοργάνωση και καμία επαφή μεταξύ ελεγκτή και φορολογούμενου. Η αυτοματοποίηση θα τσιμπάει σε μηδενικό χρόνο τις ύποπτες περιπτώσεις. Η δε έλλειψη επαφής μεταξύ του ελεγκτή/εισπράκτορα και του φορολογούμενου μειώνει και τις πιθανότητες διαφθοράς: Όταν δεν ξέρεις ποιος σε ελέγχει, γίνεται κάπως δύσκολο να του γλιστρήσεις ένα φακελάκι.

Αυτά τα απλά είναι λοιπόν τα προαπαιτούμενα για να αρχίσει η κοινωνία να ξαναποκτά εμπιστοσύνη στο κράτος αλλά και στον εαυτό της. Διότι όσο γνωρίζει ο Έλληνας ότι αν πληρώσει φόρο είναι η εξαίρεση (λέγε με Μαλάκα!) και όχι ο κανόνας, θα κάνει το παν να μην πρηρώσει.

Θα γίνουν σύντομα; Αμφιβάλλω.