Ελληνικό branding

Επί καιρώ αντισταθηκα στον πειρασμό να σχολιάσω τα όσα γίνονται στο χώρο της οικονομίας στην Ελλάδα. Έτσι και αλλιώς πολλοί και περισσότερο σχετικοί από όλους τους χώρους έχουν γράψει πολλά.

Τελευταία όμως τριγυρνάει στο κεφάλι μου μια σκέψη που αφορά τη μακροπρόθεσμη ζημιά που πάθαμε ως χώρα και ως Έλληνες. Τούτη δεν έχει σχέση με την καταιγίδα φορολογικών μέτρων/μπαλωμάτων, αλλά με το καλό όνομα της χώρας. Θα μου πείτε, είχε ποτέ καλό όνομα η Ελλάδα;

Ναι, είχε. Τουλάχιστον σε ορισμένες χώρες θεωρούμασταν όχι μόνο σοβαροί, αλλά πρότυπο! Αναφέρομαι βεβαίως στις χώρες τις Ανατολικής Ευρώπης, οι οποίες μετά την κατάρρευση του "Υπαρκτού" κοίταζαν την Ελλάδα θαμπωμένες από τον πλούτο και τη σύγχρονη κοινωνία. Τώρα και εκεί η Ελλάδα είναι αντικείμενο οίκτου στην καλύτερη περίπτωση, περίγελου όμως πιο συχνά.

Και εδώ κολλάει το ρητό "Καλύτερα να σου βγει το όνομα, παρά το μάτι!" Διότι τώρα ποιός θα αγοράσει κάποιο από τα ελάχιστα Ελληνικά προϊόντα, και ποιός θα προτιμήσει την Ελλάδα για τις διακοπές του; Γιατί να έχει οποιαδήποτε σχέση με αυτή τη χώρα των "μικροαπατεώνων και ζητιάνων, που ζούσαν πλουσιοπάροχα και τεμπέλικα χάρη στις επιδοτήσεις της Ε.Ε.";

Αυτή η ζημιά λοιπόν, του κακού branding, για να πώ και το αγγλοσαξωνικό μου, είναι αυτή που θα μας ταλαιπωρήσει για πολλές δεκαετίες μετά την όποια λύση της οικονομικής κρίσης. Διότι οι Έλληνες θα είμαστε πάντα αυτοί που "μαγείρεψαν τα βιβλία, που ειναι ανοργάνωτοι και τεμπέληδες". Ως εκ τούτου κάθε Ελληνική προσπάθεια σε οποιοδήποτε επίπεδο - επιχειρήσεων, διπλωματικό, ακαδημαϊκό, εμπορικό- θα έχει πάντα το επιπρόσθετο εμπόδιο να αντιπαλεύει και αυτή την εικόνα.

Και μόνο με πολλή επιμονή, υπομονή και σοβαρότητα που πρέπει να επιδείξουμε από εδώ και πέρα όλοι, θα μπορέσουν ίσως τα τρισέγγονά μας να απαλλαγούν από αυτή τη ρετσινιά. Ίσως.