Thursday, January 29, 2009
Wednesday, January 28, 2009
"Κοινωνικές Ταραχές" και Τουρισμός
"Μετά τα πρόσφατα επεισόδια, τα έσοδα από τουριστικές επιχειρήσεις έχουν μειωθεί αισθητά και οι ενώσεις ξενοδόχων προειδοποιούν πως ο αριθμός των κρατήσεων στο πρώτο δίμηνο του 2009 είναι κατά 70% μειωμένος σε σχέση με το 2008." (Πηγή: TVXS: http://www.tvxs.gr/v4160)
"Αν και οι έξι πρώτοι μήνες του χρόνου υπήρξαν εξαιρετικοί, διαπιστώνουμε από τα τελη Νοεμβρίου μία πτώση 15% των αμερικάνων τουριστών, 12% των Ιαπώνων και 21% των Κινέζων" δηλώνει η Henriette Zoughebi, πρόεδρος της Τοπικής Επιτροπής Τουρισμού Παρισίων και Περιχώρων (Comité regional du tourisme -CRT- Paris-Ile-de-France) [Πηγή: Direct Matin, αρ. 399, 23.01.2009, σ. 4: http://directmatin.directmedia.fr/v1/Pages-Presse/Archives-Telechargement.aspx].
Μήπως και για τη μείωση του Γαλλικού τουρισμού φταίνε τα επισόδια στην Ελλάδα; Λίγη προσοχή στη σύνδεση Αιτίου και Αιτιατού!
Επειδή ακούγεται πολύ τώρα τελευταία ότι οι Κινητοποιήσεις βλάπτουν "την Εικόνα της Χώρας", τον Τουρισμό κλπ κλπ.
"Αν και οι έξι πρώτοι μήνες του χρόνου υπήρξαν εξαιρετικοί, διαπιστώνουμε από τα τελη Νοεμβρίου μία πτώση 15% των αμερικάνων τουριστών, 12% των Ιαπώνων και 21% των Κινέζων" δηλώνει η Henriette Zoughebi, πρόεδρος της Τοπικής Επιτροπής Τουρισμού Παρισίων και Περιχώρων (Comité regional du tourisme -CRT- Paris-Ile-de-France) [Πηγή: Direct Matin, αρ. 399, 23.01.2009, σ. 4: http://directmatin.directmedia.fr/v1/Pages-Presse/Archives-Telechargement.aspx].
Μήπως και για τη μείωση του Γαλλικού τουρισμού φταίνε τα επισόδια στην Ελλάδα; Λίγη προσοχή στη σύνδεση Αιτίου και Αιτιατού!
Επειδή ακούγεται πολύ τώρα τελευταία ότι οι Κινητοποιήσεις βλάπτουν "την Εικόνα της Χώρας", τον Τουρισμό κλπ κλπ.
Entropa
Το έργο τέχνης που συγχρηματοδοτήθηκε από την Τσεχία για να σηματοδοτήσει την Τσεχική προεδρία της Ε.Ε. και που εγκαταστάθηκε στο κτήριο του Συμβουλίου της Ευρώπης, προκάλεσε πολλές και ποικίλλες αντιδράσεις. Ο Τσέχος καλλιτέχνης David Černý απεικόνισε όλες τις χώρες της Ε.Ε. προβάλλοντας τα αρνητηκότερα στερεότυπα για τη καθεμία. Έτσι η Γαλλία παρουσιάζεται με ένα πανό ποτ γράφει "Απεργία", η Ιταλία σαν ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, κλπ. Από "Ελληνικής οπτικής" τα πράγματα είναι αναμενόμενα, αφού η Ελλάδα παρουσιάζεται απλά καμμένη, αναφορά στης δασικές πυρκαγιές ή στις πρόσφατες κοινωνικές αναταραχές και η Κύπρος παρουσιάζεταιο απλά διαιρεμένη.
Οι μεγαλύτερες αντιδράσεις προήλθαν από τη Βουλγαρία αφού η χώρα παρουσιάζεται ως σειρλα Τουρκικών τουαλετών...Η Βουλγαρική κυβέρνηση απέστειλε επίσημη διαμαρτυρία και το τμήμα του έργου που παρουσιάζει τη χώρα καλύφθηκε και ο καλλιτέχνης ζήτησε συγγνώμη από οποιαδήποτε χώρα ένιωθε προσβεβλημένη. Καμμία άλλη χώρα ωστόσο δε ζήτησε να αφαιρεθεί το τμήμα που την αφορά.
Παρόλα αυτά το τμήμα που παρουσιάζει τη Γερμανία με μία σειρά αυτοκινητοδρόμων που μπορεί να σχηματίζουν σβάστικα θα μπορούσε να θεωρηθεί πιό σοκαριστικό όπως και το τμήμα της Νορβηγίας που παρουσιάζεται ως ένα συνοθήλευμα Lego που θυμίζει εξαιρετικά τα κεφάλι του Μωάμεθ όπως είχε δημοσιευτεί προ καιρού στις Νορβηγικές γελιογραφίες...
Προς αποφυγή των κατηγοριών ότι καταχράστηκε δημάσια χρήματα, ο καλλιτέχνης προσφέρθηκε να επιστρέψει τα χρήματα.
Το συμπέρασμα είναι ότι καλό θα ήταν να μάθουμε όλοι να δεχόμαστε την κριτική με χιούμορ. Και ας τη μετατρέπουμε και σε δημιουργική αυτοκριτική.
Saturday, January 24, 2009
Δάσκαλοι (με Δ κεφαλαίο) - [Καθημερινή, 24.01.2009]
Τα πρωτάκια στη Θάσο έφτιαξαν το δικό τους ηλεκτρονικό βιβλίο [Καθημερινή, 24.01.2009]
Μπορούν τα «πρωτάκια» να κατανοήσουν και να εκτιμήσουν το έργο του Αριστοφάνη; «Μπορούν και παραμπορούν!», απαντά ο διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Παναγίας Θάσου, κ. Γιώργος Καβάζης. Δεν κρύβει, βέβαια, ότι αυτή ήταν και η πρόκληση για τον ίδιο και την υπεύθυνη δασκάλα της δραστηριότητας, κ. Φωτεινή Ναλμπάντη («δυστυχώς, φέτος μετατέθηκε»), όταν σκέφθηκαν να συμμετέχουν στο Δίκτυο Σχολικής Καινοτομίας, διδάσκοντας δραματικό έργο στην Α΄ Δημοτικού. «Τα παιδιά μάς εξέπληξαν όμως!»
«Ο Αριστοφάνης και το έργο του», λοιπόν, το θέμα, αλλά τα μέσα προσέγγισης της αρχαίας γραμματείας στην απομακρυσμένη Θάσο μάλλον περιορισμένα. «Αυτό τουλάχιστον θα πίστευε κανείς. Ομως, στη Θάσο λειτουργεί ένα πολύ καλό μουσείο που επισκεφθήκαμε, ενώ ως γνωστόν έχουμε και αξιόλογους αρχαιολογικούς χώρους. Επρεπε με κάποιον τρόπο να δώσουμε στα παιδιά να καταλάβουν για ποια εποχή μιλάμε, μια και γι’ αυτά αρχαιότητα είναι η εποχή των... παππούδων τους!», συνεχίζει ο κ. Καβάζης.
Στο πλαίσιο της δραστηριότητας, τα παιδιά έφτιαξαν κόμικ τους «Ορνιθες», διασκεύασαν την «Ειρήνη», έφτιαξαν το δικό τους ηλεκτρονικό βιβλίο, έπαιξαν θεατρικά παιχνίδια, έφτιαξαν μάσκες και ανέβασαν τη «Λυσιστράτη»! Πετύχατε τους στόχους σας; «Και με το παραπάνω. Τα παιδιά έμαθαν να λειτουργούν ομαδικά, να προβληματίζονται, απέκτησαν γνώσεις που δεν προβλέπονταν από το αναλυτικό τους πρόγραμμα. Σκεφτείτε μόνο πόσες λίγες ευκαιρίες έχουν τα παιδιά της Θάσου να έρθουν σε επαφή με το αρχαίο θέατρο. Κι όμως, με τέτοιες δραστηριότητες όχι μόνο το γνωρίζουν, αλλά γίνονται και καλύτεροι θεατές».
Και μια που «όλοι οι συνάδελφοι δείχνουν ενδιαφέρον να ξεπεράσουν τον συμβατικό τους ρόλο», όπως λέει ο διευθυντής, το Δημοτικό Παναγίας Θάσου συμμετέχει και φέτος στο Δίκτυο Σχολικής Καινοτομίας με τρεις δράσεις: μία προσπάθεια γεφύρωσης του χάσματος μεταξύ δημοτικού και γυμνασίου, τη συνεργασία γονέων - σχολείου και μια δραστηριότητα για την ετυμολογία των λέξεων.
............................................................................
Σχόλιο
Για μία ακόμα φορά μπράβο στους Δασκάλους (με Δ κεφαλαίο!)
............................................................................
Δείτε και τα σχετικά άρθρα στην Καθημερινή της ίδιας ημέρας:
- http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100027_24/01/2009_300694
- http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100028_24/01/2009_300693
- http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100029_24/01/2009_300692
- http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100030_24/01/2009_300691
Και το παλαιότερο:
http://epi-theseis.blogspot.com/2009/01/08012009.html
Μπορούν τα «πρωτάκια» να κατανοήσουν και να εκτιμήσουν το έργο του Αριστοφάνη; «Μπορούν και παραμπορούν!», απαντά ο διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Παναγίας Θάσου, κ. Γιώργος Καβάζης. Δεν κρύβει, βέβαια, ότι αυτή ήταν και η πρόκληση για τον ίδιο και την υπεύθυνη δασκάλα της δραστηριότητας, κ. Φωτεινή Ναλμπάντη («δυστυχώς, φέτος μετατέθηκε»), όταν σκέφθηκαν να συμμετέχουν στο Δίκτυο Σχολικής Καινοτομίας, διδάσκοντας δραματικό έργο στην Α΄ Δημοτικού. «Τα παιδιά μάς εξέπληξαν όμως!»
«Ο Αριστοφάνης και το έργο του», λοιπόν, το θέμα, αλλά τα μέσα προσέγγισης της αρχαίας γραμματείας στην απομακρυσμένη Θάσο μάλλον περιορισμένα. «Αυτό τουλάχιστον θα πίστευε κανείς. Ομως, στη Θάσο λειτουργεί ένα πολύ καλό μουσείο που επισκεφθήκαμε, ενώ ως γνωστόν έχουμε και αξιόλογους αρχαιολογικούς χώρους. Επρεπε με κάποιον τρόπο να δώσουμε στα παιδιά να καταλάβουν για ποια εποχή μιλάμε, μια και γι’ αυτά αρχαιότητα είναι η εποχή των... παππούδων τους!», συνεχίζει ο κ. Καβάζης.
Στο πλαίσιο της δραστηριότητας, τα παιδιά έφτιαξαν κόμικ τους «Ορνιθες», διασκεύασαν την «Ειρήνη», έφτιαξαν το δικό τους ηλεκτρονικό βιβλίο, έπαιξαν θεατρικά παιχνίδια, έφτιαξαν μάσκες και ανέβασαν τη «Λυσιστράτη»! Πετύχατε τους στόχους σας; «Και με το παραπάνω. Τα παιδιά έμαθαν να λειτουργούν ομαδικά, να προβληματίζονται, απέκτησαν γνώσεις που δεν προβλέπονταν από το αναλυτικό τους πρόγραμμα. Σκεφτείτε μόνο πόσες λίγες ευκαιρίες έχουν τα παιδιά της Θάσου να έρθουν σε επαφή με το αρχαίο θέατρο. Κι όμως, με τέτοιες δραστηριότητες όχι μόνο το γνωρίζουν, αλλά γίνονται και καλύτεροι θεατές».
Και μια που «όλοι οι συνάδελφοι δείχνουν ενδιαφέρον να ξεπεράσουν τον συμβατικό τους ρόλο», όπως λέει ο διευθυντής, το Δημοτικό Παναγίας Θάσου συμμετέχει και φέτος στο Δίκτυο Σχολικής Καινοτομίας με τρεις δράσεις: μία προσπάθεια γεφύρωσης του χάσματος μεταξύ δημοτικού και γυμνασίου, τη συνεργασία γονέων - σχολείου και μια δραστηριότητα για την ετυμολογία των λέξεων.
............................................................................
Σχόλιο
Για μία ακόμα φορά μπράβο στους Δασκάλους (με Δ κεφαλαίο!)
............................................................................
Δείτε και τα σχετικά άρθρα στην Καθημερινή της ίδιας ημέρας:
- http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100027_24/01/2009_300694
- http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100028_24/01/2009_300693
- http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100029_24/01/2009_300692
- http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100030_24/01/2009_300691
Και το παλαιότερο:
http://epi-theseis.blogspot.com/2009/01/08012009.html
Friday, January 23, 2009
Thursday, January 22, 2009
Κι άλλα παιχνιδάκια για τα Στρατά
Από το TVXS
Σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Άμυνας Βαγγέλη Μεϊμαράκη, η κυβέρνηση θα ξεκινήσει συνομιλίες με την Γαλλία για την προμήθεια 6 νέων φρεγατών τύπου Fremm και 15 ελικοπτέρων έρευνας και διάσωσης Super Puma.
«Το τελευταίο ΚΥΣΕΑ έδωσε το πράσινο φως για να προχωρήσουν οι συνομιλίες Ελλάδας και Γαλλίας για την προμήθεια μέσω διακρατικής συμφωνίας», είπε ο κ. Μεϊμαράκης σε δημοσιογράφους, όπως μετέδωσε το Reuters.
....................................................................
ΣΧΟΛΙΟ
Δεν ξέρω γιατί, αλλά έτσι μου'ρχετε αυθόρμητα η σκέψη πως αν η Ελλάδα "τολμήσει" να κάνει έστω και μικρές περικοπές στις αμυντικές δαπάνες θα έχει να πληρώσει μεγάλο "πολιτικό κόστος" στα "εθνικά θέματα" που κατά καιρούς εφευρίσκουν.
Μήπως δεν μάθαμε για την αγορά των φρεγατών μετά τη δήλωση του Σαρκοζίου του Πρώτου της Γαλλίας ότι στέκεται δίπλα στην Ελλάδα στο θέμα της Μακεδονίας; Δώσαμε δε τόσα στη συγκεκριμένη συγκυρία ώστε να δηλώσει ότι ο ίδιος "νιώθει Έλληνας". Ρίγη συγκίνησης και εθνικής υπερυφάνειας...
Παράλληλλα αγοράζουμε και 450 ρωσικά άρματα μάχης και οι Αμερικάνοι θυμώσανε που αγοράζουμε μόνο κάποια δισεκατομμύρια σε αεροσκάφη κλπ κλπ που μας κόψανε, λέει, για λίγο τις παραδόσεις ανταλλακτικών για τα ελικόπτερα Απάτσι, και έτσι δεν μπορούμε να πετάμε με αυτά. Ευτυχώς δηλαδή που οι εξοπλισμοί μας εξασφαλίζουν την ανεξαρτησία!
Για να μη θέσω και το ερώτημα: σε περίπτωση που χρειαστεί ποιος θα τα οδηγάει όλα αυτά τα τανκς, τα Φ-16 και τις φρεγάτες; Που θα βρούμε τόσο κόσμο; Ή θα κάνουμε όπως με τα σχολία: Πρωϊνό οδηγάς το ρώσικο άρμα και τα βραδάκι βόλτα με το (αερο)σκάφος...!
Σε ΑΠΟΛΥΤΟΥΣ αριθμούς η Ελλάδα είναι ο τρίτος εισαγωγέας όπλως στον ΚΟΣΜΟ. Την ξεπερνάνε μόνο η Κίνα και η Ινδία, των οποίων τα μεγέθη δεν είναι (προφανώς) συγκκρίσιμα, αλλά και υποτίθεται δεν είναι τόσο "δημοκράτες" όσο εμείς...
Αλλά βέβαιο ο φόβος για τα "Εθνικά Θέματα" βολεύει πολλούς και πολλαπλώς: κυβερνώντες, προστάτες και "εχθρούς".
Δεν πληρώνουμε νταβατζή. Νταβατζήδες πληρώνουμε.
..............................................
Σχόλιο 2
Είπαμε και ξανάπαμε: Νταβατζήδες πληρώνουμε! Απλά ψάχνουμε δικαιολογίες.
Όσο για τους διαφόρους "κινδύνους" από διάφορα σημεία του ορίζοντα, είναι ιδανικό για κάθε κυβέρνηση νά'χει δυο τρεις ("κινδύνους") για να πορώνει το λαό της από καιρούν εις καιρό...
Βέβαια τα "Εθνικά Θέματα" είναι ακριβά για αυτούς που τα παράγουν, αφού συχνά χρησιμοποιούνται ως μέσω πίεσης προς την εκάστοτε κυβέρνηση...εκτός βέβαια αν η κυβέρνηση πληρώσει τα αντίστοιχα σε αγορά όπλων κλπ κλπ, οπότε μπορεί να ακολουθήσει κάποια "βαρυσήμαντη" δήλωση ("Νιώθω Θεσσαλονικιός"-Ich bin ein Thessaloniker??) που θα χαροποιήσει το λαό, θα εξαργυρωθεί σε ψηφους και θα κοστίσει "μόλις" κάποια δισεκατομμύρια!
Πρόσφατα συζήταγα με Γάλλο που εργάζεται σε επιτροπή του Γαλλικού Υπ.Εξ., ο οποίος σχολίασε: "Αλήθεια; Θα αγοράσετε όπλα από εμάς; Εξαιρετικά ευχάριστο, διότι κανείς άλλος δε τα θέλει...! Είναι σαφώς υπερτιμημένα."
Βλ. και: http://www.tvxs.gr/v3957 για ένα σχόλιο του Στ. Κούλογλου για την πρόσφατη "ένταση" στο Αιγαίο.
Και http://www.tvxs.gr/v4332#t για αποβιβάσεις στα Ίμια και τιμές στολών (και στόλων!)
Σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Άμυνας Βαγγέλη Μεϊμαράκη, η κυβέρνηση θα ξεκινήσει συνομιλίες με την Γαλλία για την προμήθεια 6 νέων φρεγατών τύπου Fremm και 15 ελικοπτέρων έρευνας και διάσωσης Super Puma.
«Το τελευταίο ΚΥΣΕΑ έδωσε το πράσινο φως για να προχωρήσουν οι συνομιλίες Ελλάδας και Γαλλίας για την προμήθεια μέσω διακρατικής συμφωνίας», είπε ο κ. Μεϊμαράκης σε δημοσιογράφους, όπως μετέδωσε το Reuters.
....................................................................
ΣΧΟΛΙΟ
Δεν ξέρω γιατί, αλλά έτσι μου'ρχετε αυθόρμητα η σκέψη πως αν η Ελλάδα "τολμήσει" να κάνει έστω και μικρές περικοπές στις αμυντικές δαπάνες θα έχει να πληρώσει μεγάλο "πολιτικό κόστος" στα "εθνικά θέματα" που κατά καιρούς εφευρίσκουν.
Μήπως δεν μάθαμε για την αγορά των φρεγατών μετά τη δήλωση του Σαρκοζίου του Πρώτου της Γαλλίας ότι στέκεται δίπλα στην Ελλάδα στο θέμα της Μακεδονίας; Δώσαμε δε τόσα στη συγκεκριμένη συγκυρία ώστε να δηλώσει ότι ο ίδιος "νιώθει Έλληνας". Ρίγη συγκίνησης και εθνικής υπερυφάνειας...
Παράλληλλα αγοράζουμε και 450 ρωσικά άρματα μάχης και οι Αμερικάνοι θυμώσανε που αγοράζουμε μόνο κάποια δισεκατομμύρια σε αεροσκάφη κλπ κλπ που μας κόψανε, λέει, για λίγο τις παραδόσεις ανταλλακτικών για τα ελικόπτερα Απάτσι, και έτσι δεν μπορούμε να πετάμε με αυτά. Ευτυχώς δηλαδή που οι εξοπλισμοί μας εξασφαλίζουν την ανεξαρτησία!
Για να μη θέσω και το ερώτημα: σε περίπτωση που χρειαστεί ποιος θα τα οδηγάει όλα αυτά τα τανκς, τα Φ-16 και τις φρεγάτες; Που θα βρούμε τόσο κόσμο; Ή θα κάνουμε όπως με τα σχολία: Πρωϊνό οδηγάς το ρώσικο άρμα και τα βραδάκι βόλτα με το (αερο)σκάφος...!
Σε ΑΠΟΛΥΤΟΥΣ αριθμούς η Ελλάδα είναι ο τρίτος εισαγωγέας όπλως στον ΚΟΣΜΟ. Την ξεπερνάνε μόνο η Κίνα και η Ινδία, των οποίων τα μεγέθη δεν είναι (προφανώς) συγκκρίσιμα, αλλά και υποτίθεται δεν είναι τόσο "δημοκράτες" όσο εμείς...
Αλλά βέβαιο ο φόβος για τα "Εθνικά Θέματα" βολεύει πολλούς και πολλαπλώς: κυβερνώντες, προστάτες και "εχθρούς".
Δεν πληρώνουμε νταβατζή. Νταβατζήδες πληρώνουμε.
..............................................
Σχόλιο 2
Είπαμε και ξανάπαμε: Νταβατζήδες πληρώνουμε! Απλά ψάχνουμε δικαιολογίες.
Όσο για τους διαφόρους "κινδύνους" από διάφορα σημεία του ορίζοντα, είναι ιδανικό για κάθε κυβέρνηση νά'χει δυο τρεις ("κινδύνους") για να πορώνει το λαό της από καιρούν εις καιρό...
Βέβαια τα "Εθνικά Θέματα" είναι ακριβά για αυτούς που τα παράγουν, αφού συχνά χρησιμοποιούνται ως μέσω πίεσης προς την εκάστοτε κυβέρνηση...εκτός βέβαια αν η κυβέρνηση πληρώσει τα αντίστοιχα σε αγορά όπλων κλπ κλπ, οπότε μπορεί να ακολουθήσει κάποια "βαρυσήμαντη" δήλωση ("Νιώθω Θεσσαλονικιός"-Ich bin ein Thessaloniker??) που θα χαροποιήσει το λαό, θα εξαργυρωθεί σε ψηφους και θα κοστίσει "μόλις" κάποια δισεκατομμύρια!
Πρόσφατα συζήταγα με Γάλλο που εργάζεται σε επιτροπή του Γαλλικού Υπ.Εξ., ο οποίος σχολίασε: "Αλήθεια; Θα αγοράσετε όπλα από εμάς; Εξαιρετικά ευχάριστο, διότι κανείς άλλος δε τα θέλει...! Είναι σαφώς υπερτιμημένα."
Βλ. και: http://www.tvxs.gr/v3957 για ένα σχόλιο του Στ. Κούλογλου για την πρόσφατη "ένταση" στο Αιγαίο.
Και http://www.tvxs.gr/v4332#t για αποβιβάσεις στα Ίμια και τιμές στολών (και στόλων!)
Εργασιακά Δικαιώματα και Ξένες Επενδύσεις
Το καπιταλιστικό σύστημα βάθμολογεί τα εργασιακά δικαιώματα αρνητικά. Κυριολεκτώ. Έτσι ένα κρατος όπου οι εργαζόμενοι ΔΕΝ έχουν δικαιώματα θεωρείται καλύτερη "επενδυτική ευκαιρία" ενώ ο αναπτυγμένος συνδικαλισμός και η κατοχυρωμένη νομική προστασία των εργαζομένων μειώνει δραματικά το βαθμό.
Για τους δύσπιστους παραθέτω το απόσπασμα που τιτλοφορείται Labor Freedom στην Ελλάδα από τη βαθμολόγιση του 2009 Index of Economic Freedom του "The Heritage Foundation" και της "Wall Street Journal":
"Greece's restrictive labor regulations hinder employment opportunities and productivity growth. The non-salary cost of employing a worker is high, and regulations on the number of work hours remain rigid, although employers have greater flexibility under a labor law passed in 2005." ["Στην Ελλάδα οι περιοριστικοί κανονισμοί δυσχεραίνουν τις εργοδοτικές ευκαιρίες και την ανάπτυξη της παραγωγικότητος. Το κόστος πρόσληψης εργάτη είναι υψηλό, και οι κανονισμοί για τον αριθμό των ωρών εργασίας παραμένουν αυστηροί, αν και οι εργοδότες έχουν μεγαλύτερη ευελιξία από έναν εργασιακό νόμο που ψηφίστηκε το 2005"]
Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την αναφορά η επίθεση κατά της συνδικαλίστριας Κωνσταντίνα Κούνεβα μάλλον θα επηρεάσει θετικά το βαθμό της χώρας στην έκθεση του 2010. Αντίθετα το ότι έχουν απομείνει κάποιοι νόμοι που, θεωρητικά έστω, προστατεύουν ακόμα τους εν Ελλάδι εργαζομένουν επικρίνεται όπως επίσης και οι νόμοι που ορίζουν το οκτάωρο.
Ειρείσθω εν παρόδω ότι η εν λόγο έκθεση κάνει αναφορα (στην αμέσως προηγούμενη παράγραφο) την περίφημη ΜΚΟ "Transparency International": "Greece ranks 56th out of 179 countries in Transparency International's Corruption Perceptions Index for 2007." H Transparency International, ας μην ξεχνάμε, έχει λάβει τα εύσημα από την G8, "TI was encouraged by the strongest anticorruption statement to date by the Group of Eight (G8) in the 2007 Heiligendamm Summit Communiqué, which introduced a special two-page section with the statement: “Promoting the fight against corruption, both at the national and international levels, remains one of the most important tasks of the G8.” This remarkable outcome came on the heels of a coordinated campaign of letters to and meetings with G8 leaders, ministers, sherpas and civil society peers in the run-up to the leaders’ summit. The campaign was driven by a working group composed of TI’s G8 chapters with the support of the TI
secretariat. Perhaps most significantly, TI Chair Huguette Labelle was among a group of civil society leaders who met with German Chancellor Angela Merkel a month ahead of the summit and again at the end of the year as Germany prepared to hand over the G8 presidency to Japan. The working group has continued working towards the 2008 summit in Hokkaido and represents one important component of TI’s advocacy strategy targeting global institutions." (Transparency International Annual Report 2007, σ.45)
Στην παράγραφο για τα Ιδιοκτησιακά Δικαιώματα (Property Rights) η έκθεση του 2009 Index of Economic Freedom δίνει ακόμα έναν κακό βαθμό στην Ελλάδα, αφού "Expropriation of property is unlikely." ("Η απαλοτροίωση ιδιοκτησίας είναι απίθανη"). Δηλαδή αν π.χ. είσαι ένα καημένο consortium που θέλεις να φτίαξεις, λέμε τώρα, ένα γηπεδάκι γκολφ στην Ελλάδα, τα διακαστήρια μπορεί να σου δημιουργήσουν κάποια πρόβλήματα όταν θα θελήσεις να υποχρεώσεις τους κατοίκους (π.χ. της Μεσσηνίας) να σου δώσουν τα κτήματά τους ακόμα και αν έχεις τη συναίνεση της Κυβέρνησης...
Με ενόχληση η ίδια έκθεση σημειώνει ότι το κράτος δεν έχει ακόμα πουλήσει την τελευταία κρατική τράπεζα, αλλά ευτυχώς, συνεχίζει, το τραπεζικό σύστημα ελέγχεται από πέντε ιδιωτικά commercial groups (εμπορικοί όμιλοι). Η κακή γραφειοκρατία της χώρας αντισταθμίζεται από την απελευθέρωση (διάβαζε: ιδιοτικοποίηση) της ενέργειας και των τηλεπικοινωνιών (στην παράγραφο που τιτλοφορείται "Investment Freedom"-"Ελευθερία Επενδύσεων").
Στην παράγραφο "Monetary Freedom" ("Χρηματιστική Ελευθερία"), δηλώνεται ρητά ότι "Ten points were deducted from Greece's monetary freedom score to account for policies that distort domestic prices." ("Δέκα βαθμοί αφαιρέθηκαν από τη βαθμολόγηση της Ελλάδος για τη Χρηματιστική Ελευθερία λόγω των πολιτικών που διαστρεβλώνουν τις εγχώριες τιμές"). Η "διαστρέβλωση των εγχώριων τιμών" όπως μας εξηγούν αμέσως πριν είναι η επιχωρήγηση των αγροτικών προϊόντων!
Στο "Government Size" (Μέγεθος Κυβέρνησης) δίνονται κάποιοι βαθμοί για τις πρόσφατες ιδιωτικοποιήσεις...
Υπό το πρίσμα λοιπόν τέτοιων εκθέσεων πόσο κυνικά ηχούν στα αυτιά μας οι πρωτοβουλίες για "Δίκαιο Εμπόριο" (Fair-Trade, Commerce Equitable), που εν τέλει το καπιταλιστικό σύστημα εντάσσει στο πλαίσιο του μάρκετινγκ και των διαφημίσεων, όπως λίγο πρίν έκανε με το οικολογικό κίνημα, με τα Βιολογικά Προιόντα κλπ κλπ...
Τέλος πέρα από της Ευρωβιζιονική λογική του όλου εγχειρήματος, πρέπει να σχολιάσουμε και την συνήθη πρακτική της οικειοποίησης και διαστρέβλωσης όρων όπως ή ελευθερία, τιτλοφορώντας την όλη έκθεση 2009 Index of Economic Freedom, που απαντάται συχνά σε τέτοιου είδους "ανεξάρτητες" πηγές. Διότι η ζητούμενη Οικονομική Ελευθερία είναι η ελευθερία των ολίγων να καταπιέζουν ανενόχλητοι του πολλούς.
Η ζητούμενη οικονομική ελευθερία είναι δηλαδή αντιστρόφως ανάλογη με την πραγματική ελευθερία.
Για όλη την έκθεση, δες:
http://www.heritage.org
για την Ελλάδα, δες:
http://www.heritage.org/index/Country/Greece
Για τους δύσπιστους παραθέτω το απόσπασμα που τιτλοφορείται Labor Freedom στην Ελλάδα από τη βαθμολόγιση του 2009 Index of Economic Freedom του "The Heritage Foundation" και της "Wall Street Journal":
"Greece's restrictive labor regulations hinder employment opportunities and productivity growth. The non-salary cost of employing a worker is high, and regulations on the number of work hours remain rigid, although employers have greater flexibility under a labor law passed in 2005." ["Στην Ελλάδα οι περιοριστικοί κανονισμοί δυσχεραίνουν τις εργοδοτικές ευκαιρίες και την ανάπτυξη της παραγωγικότητος. Το κόστος πρόσληψης εργάτη είναι υψηλό, και οι κανονισμοί για τον αριθμό των ωρών εργασίας παραμένουν αυστηροί, αν και οι εργοδότες έχουν μεγαλύτερη ευελιξία από έναν εργασιακό νόμο που ψηφίστηκε το 2005"]
Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την αναφορά η επίθεση κατά της συνδικαλίστριας Κωνσταντίνα Κούνεβα μάλλον θα επηρεάσει θετικά το βαθμό της χώρας στην έκθεση του 2010. Αντίθετα το ότι έχουν απομείνει κάποιοι νόμοι που, θεωρητικά έστω, προστατεύουν ακόμα τους εν Ελλάδι εργαζομένουν επικρίνεται όπως επίσης και οι νόμοι που ορίζουν το οκτάωρο.
Ειρείσθω εν παρόδω ότι η εν λόγο έκθεση κάνει αναφορα (στην αμέσως προηγούμενη παράγραφο) την περίφημη ΜΚΟ "Transparency International": "Greece ranks 56th out of 179 countries in Transparency International's Corruption Perceptions Index for 2007." H Transparency International, ας μην ξεχνάμε, έχει λάβει τα εύσημα από την G8, "TI was encouraged by the strongest anticorruption statement to date by the Group of Eight (G8) in the 2007 Heiligendamm Summit Communiqué, which introduced a special two-page section with the statement: “Promoting the fight against corruption, both at the national and international levels, remains one of the most important tasks of the G8.” This remarkable outcome came on the heels of a coordinated campaign of letters to and meetings with G8 leaders, ministers, sherpas and civil society peers in the run-up to the leaders’ summit. The campaign was driven by a working group composed of TI’s G8 chapters with the support of the TI
secretariat. Perhaps most significantly, TI Chair Huguette Labelle was among a group of civil society leaders who met with German Chancellor Angela Merkel a month ahead of the summit and again at the end of the year as Germany prepared to hand over the G8 presidency to Japan. The working group has continued working towards the 2008 summit in Hokkaido and represents one important component of TI’s advocacy strategy targeting global institutions." (Transparency International Annual Report 2007, σ.45)
Στην παράγραφο για τα Ιδιοκτησιακά Δικαιώματα (Property Rights) η έκθεση του 2009 Index of Economic Freedom δίνει ακόμα έναν κακό βαθμό στην Ελλάδα, αφού "Expropriation of property is unlikely." ("Η απαλοτροίωση ιδιοκτησίας είναι απίθανη"). Δηλαδή αν π.χ. είσαι ένα καημένο consortium που θέλεις να φτίαξεις, λέμε τώρα, ένα γηπεδάκι γκολφ στην Ελλάδα, τα διακαστήρια μπορεί να σου δημιουργήσουν κάποια πρόβλήματα όταν θα θελήσεις να υποχρεώσεις τους κατοίκους (π.χ. της Μεσσηνίας) να σου δώσουν τα κτήματά τους ακόμα και αν έχεις τη συναίνεση της Κυβέρνησης...
Με ενόχληση η ίδια έκθεση σημειώνει ότι το κράτος δεν έχει ακόμα πουλήσει την τελευταία κρατική τράπεζα, αλλά ευτυχώς, συνεχίζει, το τραπεζικό σύστημα ελέγχεται από πέντε ιδιωτικά commercial groups (εμπορικοί όμιλοι). Η κακή γραφειοκρατία της χώρας αντισταθμίζεται από την απελευθέρωση (διάβαζε: ιδιοτικοποίηση) της ενέργειας και των τηλεπικοινωνιών (στην παράγραφο που τιτλοφορείται "Investment Freedom"-"Ελευθερία Επενδύσεων").
Στην παράγραφο "Monetary Freedom" ("Χρηματιστική Ελευθερία"), δηλώνεται ρητά ότι "Ten points were deducted from Greece's monetary freedom score to account for policies that distort domestic prices." ("Δέκα βαθμοί αφαιρέθηκαν από τη βαθμολόγηση της Ελλάδος για τη Χρηματιστική Ελευθερία λόγω των πολιτικών που διαστρεβλώνουν τις εγχώριες τιμές"). Η "διαστρέβλωση των εγχώριων τιμών" όπως μας εξηγούν αμέσως πριν είναι η επιχωρήγηση των αγροτικών προϊόντων!
Στο "Government Size" (Μέγεθος Κυβέρνησης) δίνονται κάποιοι βαθμοί για τις πρόσφατες ιδιωτικοποιήσεις...
Υπό το πρίσμα λοιπόν τέτοιων εκθέσεων πόσο κυνικά ηχούν στα αυτιά μας οι πρωτοβουλίες για "Δίκαιο Εμπόριο" (Fair-Trade, Commerce Equitable), που εν τέλει το καπιταλιστικό σύστημα εντάσσει στο πλαίσιο του μάρκετινγκ και των διαφημίσεων, όπως λίγο πρίν έκανε με το οικολογικό κίνημα, με τα Βιολογικά Προιόντα κλπ κλπ...
Τέλος πέρα από της Ευρωβιζιονική λογική του όλου εγχειρήματος, πρέπει να σχολιάσουμε και την συνήθη πρακτική της οικειοποίησης και διαστρέβλωσης όρων όπως ή ελευθερία, τιτλοφορώντας την όλη έκθεση 2009 Index of Economic Freedom, που απαντάται συχνά σε τέτοιου είδους "ανεξάρτητες" πηγές. Διότι η ζητούμενη Οικονομική Ελευθερία είναι η ελευθερία των ολίγων να καταπιέζουν ανενόχλητοι του πολλούς.
Η ζητούμενη οικονομική ελευθερία είναι δηλαδή αντιστρόφως ανάλογη με την πραγματική ελευθερία.
Για όλη την έκθεση, δες:
http://www.heritage.org
για την Ελλάδα, δες:
http://www.heritage.org/index/Country/Greece
Tuesday, January 20, 2009
Ανακύκλωση - Οργανική Ανακύκλωση
Συγγνώμη που θα σας χαλάσω την αποκλειστικότητα της ελληνικής ασχήμιας, αλλά πολλές είναι οι κυβερνήσεις που στήνουν προγράμματα ανακύκλωσεως "για τα μάτια του κόσμου", και μετά τα σουτάρουν στις χωματερές. Απλά καμμιά φορά είναι λίγο πιο προχωρημένοι. Πρόσφατα π.χ. έβλεπα ένα γαλλικό ντοκυμαντέρ, το οποίο ακολούθησε τα γαλλικά σκουπίδια που είχαν περάσει από κάδους ανακυκλώσεως μέχρι της χωματερές της Κίνας (ναι, κάνουν εξαγωγή σκουπιδιών). Στην Κίνα η "ανακύκλωση" γινόταν σε κάτι απέραντες χωματερές, όπου φθάνουν σκουπίδια από όλο τον κόσμο, και στις οποίες ζούν χιλιάδες δύστυχοι που μαζεύουν μέταλλα, αλουμίνιο, χαρτί και ότι άλλο μπορεί να ανακυκλωθεί και βγάζουν έτσι ένα πενιχρό εισόδημα. Κι όμως είναι πιό φθηνό για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να εξάγουν τα απορρίματά τους στην Κίνα και αλλού, παρά να πληρώνουν για "ακριβά" εργοστάσια ανακύκλωσης. Παράλληλα μπορούν άνετα να μας πουλάνε οικολογικά παραμύθια περί ανακυκλώσεως, αφού μέρος των σκουπιδιών όντως ανακυκλώνεται στην Κίνα! (ζητώ συγγνώμη αλλά δεν έχω ακριβή παραπομπή για το εν λόγο ντοκυμαντέρ-το είδα αργά ένα βράδυ στο ARTE ή στο FRANCE 3, αν δεν κάνω λάθος).
Εξάλλου μπορώ να σας διηγηθώ και μια πρόσφατη εμπειρία και από Αγγλία: στο αεροδρόμιο του Luton είδα με ευχαρίστιση ότι είχαν εγκαταστήσει (επιτέλους!) καλαθάκια ανακύκλωσης: μπλέ, κίτρινα, πράσινα και μαύρα για αλουμίνιο, πλαστικό, χαρτί και λοιπά σκουπίδια. Όπως συμβαίνει στα τρομοφοβικά αεροδρόμια είχα πάει από νωρίς και αφού είχα ξεμπλέξει με τα διαδικαστικά άραξα σε ένα παγκάκι περιμένοντας την επιβίβαση και κάνοντας χάζι τον κόσμο. Εμφανίζεται λοιπόν ο υπεύθυνος για την αποκομιδή των σκουπιδιών με ένα μεγάλο σκουπιδοντενεκέ τροχήλατο. Βγάζει τα καπάκια από όλα τα καλαθάκια και βγάζει προσεκτικά όλα αυτά που είχαμε με προσοχή ξεχωρίσει και τα χώνει σε έναν κοινό σάκκο (όλα, πλαστικά, χαρτία, αλουμίνια, σκουπίδια...) και τα πετάει όλα αδιάφορα στο σκουπιδοντενεκέ! Πείτε μου τώρα για την ανακύκλωση "εις τας Ευρώπας".
Όλα αυτά δεν τα λέω για να δικαιολογήσω τα ελληνικά χάλια. Τα λέω απλώς γιατί πολλάκις και καλοπροαίρετα παίρνουμε την "Ευρώπη" ή τις "πολιτισμένες χώρες" ως πρότυπο, ξεχνώντας ότι πολλά από τα δικά μας χάλια είναι εισαγώμενα. Δεν είναι θέμα τι κάνει ή δεν κάνει η Ευρώπη ή οποιοσδήποτε άλλος. Το θέμα είναι τί κάνουμε εμείς!
Για εμένα σε θέματα όμως που μπορούμε να προχωρήσουμε οφείλουμε να απαιτήσουμε να βρεθεί αυτή η χώρα στην πρωτοπορεία, χωρίς ευρωλάγνα κόμπλεξ και ψωροκωσταινέικα αυτομαστιγώματα!
Ποσώς με ενδιαφέρει εν προκειμένω αν οι "άλλοι" είναι καλύτεροι από μένα. Αυτό που μ'ενδιαφέρει είναι ότι εγώ σίγουρα μπορώ καλύτερα!
ΥΓ
Μία αρχή που εφαρμόζω από τις αρχές του '90 είναι η ανακύκλωση μέρους των βιολογικών απορριμάτων: για όσους έχουν πρόσβαση σε χώμα (κήπος, κτήμα κλπ) μία απλή τρύπα στο χώμα επιτρέπει την ανακύκλωση όλων των φυτικών απορριμάτων και του κήπου και του σπιτιού. Είναι προφανώς η ίδια αρχή που κάποτε εφαρμόζονταν στα χωριά, όπου όλα τα απορρίματα "ανακυκλώνωνταν" μέσω των ζώων και του χωραφιού.
Για όσους θέλουν πολυτέλειες μπορουν να χρησιμοποιήσουν και ένα βαρέλι για τον ίδιο σκοπό. Το αποτέλεσμα είναι ότι όχι μόνο θα μειώσουν την ποσότητα των σκουπιδιών που καίγονται στις χωματερές αλλά θα παράγουν και εξαιρετικό λίπασμα για τα φυτά τους (το καστανόχωμα που χρυσοπληρώνετε, τί νομίζετε ότι είναι, άλλωστε;)
Αυτά τα ολίγα. Καλή δύναμη σε όλους και συνεχίστε να αγωνίζεστε (και) για την οικολογία.
Δείτε:
http://www.tvxs.gr/v3640
http://www.yale.edu/ynhti/curriculum/units/1992/5/92.05.08.x.html (για αρχές οργανικής ανακύκλωσης)
http://www.evo.com/home/recycling-and-composting/recycling/organic (για λύσεις πολυτελείας στην οργανική ανακύκλωση)
http://www.newcastle.gov.uk/core.nsf/a/recyclingcomposters (για άλλα παραδείγματα)
https://www.amazines.com/article_detail.cfm/538849?articleid=538849
Εξάλλου μπορώ να σας διηγηθώ και μια πρόσφατη εμπειρία και από Αγγλία: στο αεροδρόμιο του Luton είδα με ευχαρίστιση ότι είχαν εγκαταστήσει (επιτέλους!) καλαθάκια ανακύκλωσης: μπλέ, κίτρινα, πράσινα και μαύρα για αλουμίνιο, πλαστικό, χαρτί και λοιπά σκουπίδια. Όπως συμβαίνει στα τρομοφοβικά αεροδρόμια είχα πάει από νωρίς και αφού είχα ξεμπλέξει με τα διαδικαστικά άραξα σε ένα παγκάκι περιμένοντας την επιβίβαση και κάνοντας χάζι τον κόσμο. Εμφανίζεται λοιπόν ο υπεύθυνος για την αποκομιδή των σκουπιδιών με ένα μεγάλο σκουπιδοντενεκέ τροχήλατο. Βγάζει τα καπάκια από όλα τα καλαθάκια και βγάζει προσεκτικά όλα αυτά που είχαμε με προσοχή ξεχωρίσει και τα χώνει σε έναν κοινό σάκκο (όλα, πλαστικά, χαρτία, αλουμίνια, σκουπίδια...) και τα πετάει όλα αδιάφορα στο σκουπιδοντενεκέ! Πείτε μου τώρα για την ανακύκλωση "εις τας Ευρώπας".
Όλα αυτά δεν τα λέω για να δικαιολογήσω τα ελληνικά χάλια. Τα λέω απλώς γιατί πολλάκις και καλοπροαίρετα παίρνουμε την "Ευρώπη" ή τις "πολιτισμένες χώρες" ως πρότυπο, ξεχνώντας ότι πολλά από τα δικά μας χάλια είναι εισαγώμενα. Δεν είναι θέμα τι κάνει ή δεν κάνει η Ευρώπη ή οποιοσδήποτε άλλος. Το θέμα είναι τί κάνουμε εμείς!
Για εμένα σε θέματα όμως που μπορούμε να προχωρήσουμε οφείλουμε να απαιτήσουμε να βρεθεί αυτή η χώρα στην πρωτοπορεία, χωρίς ευρωλάγνα κόμπλεξ και ψωροκωσταινέικα αυτομαστιγώματα!
Ποσώς με ενδιαφέρει εν προκειμένω αν οι "άλλοι" είναι καλύτεροι από μένα. Αυτό που μ'ενδιαφέρει είναι ότι εγώ σίγουρα μπορώ καλύτερα!
ΥΓ
Μία αρχή που εφαρμόζω από τις αρχές του '90 είναι η ανακύκλωση μέρους των βιολογικών απορριμάτων: για όσους έχουν πρόσβαση σε χώμα (κήπος, κτήμα κλπ) μία απλή τρύπα στο χώμα επιτρέπει την ανακύκλωση όλων των φυτικών απορριμάτων και του κήπου και του σπιτιού. Είναι προφανώς η ίδια αρχή που κάποτε εφαρμόζονταν στα χωριά, όπου όλα τα απορρίματα "ανακυκλώνωνταν" μέσω των ζώων και του χωραφιού.
Για όσους θέλουν πολυτέλειες μπορουν να χρησιμοποιήσουν και ένα βαρέλι για τον ίδιο σκοπό. Το αποτέλεσμα είναι ότι όχι μόνο θα μειώσουν την ποσότητα των σκουπιδιών που καίγονται στις χωματερές αλλά θα παράγουν και εξαιρετικό λίπασμα για τα φυτά τους (το καστανόχωμα που χρυσοπληρώνετε, τί νομίζετε ότι είναι, άλλωστε;)
Αυτά τα ολίγα. Καλή δύναμη σε όλους και συνεχίστε να αγωνίζεστε (και) για την οικολογία.
Δείτε:
http://www.tvxs.gr/v3640
http://www.yale.edu/ynhti/curriculum/units/1992/5/92.05.08.x.html (για αρχές οργανικής ανακύκλωσης)
http://www.evo.com/home/recycling-and-composting/recycling/organic (για λύσεις πολυτελείας στην οργανική ανακύκλωση)
http://www.newcastle.gov.uk/core.nsf/a/recyclingcomposters (για άλλα παραδείγματα)
https://www.amazines.com/article_detail.cfm/538849?articleid=538849
"Δημοκρατικοί". Κεφ. 1-9
Από τις «Θέσεις» των «Δημοκρατικών». Μία ματιά στα κεφάλαια 1-9.
Ρίχνοντας μία βιαστική ματία στις «Θέσεις» του νεοϊδρυθέντος κόμματος των «Δημοκρατικών» μου ήρθαν κάποιες σκέψεις στο κεφάλι τις οποίες και αποτυπώνω στη συνέχεια. Η ανάλυσή μου δεν είναι σε καμμία περίπτωση εξαντλητική και λόγω προσωπικού φόρτου εργασίας. Ωστόσο μπορούμε να κάνουμε και κάποιες γενικές διαπιστώσεις:
- Στο τρίτο κεφάλαιο διατυπώνεται ενερυθρίαστα ως βασική αρχή του κόμματος το «Πατρις-Θρησκεία-Οικογένεια».
- Η επιλογή του ονόματος αλλά και η παρουσίαση των θέσεων του κόμματος με τη μορφή Check-List παραπέμπει άμεσα στον Barak Obama ως πρότυπο των ιδυτών του εγχειρήματος. Ενδεχομένως ελπίζουν να κερδίσουν επενδύοντας στην Obamamania που έχει ως βασικό μότο το «Change». Δυστυχώς για αυτούς το «Change» έχει ήδη καεί στην Ελλάδα από την «Αλλαγή».
- Στα ζητήματα της Παιδείας τα κάνουν μαντάρα, αφού είναι φανερό ότι θέλουν να ακολουθήσουν τα Αμερικάνικα μοντέλα (με ιδιωτικά πανεπιστήμια, και σχολεία – πανεπιστήμια της ελίτ) αλλά ντρέπονται να το πούνε.
- Γενικά ανιχνεύουν με ακρίβεια αρκετά από τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας (κάτι που μπορεί όμως να κάνει οποιοσδήποτε έλληνας πολίτης) αλλά στη συνέχεια προτείνουν κακές λύσεις ή ακόμα χειρότερα χρησιμοποιούν τη διαπίστωση του προβλήματος για να προτείνουν αντιδραστικότατες λύσεις.
- Ακόμα και για της προτεινόμενες αλλαγές λείπει ένα σημαντικότατο στοιχείο: η χρημοτοδότηση. Για παράδειγμα για τη χρηματοδότηση όλου του προτεινόμενου σχήματος της εκπαίδευσης θα απαιτούνταν κάποια επιπλέον δισεκατομμύρια ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό, οπότε θα περιμέναμε κάποιες περικοπές αλλού, π.χ. στο στρατο κάτι που όμως δε συμβαίνει.
- Χωρίς να το έχω ψάξει πολύ μου φαίνεται ότι το όλο μόρφωμα ψαρεύει στα θολά νερά του εθνικισμού-μοντερνισμού-ευρωπαϊσμού-αμερικανισμού με μία νερωμένη σάλτσα "ριζοσπαστικού κέντρου"!;! γιά όλα τα γούστα.
Κεφάλαιο 3:
- Πατρίς (αρχαιολατρεία: «ο ελληνικός λαός μπορεί και πρέπει να είναι υπερήφανος για τον πολιτισμό και την ιστορία του. Τα πνευματικά και πολιτικά επιτεύγματα των Ελλήνων, από την Αρχαιότητα μέχρι τον Εικοστό Αιώνα, εκπλήσσουν με την πρωτοτυπία και την οικουμενικότητά τους.)
- Θρησκεία («Kατά την διάρκεια του Μεσαίωνα, σ’ έναν κόσμο χάους και πολιτιστικής κατάρρευσης, το ελληνορθόδοξο Βυζάντιο υπήρξε ένας θύλακας οργανωμένου κράτους, με κοινωνική πολιτική, υψηλό βιοτικό επίπεδο και παγκόσμια πολιτιστική ακτινοβολία, που μετέδωσε πολιτισμό στους λαούς της Κεντρικής και της Ανατολικής Ευρώπης.»)
- Οικογένεια («Η οικογένεια παραμένει σήμερα και παρά τις κοινωνικές εξελίξεις το βασικό κοινωνικό κύτταρο του Ελληνισμού. Θεωρούμε την οικογένεια βασική κοινωνική μονάδα και γι αυτό οφείλει να την ενισχύει η πολιτική πράξη με ποικίλους τρόπους.»)
Δεν ξέρω τι λέτε εσείς αλλά το τρίπτυχο «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια» με βάζει σε σκέψεις, ιδίως αν λάβουμε υπ’όψιν το συγχνωτισμό με τον πολύ Παπαθεμελή...
Στα Θετικά καταγράφουμε το ότι το νέο κόμμα έβαλε τις βασικές τους θέσεις με τρόπο σαφή (και πρακτικό) υπό μορφή λίστας εργασίας (Check List), ούτως ώστε σε περίπτωση που πάρουν κάποτε την εξουσία να μπορούν άμεσα να ελεγχθούν (κεφ. 4-5). Αυτή η κίνηση, όπως άλλωστε και το επιλεγέν όνομα παραπέμπει άμεσα στον Ομπάμα, ο οποίος παλλάκις πριν αλλά και μετά την εκλογή του έδωσε τέτοιο Check-List, δηλώνοντας ότι έτσι οι ψηφοφόροι μπορούν να τον ελέγξουν σήμείο προς σημείο.
Κεφάλαιο 6ο
«Ο κομματικός και πελατειακός ομφάλιος λώρος που συνδέει την εκάστοτε κυβέρνηση με τη Δημόσια Διοίκηση πρέπει να κοπεί. Επίσης, είναι σημαντικό να καθιερωθεί η συνεργασία με την Διεθνή Διαφάνεια και άλλους αντίστοιχους αξιόπιστους και εγνωσμένου κύρους διεθνώς θεσμούς.» Σωστά, όμως
«Προκειμένου η δημόσια διοίκηση να διαθέτει σημαντικό βαθμό ανεξαρτησίας, σε κάθε υπουργείο θα τοποθετείται μόνιμος υπηρεσιακός υφυπουργός προερχόμενος από την δημόσια διοίκηση.» Ο μόνιμος υφυπουργός σεν είναι απομάκρυνση από τη δημοκρατία και προσέγγιση προς τη γραφειοκρατεία (ένα από τα προβλήματα π.χ. της Ε.Ε.);
Θετική η επίμονή κατά της διαφθοράς και των πελατειακών σχέσεων.
Κεφάλαιο 7ο:
«β) Την αποθάρρυνση των αμβλώσεων»: Ποίος είπε ότι οι αμβλώσεις παίζουν σημαντικό ρόλο στην υπογεννητικότητα; Επικίνδυνα πράγματα, με θέσεις που προσεγγίζουν Αμερικάνικα πρότυπα και που ανοίγουν το δρόμο για παρεμβατικότητα στην προσωπική ζωή και τα δικαιώματα των γυναικών.
Κεφάλαιο 9ο:
«Τα σημερινά ΑΕΙ-ΤΕΙ πάσχουν από εξαιρετικά σημαντικές δυσλειτουργίες, όπως είναι η μετατροπή του ασύλου σε μηχανισμό καταστροφής των πανεπιστημιακών χώρων, ή άσκηση βίας, η άθλια εικόνα των περισσότερων διδακτικών χώρων, η ευνοιοκρατική και κομματική επιλογή διδακτικού προσωπικού, οι κομματικές και προσωπικές παρεμβάσεις, η ελάχιστη παραγωγή πρωτότυπου ερευνητικού έργου, η ιδιοτέλεια των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων , η πολυ-απασχόληση των καθηγητών σε πολιτικές και διοικητικές θέσεις κλπ.»: Πάρτε και μία απαξίωση των ελληνικών πανεπιστημίων αλλά και ένα πρόχειρο επιχειρηματάκι για την κατάργηση του ασύλου.
«α. η κατάργηση του ασύλου για θέματα που δεν σχετίζονται με την διακίνηση των ιδεών, με πλήρη περιφρούρησή του για την διακίνηση των ιδεών (δηλαδή η επιστροφή στην έννοια του ασύλου),»: πάρτε και την κατάργηση του ασύλου, αν ανησυχούσατε πως δε θα έρθει...
«β. η αντικειμενικοποίηση της εκλογής διδασκόντων με σύστημα μοριοδότησης και κριτές από ευρωπαϊκά πανεπιστήμια»: πάρτε και την πλήρη υποταγή των ελληνικών πανεπιστημίων στα «ευρωπαϊκά». Με το συμπάθειο, αλλά τα ελληνικά πανεπιστήμια από πότε ΔΕΝ ειναι ευρωπαϊκά; Άντε και καλή ιδιωτικοποίηση...
«η υποχρεωτική βιβλιογραφία θα καταρτίζεται από εξέχουσες πνευματικές προσωπικότητες με βάση κλασσικά και διεθνώς αναγνωρισμένα έργα, σε ελληνική μετάφραση ή και στο αγγλικό πρωτότυπο,»: η πρωτοτυπίες συνεχίζονται. Δηλαδή, εκτός του ότι δεν εμπιστευόμαστε καθόλου τον πανεπιστημιακό, παρόλες τις συνεχείς και ες αεί δοκίμασίες και κρίσεις που θα του επιβάλλουμε, του αφαιρούμε ακόμα και την ελευθερία να επιλέγει ποιά βιβλία θα προτείνει! Ποιές είναι λοιπόν οι «εξέχουσες πνευματικές προσωπικότητες» και ποιά τα «διεθνώς αναγνωρισμένα έργα»; Ποιός τους και ποιός τα επιλέγει; Για να μην αναφερθούμε στο οξύμωρο του όρου «κλασσικά έργα» όταν αναφερόμαστε σε γνωστικά αντικείμενα όπως η πληροφορική, η φυσική, η ιατρική κλπ κλπ, όπου ο μέσος όρος «ζωής» ενός έργου πριν αντικατασταθεί από το διάδοχό του μετριέται σε έτη με τα δαχτυλα του ενός χεριού.
«Στον χώρο των πανεπιστημίων θα πρέπει τα ΑΕΙ και ΤΕΙ να διασυνδεθούν με την διεθνή έρευνα, να αποκτήσουν διοικητική αυτονομία, να υπόκεινται σε λογοδοσία και συνεχή αξιολόγηση του έργου τους από ειδικευμένους διεθνείς οργανισμούς» Άντε πάλι απαξίωση. Ποίοι είναι επιτέλους οι «διεθνείς οργανισμοί» που τους εμπιστευόμαστε περισσότερο από τους εαυτούς μας;!
«Επίσης, είναι απαραίτητη η εξάλειψη του κομματισμού και της βίας στους πανεπιστημιακούς χώρους και ο περιορισμός της έννοιας του ασύλου στην πραγματική, επιστημονική του διάσταση, μακριά από την σημερινή κατάχρησή του, που δίνει το πρόσχημα σε ομάδες βανδάλων να καταστρέφουν την δημόσια περιουσία και να τρομοκρατούν την συντριπτική πλειοψηφία αυτών που θέλουν να σπουδάσουν απερίσπαστα.»: Ποιά βια βρε κουμπάρε στους πανεπιστημιακούς χώρους; Στα χρόνια που πέρασα σε ελληνικό πανεπιστήμιο δεν είδα καθόλου βία. Όσο για τον κομματισμό στα πανεπιστήμια από πότε η πολιτικοποίηση των νέων έγινε έγκλημα; Τί είναι αυτή η εμμονή να αποστειρωθεί η εκπαιδευτική διαδικασία από τη «μόλυνση» της πολιτικής; Κάποτε λέγαμε ότι καθήκον του πνευματικού ανθρώπου (που βγαίνουν και από την εκπαιδευτική διαδικασία) είναι να έχει πρωτίστως πολιτικό λόγο. Πώς θα αποκτίσει πολιτικό λόγο σε αυτά τα πανεπιστήμια-σχολία, όπου οι φοιτητές δε θα σκέφτονται τίποτα «εκτός ύλης»; Όσο για το ευνουχισμένο άσυλο, περιορισμένο «στην πραγματική, επιστημονική του διάσταση», δεν το κατάλαβα. Η έννοια του ασύλου είναι η εγγύηση ενός χώρο ελεύθερης ανταλλαγής ιδεών, προστατευμένη από κάθε μορφή λογοκρισίας. Η επιβολή «περιορισμών» αναιρεί ακριβώς την ουσία του ασύλου.
Παρακάτω: «διασύνδεση της έρευνας με την παραγωγή και την πραγματική οικονομία». Ιδιωτικοποίηση κανείς; Διότι η διασύνδεση της έρευνας με την αγορά σημαίνει αυτόματα την στοχοποίηση της έρευνας, που με τη σειρά του οδηγεί στην κατάργηση γνωστικών τομέων και πεδίων έρευνας που δεν είναι κερδοφόροι σύμφωνα με τους όρους τις αγοράς. Με άλλα λόγια όλοι οι τομείς της ιστορίας, της λογοτεχνίας, και γενικά όλα τα γνωστικά αντικείμενα των «φιλοσοφικών» σχολών θα πετσοκοφτούν, εκτός και αν βρούμε κάποια χρήση για αυτά στο πεδίο της διαφήμισης («η ανασκαφή ήταν μια ευγενική χορηγία της Caterpillar» ή «η ανάλυση της Ιλιάδας έγινε με τη συμμετοχή της Coka-Cola Α.Ε.»), ενώ στις θετικές επιστήμες θα χρηματοδοτείται μόνο ότι έχει πρακτική εφαρμογή, δηλαδή μπορεί να μετατραπεί σε εμπορεύσιμο προϊόν.
«Μεγάλη σημασία για την αναγέννηση της ανώτατης παιδείας είναι η δυνατότητα ίδρυσης μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων, σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Τα πανεπιστήμια αυτά, πολλά εκ των οποίων θα μπορούσαν να ιδρυθούν με χορηγίες ομογενών και να στηριχθούν από οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους της τοπικής αυτοδιοίκησης και μη κυβερνητικών φορέων, θα συμβάλουν στην απορρόφηση ανέργων επιστημόνων με υψηλά προσόντα, στον επαναπατρισμό διακεκριμένων Ελλήνων επιστημόνων από το εξωτερικό, στην συγκράτηση στην χώρα μας χιλιάδων Ελληνοπαίδων που καταφεύγουν σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, στην προαγωγή του στόχου της αριστείας, στην εμπέδωση πνεύματος ευγενούς άμιλλας μεταξύ των ανωτάτων σχολών.»: Ας αφήσουμε τις μαλαγανιές. Τα μόνα μη κρατικά πανεπιστήμια που υπάρχουν στην ευρώπη ή αλλού είναι τα ιδιωτικά. Αν οι ομογενείς ή ενδογενείς ή εξωγενείς έχουν λεφτά που τους περισσεύουν να τα κάνουν δωρεά στα ήδη υπάρχοντα κρατικά πανεπιστήμια.
«στ. την απόδοση μεγαλύτερης έμφασης στην διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών [στο Λύκειο] διότι μόνον έτσι θα γίνει κατανοητή η “λογική” της νέας ελληνικής γλώσσας. Άλλωστε τα αρχαία ελληνικά διδάσκονται στα σχολεία όλου του κόσμου.»: Όπως είδαμε παραπάνω, με τη λογική των «Δημοκρατικών» η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών στα πανεπιστήμια έχει πάει για βρούβες, οπότε μάλλον θα έχουν ένα προβληματάκι για τη διδασκαλία τους στο Λύκειο. Εξάλλου στα δύο επίπεδα της εκπαίδευσης φάσκουν και αντιφάσκουν αφού το Λύκειο θα στρέφεται προς «προς την διαμόρφωση αυτόνομων και ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων που θα διαθέτουν ανθρωπιστικές αξίες, κριτική σκέψη, αυτοπεποίθηση, γλωσσική επάρκεια, κλασσική παιδεία και ιδανικά και» ενώ το πανεπιστήμιο θα διασυνδέεται «με την παραγωγή και την πραγματική οικονομία». Αποφασίστε τι θέλετε από αυτή τη ρημάδα την παιδεία επιτέλους!
«Σκοπός των Προτύπων Σχολείων είναι να προσφέρουν δωρεάν παιδεία υψηλού επιπέδου σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και να αντισταθμίσουν το πλεονέκτημα των ιδιωτικών σχολείων που διαθέτουν τα εύπορα στρώματα.»: Δε θα ήταν πιό απλά να προσπαθήσουμε για τέτοια σχολία για όλους τους μαθητές; Τελευταία φορά που κοίταξα το Σύνταγμα η δημάσια δωρεάν παιδεία ήταν για όλους.
Ρίχνοντας μία βιαστική ματία στις «Θέσεις» του νεοϊδρυθέντος κόμματος των «Δημοκρατικών» μου ήρθαν κάποιες σκέψεις στο κεφάλι τις οποίες και αποτυπώνω στη συνέχεια. Η ανάλυσή μου δεν είναι σε καμμία περίπτωση εξαντλητική και λόγω προσωπικού φόρτου εργασίας. Ωστόσο μπορούμε να κάνουμε και κάποιες γενικές διαπιστώσεις:
- Στο τρίτο κεφάλαιο διατυπώνεται ενερυθρίαστα ως βασική αρχή του κόμματος το «Πατρις-Θρησκεία-Οικογένεια».
- Η επιλογή του ονόματος αλλά και η παρουσίαση των θέσεων του κόμματος με τη μορφή Check-List παραπέμπει άμεσα στον Barak Obama ως πρότυπο των ιδυτών του εγχειρήματος. Ενδεχομένως ελπίζουν να κερδίσουν επενδύοντας στην Obamamania που έχει ως βασικό μότο το «Change». Δυστυχώς για αυτούς το «Change» έχει ήδη καεί στην Ελλάδα από την «Αλλαγή».
- Στα ζητήματα της Παιδείας τα κάνουν μαντάρα, αφού είναι φανερό ότι θέλουν να ακολουθήσουν τα Αμερικάνικα μοντέλα (με ιδιωτικά πανεπιστήμια, και σχολεία – πανεπιστήμια της ελίτ) αλλά ντρέπονται να το πούνε.
- Γενικά ανιχνεύουν με ακρίβεια αρκετά από τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας (κάτι που μπορεί όμως να κάνει οποιοσδήποτε έλληνας πολίτης) αλλά στη συνέχεια προτείνουν κακές λύσεις ή ακόμα χειρότερα χρησιμοποιούν τη διαπίστωση του προβλήματος για να προτείνουν αντιδραστικότατες λύσεις.
- Ακόμα και για της προτεινόμενες αλλαγές λείπει ένα σημαντικότατο στοιχείο: η χρημοτοδότηση. Για παράδειγμα για τη χρηματοδότηση όλου του προτεινόμενου σχήματος της εκπαίδευσης θα απαιτούνταν κάποια επιπλέον δισεκατομμύρια ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό, οπότε θα περιμέναμε κάποιες περικοπές αλλού, π.χ. στο στρατο κάτι που όμως δε συμβαίνει.
- Χωρίς να το έχω ψάξει πολύ μου φαίνεται ότι το όλο μόρφωμα ψαρεύει στα θολά νερά του εθνικισμού-μοντερνισμού-ευρωπαϊσμού-αμερικανισμού με μία νερωμένη σάλτσα "ριζοσπαστικού κέντρου"!;! γιά όλα τα γούστα.
Κεφάλαιο 3:
- Πατρίς (αρχαιολατρεία: «ο ελληνικός λαός μπορεί και πρέπει να είναι υπερήφανος για τον πολιτισμό και την ιστορία του. Τα πνευματικά και πολιτικά επιτεύγματα των Ελλήνων, από την Αρχαιότητα μέχρι τον Εικοστό Αιώνα, εκπλήσσουν με την πρωτοτυπία και την οικουμενικότητά τους.)
- Θρησκεία («Kατά την διάρκεια του Μεσαίωνα, σ’ έναν κόσμο χάους και πολιτιστικής κατάρρευσης, το ελληνορθόδοξο Βυζάντιο υπήρξε ένας θύλακας οργανωμένου κράτους, με κοινωνική πολιτική, υψηλό βιοτικό επίπεδο και παγκόσμια πολιτιστική ακτινοβολία, που μετέδωσε πολιτισμό στους λαούς της Κεντρικής και της Ανατολικής Ευρώπης.»)
- Οικογένεια («Η οικογένεια παραμένει σήμερα και παρά τις κοινωνικές εξελίξεις το βασικό κοινωνικό κύτταρο του Ελληνισμού. Θεωρούμε την οικογένεια βασική κοινωνική μονάδα και γι αυτό οφείλει να την ενισχύει η πολιτική πράξη με ποικίλους τρόπους.»)
Δεν ξέρω τι λέτε εσείς αλλά το τρίπτυχο «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια» με βάζει σε σκέψεις, ιδίως αν λάβουμε υπ’όψιν το συγχνωτισμό με τον πολύ Παπαθεμελή...
Στα Θετικά καταγράφουμε το ότι το νέο κόμμα έβαλε τις βασικές τους θέσεις με τρόπο σαφή (και πρακτικό) υπό μορφή λίστας εργασίας (Check List), ούτως ώστε σε περίπτωση που πάρουν κάποτε την εξουσία να μπορούν άμεσα να ελεγχθούν (κεφ. 4-5). Αυτή η κίνηση, όπως άλλωστε και το επιλεγέν όνομα παραπέμπει άμεσα στον Ομπάμα, ο οποίος παλλάκις πριν αλλά και μετά την εκλογή του έδωσε τέτοιο Check-List, δηλώνοντας ότι έτσι οι ψηφοφόροι μπορούν να τον ελέγξουν σήμείο προς σημείο.
Κεφάλαιο 6ο
«Ο κομματικός και πελατειακός ομφάλιος λώρος που συνδέει την εκάστοτε κυβέρνηση με τη Δημόσια Διοίκηση πρέπει να κοπεί. Επίσης, είναι σημαντικό να καθιερωθεί η συνεργασία με την Διεθνή Διαφάνεια και άλλους αντίστοιχους αξιόπιστους και εγνωσμένου κύρους διεθνώς θεσμούς.» Σωστά, όμως
«Προκειμένου η δημόσια διοίκηση να διαθέτει σημαντικό βαθμό ανεξαρτησίας, σε κάθε υπουργείο θα τοποθετείται μόνιμος υπηρεσιακός υφυπουργός προερχόμενος από την δημόσια διοίκηση.» Ο μόνιμος υφυπουργός σεν είναι απομάκρυνση από τη δημοκρατία και προσέγγιση προς τη γραφειοκρατεία (ένα από τα προβλήματα π.χ. της Ε.Ε.);
Θετική η επίμονή κατά της διαφθοράς και των πελατειακών σχέσεων.
Κεφάλαιο 7ο:
«β) Την αποθάρρυνση των αμβλώσεων»: Ποίος είπε ότι οι αμβλώσεις παίζουν σημαντικό ρόλο στην υπογεννητικότητα; Επικίνδυνα πράγματα, με θέσεις που προσεγγίζουν Αμερικάνικα πρότυπα και που ανοίγουν το δρόμο για παρεμβατικότητα στην προσωπική ζωή και τα δικαιώματα των γυναικών.
Κεφάλαιο 9ο:
«Τα σημερινά ΑΕΙ-ΤΕΙ πάσχουν από εξαιρετικά σημαντικές δυσλειτουργίες, όπως είναι η μετατροπή του ασύλου σε μηχανισμό καταστροφής των πανεπιστημιακών χώρων, ή άσκηση βίας, η άθλια εικόνα των περισσότερων διδακτικών χώρων, η ευνοιοκρατική και κομματική επιλογή διδακτικού προσωπικού, οι κομματικές και προσωπικές παρεμβάσεις, η ελάχιστη παραγωγή πρωτότυπου ερευνητικού έργου, η ιδιοτέλεια των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων , η πολυ-απασχόληση των καθηγητών σε πολιτικές και διοικητικές θέσεις κλπ.»: Πάρτε και μία απαξίωση των ελληνικών πανεπιστημίων αλλά και ένα πρόχειρο επιχειρηματάκι για την κατάργηση του ασύλου.
«α. η κατάργηση του ασύλου για θέματα που δεν σχετίζονται με την διακίνηση των ιδεών, με πλήρη περιφρούρησή του για την διακίνηση των ιδεών (δηλαδή η επιστροφή στην έννοια του ασύλου),»: πάρτε και την κατάργηση του ασύλου, αν ανησυχούσατε πως δε θα έρθει...
«β. η αντικειμενικοποίηση της εκλογής διδασκόντων με σύστημα μοριοδότησης και κριτές από ευρωπαϊκά πανεπιστήμια»: πάρτε και την πλήρη υποταγή των ελληνικών πανεπιστημίων στα «ευρωπαϊκά». Με το συμπάθειο, αλλά τα ελληνικά πανεπιστήμια από πότε ΔΕΝ ειναι ευρωπαϊκά; Άντε και καλή ιδιωτικοποίηση...
«η υποχρεωτική βιβλιογραφία θα καταρτίζεται από εξέχουσες πνευματικές προσωπικότητες με βάση κλασσικά και διεθνώς αναγνωρισμένα έργα, σε ελληνική μετάφραση ή και στο αγγλικό πρωτότυπο,»: η πρωτοτυπίες συνεχίζονται. Δηλαδή, εκτός του ότι δεν εμπιστευόμαστε καθόλου τον πανεπιστημιακό, παρόλες τις συνεχείς και ες αεί δοκίμασίες και κρίσεις που θα του επιβάλλουμε, του αφαιρούμε ακόμα και την ελευθερία να επιλέγει ποιά βιβλία θα προτείνει! Ποιές είναι λοιπόν οι «εξέχουσες πνευματικές προσωπικότητες» και ποιά τα «διεθνώς αναγνωρισμένα έργα»; Ποιός τους και ποιός τα επιλέγει; Για να μην αναφερθούμε στο οξύμωρο του όρου «κλασσικά έργα» όταν αναφερόμαστε σε γνωστικά αντικείμενα όπως η πληροφορική, η φυσική, η ιατρική κλπ κλπ, όπου ο μέσος όρος «ζωής» ενός έργου πριν αντικατασταθεί από το διάδοχό του μετριέται σε έτη με τα δαχτυλα του ενός χεριού.
«Στον χώρο των πανεπιστημίων θα πρέπει τα ΑΕΙ και ΤΕΙ να διασυνδεθούν με την διεθνή έρευνα, να αποκτήσουν διοικητική αυτονομία, να υπόκεινται σε λογοδοσία και συνεχή αξιολόγηση του έργου τους από ειδικευμένους διεθνείς οργανισμούς» Άντε πάλι απαξίωση. Ποίοι είναι επιτέλους οι «διεθνείς οργανισμοί» που τους εμπιστευόμαστε περισσότερο από τους εαυτούς μας;!
«Επίσης, είναι απαραίτητη η εξάλειψη του κομματισμού και της βίας στους πανεπιστημιακούς χώρους και ο περιορισμός της έννοιας του ασύλου στην πραγματική, επιστημονική του διάσταση, μακριά από την σημερινή κατάχρησή του, που δίνει το πρόσχημα σε ομάδες βανδάλων να καταστρέφουν την δημόσια περιουσία και να τρομοκρατούν την συντριπτική πλειοψηφία αυτών που θέλουν να σπουδάσουν απερίσπαστα.»: Ποιά βια βρε κουμπάρε στους πανεπιστημιακούς χώρους; Στα χρόνια που πέρασα σε ελληνικό πανεπιστήμιο δεν είδα καθόλου βία. Όσο για τον κομματισμό στα πανεπιστήμια από πότε η πολιτικοποίηση των νέων έγινε έγκλημα; Τί είναι αυτή η εμμονή να αποστειρωθεί η εκπαιδευτική διαδικασία από τη «μόλυνση» της πολιτικής; Κάποτε λέγαμε ότι καθήκον του πνευματικού ανθρώπου (που βγαίνουν και από την εκπαιδευτική διαδικασία) είναι να έχει πρωτίστως πολιτικό λόγο. Πώς θα αποκτίσει πολιτικό λόγο σε αυτά τα πανεπιστήμια-σχολία, όπου οι φοιτητές δε θα σκέφτονται τίποτα «εκτός ύλης»; Όσο για το ευνουχισμένο άσυλο, περιορισμένο «στην πραγματική, επιστημονική του διάσταση», δεν το κατάλαβα. Η έννοια του ασύλου είναι η εγγύηση ενός χώρο ελεύθερης ανταλλαγής ιδεών, προστατευμένη από κάθε μορφή λογοκρισίας. Η επιβολή «περιορισμών» αναιρεί ακριβώς την ουσία του ασύλου.
Παρακάτω: «διασύνδεση της έρευνας με την παραγωγή και την πραγματική οικονομία». Ιδιωτικοποίηση κανείς; Διότι η διασύνδεση της έρευνας με την αγορά σημαίνει αυτόματα την στοχοποίηση της έρευνας, που με τη σειρά του οδηγεί στην κατάργηση γνωστικών τομέων και πεδίων έρευνας που δεν είναι κερδοφόροι σύμφωνα με τους όρους τις αγοράς. Με άλλα λόγια όλοι οι τομείς της ιστορίας, της λογοτεχνίας, και γενικά όλα τα γνωστικά αντικείμενα των «φιλοσοφικών» σχολών θα πετσοκοφτούν, εκτός και αν βρούμε κάποια χρήση για αυτά στο πεδίο της διαφήμισης («η ανασκαφή ήταν μια ευγενική χορηγία της Caterpillar» ή «η ανάλυση της Ιλιάδας έγινε με τη συμμετοχή της Coka-Cola Α.Ε.»), ενώ στις θετικές επιστήμες θα χρηματοδοτείται μόνο ότι έχει πρακτική εφαρμογή, δηλαδή μπορεί να μετατραπεί σε εμπορεύσιμο προϊόν.
«Μεγάλη σημασία για την αναγέννηση της ανώτατης παιδείας είναι η δυνατότητα ίδρυσης μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων, σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Τα πανεπιστήμια αυτά, πολλά εκ των οποίων θα μπορούσαν να ιδρυθούν με χορηγίες ομογενών και να στηριχθούν από οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους της τοπικής αυτοδιοίκησης και μη κυβερνητικών φορέων, θα συμβάλουν στην απορρόφηση ανέργων επιστημόνων με υψηλά προσόντα, στον επαναπατρισμό διακεκριμένων Ελλήνων επιστημόνων από το εξωτερικό, στην συγκράτηση στην χώρα μας χιλιάδων Ελληνοπαίδων που καταφεύγουν σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, στην προαγωγή του στόχου της αριστείας, στην εμπέδωση πνεύματος ευγενούς άμιλλας μεταξύ των ανωτάτων σχολών.»: Ας αφήσουμε τις μαλαγανιές. Τα μόνα μη κρατικά πανεπιστήμια που υπάρχουν στην ευρώπη ή αλλού είναι τα ιδιωτικά. Αν οι ομογενείς ή ενδογενείς ή εξωγενείς έχουν λεφτά που τους περισσεύουν να τα κάνουν δωρεά στα ήδη υπάρχοντα κρατικά πανεπιστήμια.
«στ. την απόδοση μεγαλύτερης έμφασης στην διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών [στο Λύκειο] διότι μόνον έτσι θα γίνει κατανοητή η “λογική” της νέας ελληνικής γλώσσας. Άλλωστε τα αρχαία ελληνικά διδάσκονται στα σχολεία όλου του κόσμου.»: Όπως είδαμε παραπάνω, με τη λογική των «Δημοκρατικών» η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών στα πανεπιστήμια έχει πάει για βρούβες, οπότε μάλλον θα έχουν ένα προβληματάκι για τη διδασκαλία τους στο Λύκειο. Εξάλλου στα δύο επίπεδα της εκπαίδευσης φάσκουν και αντιφάσκουν αφού το Λύκειο θα στρέφεται προς «προς την διαμόρφωση αυτόνομων και ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων που θα διαθέτουν ανθρωπιστικές αξίες, κριτική σκέψη, αυτοπεποίθηση, γλωσσική επάρκεια, κλασσική παιδεία και ιδανικά και» ενώ το πανεπιστήμιο θα διασυνδέεται «με την παραγωγή και την πραγματική οικονομία». Αποφασίστε τι θέλετε από αυτή τη ρημάδα την παιδεία επιτέλους!
«Σκοπός των Προτύπων Σχολείων είναι να προσφέρουν δωρεάν παιδεία υψηλού επιπέδου σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και να αντισταθμίσουν το πλεονέκτημα των ιδιωτικών σχολείων που διαθέτουν τα εύπορα στρώματα.»: Δε θα ήταν πιό απλά να προσπαθήσουμε για τέτοια σχολία για όλους τους μαθητές; Τελευταία φορά που κοίταξα το Σύνταγμα η δημάσια δωρεάν παιδεία ήταν για όλους.
Monday, January 19, 2009
Έλληνες Μετανάστες και Μετανάστες στην Ελλάδα
Για όσους έχουν εξισώσει το "Αλβανός" με το "εγκληματίας" σας παραπέμπω στα αφιερώματα του ΙΟΥ, όπου υπάρχουν και αναλυτικά στοιχεία για την εγκληματικότητα των Ελλήνων τότε που είμασταν μετανάστες. (http://www.iospress.gr/ios2006/ios20060430.htm)
Γιατί κάποιοι δεν ξέρουν, ή επιλέγουν να ξεχάσουν την εποχή που σε πολλά εστιατόρια της δυτικής Ευρώπης κρεμόντουσαν πινακίδες "ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ".
Που είναι το Ελληνικό κράτος σε όλα αυτά; Η Ελληνική "Δημοκρατία"; Μπορεί να το αγνοείτε (ορισμένοι) αλλά ως κράτος έχουμε τις χειρότερες επιδόσεις σε ότι αφορά την προστασία των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων σε όλη την Ευρώπη. Και παρόλα αυτά το Ελληνικό κράτος δεν έχει φροντίσει ούτε για στοιχειώδεις τρόπους υποδοχής αυτών των δύστυχων. Όσο για το άσυλο...αν δεν απατώμαι έγιναν δεκτές οκτώ αιτήσεις ασύλο όλη την περασμένη χρονιά. (δείτε αναλυτικά: http://www.amnesty.org.gr/library/report2008/greece.htm). Όσο δε για τα εργασιακά δικαιώματά τους, αυτό μάλλον ως ανέκδοτο ακούγεται. Και αν προσπαθήσουν να αντιδράσουν και -Θεός φυλάξει!- να οργανωθούν συνδικαλιστικά, τότε η φυσική εξόντωσή τους είναι αναμενώμενη σε αυτή τη χώρα όπου "γεννήθηκε η Δημοκρατία"
Και από τα παραπάνω είναι φανερό το απλό και λογικό: όταν ένας άνθρωπος βρίσκεται στην απόλυτη ανέχεια, θα αναγκαστεί και να κλέψει. Εγώ θα το έκανα, για να ταϊσω τα παιδιά μου. Εσείς;
Ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία είναι καταδικαστέες από όπου και αν έρχονται. Πολύ περισσότερο όταν γίνονται κρατική επιλογή και πρακτική.
Κάτι πρέπει να αλλάξει σε αυτή τη χώρα όπου "γεννήθηκε η Δημοκρατία", γιατί αλλιώς θα πρέπει να προσθέτουμε ότι σε αυτή τη χώρα "γεννήθηκε η Δημοκρατία και απεβίωσε νεώτατη".
ΔΕΙΤΕ
- Μάριος Διονέλλης, ρεπορτάζ για τις διαμαρτυρίες στην Πλατεία Αγ. Παντελεήμονος στην Αθήνα, στο TVXS: http://www.tvxs.gr/v682
- ΙΟΣ, σειρά από άρθρα για τους μετανάστες, με συνδέσμους για παλαιότερα αφιερώματα και βιβλιογραφία και για τους Έλληνες μετανάστες: http://www.iospress.gr/ios2006/ios20060430.htm
Γιατί κάποιοι δεν ξέρουν, ή επιλέγουν να ξεχάσουν την εποχή που σε πολλά εστιατόρια της δυτικής Ευρώπης κρεμόντουσαν πινακίδες "ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ".
Που είναι το Ελληνικό κράτος σε όλα αυτά; Η Ελληνική "Δημοκρατία"; Μπορεί να το αγνοείτε (ορισμένοι) αλλά ως κράτος έχουμε τις χειρότερες επιδόσεις σε ότι αφορά την προστασία των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων σε όλη την Ευρώπη. Και παρόλα αυτά το Ελληνικό κράτος δεν έχει φροντίσει ούτε για στοιχειώδεις τρόπους υποδοχής αυτών των δύστυχων. Όσο για το άσυλο...αν δεν απατώμαι έγιναν δεκτές οκτώ αιτήσεις ασύλο όλη την περασμένη χρονιά. (δείτε αναλυτικά: http://www.amnesty.org.gr/library/report2008/greece.htm). Όσο δε για τα εργασιακά δικαιώματά τους, αυτό μάλλον ως ανέκδοτο ακούγεται. Και αν προσπαθήσουν να αντιδράσουν και -Θεός φυλάξει!- να οργανωθούν συνδικαλιστικά, τότε η φυσική εξόντωσή τους είναι αναμενώμενη σε αυτή τη χώρα όπου "γεννήθηκε η Δημοκρατία"
Και από τα παραπάνω είναι φανερό το απλό και λογικό: όταν ένας άνθρωπος βρίσκεται στην απόλυτη ανέχεια, θα αναγκαστεί και να κλέψει. Εγώ θα το έκανα, για να ταϊσω τα παιδιά μου. Εσείς;
Ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία είναι καταδικαστέες από όπου και αν έρχονται. Πολύ περισσότερο όταν γίνονται κρατική επιλογή και πρακτική.
Κάτι πρέπει να αλλάξει σε αυτή τη χώρα όπου "γεννήθηκε η Δημοκρατία", γιατί αλλιώς θα πρέπει να προσθέτουμε ότι σε αυτή τη χώρα "γεννήθηκε η Δημοκρατία και απεβίωσε νεώτατη".
ΔΕΙΤΕ
- Μάριος Διονέλλης, ρεπορτάζ για τις διαμαρτυρίες στην Πλατεία Αγ. Παντελεήμονος στην Αθήνα, στο TVXS: http://www.tvxs.gr/v682
- ΙΟΣ, σειρά από άρθρα για τους μετανάστες, με συνδέσμους για παλαιότερα αφιερώματα και βιβλιογραφία και για τους Έλληνες μετανάστες: http://www.iospress.gr/ios2006/ios20060430.htm
Sunday, January 18, 2009
Help!
Ζούμε σε μία περίοδο όπου οι όποιες κατακτήσεις των γονιών και των παππούδων μας χάνονται, η μία μετά την άλλη.
Και όπως στο εσωτερικό τα εργασιακά κεκτημένα καταπατώνται με πρωτόγνωρη βαρβαρότητα, έτσι και στο διεθνές επίπεδο η όποια πρόοδος είχε επιτευχθεί μετά τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους χάνεται στη δύνη της Νέας Τάξης, η οποία δε σέβεται καμμία αξία, πολλώ δε έλασσω την υπέρτατη αξία της ανθρώπινης ζωής.
Δεν είναι τυχαίο ότι η μόνη Διεθνής προσπάθεια για ειρηνική συνύπαρξη των κρατών, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, έχει απαξιωθεί τώρα όσο ποτέ από τη δημιουργία του. Καμμία αντίδραση δεν υπήρξε λοιπόν όταν η Τουρκία εισέβαλλε στην Κυπριακή Δημοκρατία-άλλοστε σήμερα η πανταχόθεν αποκηρυσσόμενη αυτή παρανομία τείνει να νομιμοποιηθεί πολλαπλώς, ούτε όταν το ίδιο κράτος χτυπούσε και χτυπά τους Κούρδους "τρομοκράτες" μέσα και έξω από τα σύνορά του. Οι δε τυχοδιωκτικές επιδρομές στα πλαίσια του Πολέμου της Γιουγκοσλαυίας και πολύ περισσότερο με τους πολέμους στο Ιράκ δε συμμορφόθηκαν με καμμία αρχή του ΟΗΕ.
Έχοντας λοιπόν καταρρακώσει κάθε έννοια ηθικής στο πεδίο των Διεθνών Σχέσεων, εισερχόμαστε σε έναν μαυρότατο, υψίστης τεχνολογίας βάρβαρο Μεσαίωνα. Μόνη ελπίδα που απομένει είναι η αντίδραση των λαών που θα επιβάλλει κάποιες αρχές και αξίες σε όλα αυτά τα καθάρματα.
Και όπως στο εσωτερικό τα εργασιακά κεκτημένα καταπατώνται με πρωτόγνωρη βαρβαρότητα, έτσι και στο διεθνές επίπεδο η όποια πρόοδος είχε επιτευχθεί μετά τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους χάνεται στη δύνη της Νέας Τάξης, η οποία δε σέβεται καμμία αξία, πολλώ δε έλασσω την υπέρτατη αξία της ανθρώπινης ζωής.
Δεν είναι τυχαίο ότι η μόνη Διεθνής προσπάθεια για ειρηνική συνύπαρξη των κρατών, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, έχει απαξιωθεί τώρα όσο ποτέ από τη δημιουργία του. Καμμία αντίδραση δεν υπήρξε λοιπόν όταν η Τουρκία εισέβαλλε στην Κυπριακή Δημοκρατία-άλλοστε σήμερα η πανταχόθεν αποκηρυσσόμενη αυτή παρανομία τείνει να νομιμοποιηθεί πολλαπλώς, ούτε όταν το ίδιο κράτος χτυπούσε και χτυπά τους Κούρδους "τρομοκράτες" μέσα και έξω από τα σύνορά του. Οι δε τυχοδιωκτικές επιδρομές στα πλαίσια του Πολέμου της Γιουγκοσλαυίας και πολύ περισσότερο με τους πολέμους στο Ιράκ δε συμμορφόθηκαν με καμμία αρχή του ΟΗΕ.
Έχοντας λοιπόν καταρρακώσει κάθε έννοια ηθικής στο πεδίο των Διεθνών Σχέσεων, εισερχόμαστε σε έναν μαυρότατο, υψίστης τεχνολογίας βάρβαρο Μεσαίωνα. Μόνη ελπίδα που απομένει είναι η αντίδραση των λαών που θα επιβάλλει κάποιες αρχές και αξίες σε όλα αυτά τα καθάρματα.
Some Art
Some art inspired by the death of Alexandros Grigoropoulos and the December Uprising in Greece:
http://www.nassoskappa.com/?p=1019
Very inspiring...
http://www.nassoskappa.com/?p=1019
Very inspiring...
Μάλλον δεν υπάρχει Θεός...
Μία ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία έχει αρχίσει στην Αγγλία: η κωμικός συγγραφέας Ariane Sherine διάβασε μία διαφήμιση στο μετρό του Λονδίνου με το βιβλικό ρητό "Όταν φθάσει ο Υιός του Αμθρώπου, θα βρεί Πίστη σε αυτή τη Γή;" μαζί με μία διαδυκτιακή διεύθυνση. Ακολουθώντας τη διαεύθυνση η Sherine ανακάλυψε ότι ως μή-πιστή θα "καταδικαζόταν σε αιώνιο χωρισμό από το Θεό και μετά θα περάσει όλη την αιωνιότητα βασανιζόμενη στην κόλαση".
Ανήσυχη διότι επιτρεπόταν σε θρησκευτικές ομάδες να διαφημίζουν δικτυακούς τόπους που προειδοποιούσαν τους μη θρησκευόμενους ότι θα βασανιστούν μετά το πέρας της ζωής τους, η Sherine άρχισε να γράφει μία σειρα άρθρων στον δικτυακό τόπο του The Guardian’s Cif (Comment is free), με τον τίτλο Atheists - Gimme Five. Στο τέλος του άρθρου της πρότεινε μία λύση:
[αν όλοι οι αθεϊστές που διαβάζουν αυτό το άρθρο] συνεισφέρουν £5, είναι πιθανό ότι μπορούμε να χρηματοδοτήσουμε μία αθεϊστική διαφημιστική εκστρατεία που είναι πολύ απαραίτητη με διαφημήσεις στα λεωφορεία του Λονδίνου με το σύνθημα: “There’s probably no God. Now stop worrying and [enjoy] your life. (Μάλλον δεν υπάρχει Θεός. Τώρα σταματείστε να ανησυχείτε και απολαύστε τη ζωή σας)”.
Δεδομένης της θετικής ανταπόκρισης των αναγνωστών, γρήγορα μαζεύτηκαν τα χρήματα και ξεκίνησε η σχετική διαφημιστική εκστρατεία σε Λεωφορεία και Μετρό του Λονδίνου, προκαλώντας ποικίλλες αντιδράσεις.
Ότι και να πούμε πάντως η Βρεταννική κοινωνία απέδειξε ότι παρόλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει μπορεί και δίναι ακόμα δείγματα γραφής σε ότι αφορά την ανεξιθρησκεία και την ανοχή του διαφορετικού. Και αναρωτιέται κανείς τι αντιδράσεις θα προκαλούσε μία παρόμοια κίνηση στην Ελληνική Θεοκρατεία; Προσωπικά - και αγνωστικιστικά - πιστεύω ότι μάλλον θα αντιμετώπιζε ουκ ολίγα προβλήματα, και πρώτιστα λόγω της απαγόρευσης από την πλεύρα της Ελληνικης Πολιτείας. Ποιός ξέρει όμως; Μακάρι να βρεθεί κάποιος γενναίος να το επιχειρήσει...
Δείτε:
Atheist Campaign
The British Humanist Association
Friday, January 09, 2009
More democracy lessons from Greece - Κι άλλα μαθήματα δημοκρατίας από την Ελλάδα
Source/Πηγή: http://www.tvxs.gr/v2972*
On the 09.01.2009 during one of the student demonstrations in Athens a group of demonstrators is isolated by the police and pushed into a building. The cops won't let them come out, as they seem to have a certain quota of arrests to fill. The demonstrators are joined by lawyers, who are then also kept isolated with the demonstrators. When the lawyers ask for the cops ID's they ironically refuse (contrary to law). Fourteen lawyers were arrested after having been treated roughly (to put it politely).
An old lady tries to intervene in the demonstrators favour and is trampled by the police, who pull her and throw her to the ground. She is then arrested!
On the same day police forces elsewhere arrested lawyers who presented themselves at the police headquarters wishing to represent demonstrators arrested earlier and journalists and cameramen where beaten. The press association issued a note of protest as did the lawyers association.
Thursday, January 08, 2009
Παρελθόν ο μαυροπίνακας στο Λέχοβο Φλώρινας [Καθημερινή 08.01.2009]+Σχόλιο
Παρελθόν ο μαυροπίνακας στο Λέχοβο Φλώρινας
Της Ζωγιας Κουταλιανου
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Ξεναγήθηκαν στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, στον αρχαιολογικό χώρο της Βεργίνας, επισκέφθηκαν την παραλία «Ναυάγιο» της Ζακύνθου, γνώρισαν όλα τα απειλούμενα είδη του πλανήτη, άκουσαν τη φωνή του Ελευθέριου Βενιζέλου… σε μερικές μόνο από τις περιηγήσεις τους οι μαθητές της τρίτης δημοτικού του πενταθέσιου δημοτικού σχολείου Λεχόβου της Φλώρινας, κατά τη φετινή σχολική χρονιά.
Μόνο που οι μικροί Λεχοβίτες δεν κουνήθηκαν από τα θρανία τους, στο παραδοσιακό πέτρινο σχολείο ηλικίας τουλάχιστον εκατό ετών στο πανέμορφο αυτό χωριό του ορεινού όγκου του Βιτσίου.
Ολα έγιναν χάρη στον ειδικό διαδραστικό πίνακα με τον οποίο ο διευθυντής του σχολείου και δάσκαλός τους, κ. Σταύρος Πασπάλης, αντικατέστησε τον παραδοσιακό σχολικό μαυροπίνακα στον οποίο έκαναν τα πρώτα μαθητικά τους βήματα γενεές και γενεές Ελλήνων. Με κόστος μόλις 1.200 ευρώ που κάλυψε το ίδιο το σχολείο, εξοστρακίστηκαν απ' τη σχολική τάξη οι κιμωλίες και οι σπόγγοι, και τη θέση τους πήραν ένα διαδραστικό μολύβι που λειτουργεί με τεχνολογία blue tooth, ένας υπολογιστής και ένας προβολέας (προτζέκτορας). Με τη βοήθεια μιας ισχυρής και γρήγορης σύνδεσης στο Διαδίκτυο μέσω δορυφόρου, κάνουν εικονικές εκπαιδευτικές εκδρομές όποτε το απαιτούν τα μαθήματά τους, δηλαδή σχεδόν καθημερινά!
Την πρωτοποριακή αυτή πρακτική, ο κ. Πασπάλης εφάρμοσε για πρώτη φορά σε ένα άλλο σχολείο, αυτό του Σκήθρου Φλώρινας, απ' όπου κατάγεται. Εκεί υιοθέτησε έναν πίνακα αφής (αντίστοιχης τεχνολογίας με τις οθόνες αφής που συναντούμε στα ΑΤΜ των τραπεζών), προκαλώντας τον ενθουσιασμό μαθητών και γονέων. Δυστυχώς, η αποχώρησή του σήμανε και την αχρήστευση του εξοπλισμού, που είχε αγοραστεί με δωρεά ενός τοπικού πολιτιστικού συλλόγου. Στο Λέχοβο, πάντως, όπου βρίσκεται σήμερα -και σύμφωνα με τον ίδιο, δεν σκοπεύει να φύγει-οι μικροί Λεχοβίτες είναι ενθουσιασμένοι. Δεν είχαν κανένα πρόβλημα στην προσαρμογή στα νέα μέσα, όπως είπε ο ίδιος μιλώντας στην «Κ», και αντιλήφθηκαν από την αρχή ότι το μάθημα αντί να τους παιδέψει θα τους διασκεδάσει.
Στον διαδραστικό πίνακα προβάλλεται το σχολικό βιβλίο σε ηλεκτρονική μορφή, όπως προσφέρεται από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Πάνω στο βιβλίο και χρησιμοποιώντας το μολύβι/ποντίκι blue tooth, ο δάσκαλος και οι μαθητές γράφουν, σημειώνουν, λύνουν ασκήσεις, υπογραμμίζουν. «Τα παιδιά προσανατολίζονται πολύ εύκολα και γρήγορα και κερδίζουμε χρόνο», εξηγεί ο ίδιος.
Παράλληλα, ο δάσκαλος μπαίνει στο Διαδίκτυο και επιλέγει βίντεο ή εικόνες που συμπληρώνουν τα εποπτικά μέσα καθώς και όσα αναφέρονται στα σχολικά εγχειρίδια. Σημαντικό είναι ότι οι μαθητές μπορούν να παρακολουθούν απερίσπαστοι τον δάσκαλο χωρίς να υποχρεώνονται να σημειώνουν, αφού μπορούν να πάρουν στο σπίτι μια εκτύπωση όσων γράφτηκαν στον πίνακα ή σε ηλεκτρονική μορφή το βίντεο παράδοσης ώστε να την ξαναδούν. Με τη διαφορά ότι οι περισσότερες οικογένειες στο Λέχοβο δεν διαθέτουν ούτε υπολογιστές ούτε σύνδεση με το Διαδίκτυο… Ωστόσο, οι γονείς των μαθητών αντέδρασαν τόσο θετικά, σύμφωνα με τον σαρανταπεντάχρονο δάσκαλο, ώστε στο Λέχοβο άρχισαν σχεδόν σαν επιδημία οι εγγραφές γονέων στα κέντρα εκπαίδευσης ενηλίκων των τοπικών φορέων προκειμένου να μάθουν και εκείνοι να χειρίζονται τις νέες τεχνολογίες, ενώ φαίνεται πως όλοι πλέον σκοπεύουν να εξοπλιστούν με έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή. «Ως δάσκαλος επιθυμώ να είμαστε εξωστρεφείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί. Δυστυχώς, το ακριτικό Λέχοβο βρίσκεται πολύ μακριά από πολλά πράγματα. Αυτός είναι ένας τρόπος για ν' ανοίξουν οι ορίζοντες των παιδιών, να εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους και τις παραστάσεις τους», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Εχοντας το «μικρόβιο» των νέων τεχνολογιών από παλιά, ο κ. Πασπάλης εισήγαγε τη χρήση του υπολογιστή στη σχολική τάξη ήδη από τη δεκαετία του '90. Ωστόσο, ήταν η εξαετής θητεία του σε σχολεία του Αμβούργου και της Νυρεμβέργης όπου υπηρέτησε που τον έφερε σε επαφή με τους πίνακες αφής, ενώ η συμμετοχή του στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα Commenius (διασύνδεση σχολείων ευρωπαϊκών χωρών) τον οδήγησε σε σχολεία της Βρετανίας, όπου είδε τις διαδραστικές οθόνες. Σήμερα, διατηρώντας επαφή με τους Ευρωπαίους συναδέλφους του, ο γλωσσομαθής διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Λεχόβου (μιλάει πέντε ξένες γλώσσες) πληροφορείται τις εξελίξεις στα εποπτικά μέσα αλλά και στα διαδραστικά παιχνίδια εκμάθησης. Η εκμάθηση της προπαίδειας, η εξοικείωση με τα γεωμετρικά σχήματα, αλλά και το πώς διαβάζουμε και προσθαφαιρούμε την ώρα γίνονται πλέον στην τάξη του Δημοτικού Σχολείου Λεχόβου μέσα από ηλεκτρονικά διαδραστικά παιχνίδια που ο κ. Πασπάλης «κατεβάζει» δωρεάν από το Διαδίκτυο. Σ' αυτά προσθέτει, βεβαίως, και το διαδραστικό ηλεκτρονικό υλικό του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. «Το μόνο που με ανησυχεί είναι ότι θα τους λείψει στη συνέχεια, όταν φύγουν απ' το δημοτικό. Φοβάμαι πως στο γυμνάσιο θα δυσκολευτούν να προσαρμοστούν ξανά στην πεζή σχολική πραγματικότητα του μαυροπίνακα», σημειώνει ο κ. Πασπάλης. Παρ' όλα αυτά, ο ίδιος δηλώνει αποφασισμένος να συνεχίσει την προσπάθειά του, αγοράζοντας ο ίδιος τον απαραίτητο εξοπλισμό εάν στο επόμενο σχολείο, όπου ενδεχομένως τοποθετηθεί, δεν υπάρχει.
..........................................................................
Σχόλιο
1ον. Συγχαρητήρια στον Δάσκαλο (με Δ κεφαλαίο) Σταύρο Πασπάλη.
2ον Συγκρατώ το κόστος: 1200 Ευρώ...Ακούτε;!
Της Ζωγιας Κουταλιανου
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Ξεναγήθηκαν στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, στον αρχαιολογικό χώρο της Βεργίνας, επισκέφθηκαν την παραλία «Ναυάγιο» της Ζακύνθου, γνώρισαν όλα τα απειλούμενα είδη του πλανήτη, άκουσαν τη φωνή του Ελευθέριου Βενιζέλου… σε μερικές μόνο από τις περιηγήσεις τους οι μαθητές της τρίτης δημοτικού του πενταθέσιου δημοτικού σχολείου Λεχόβου της Φλώρινας, κατά τη φετινή σχολική χρονιά.
Μόνο που οι μικροί Λεχοβίτες δεν κουνήθηκαν από τα θρανία τους, στο παραδοσιακό πέτρινο σχολείο ηλικίας τουλάχιστον εκατό ετών στο πανέμορφο αυτό χωριό του ορεινού όγκου του Βιτσίου.
Ολα έγιναν χάρη στον ειδικό διαδραστικό πίνακα με τον οποίο ο διευθυντής του σχολείου και δάσκαλός τους, κ. Σταύρος Πασπάλης, αντικατέστησε τον παραδοσιακό σχολικό μαυροπίνακα στον οποίο έκαναν τα πρώτα μαθητικά τους βήματα γενεές και γενεές Ελλήνων. Με κόστος μόλις 1.200 ευρώ που κάλυψε το ίδιο το σχολείο, εξοστρακίστηκαν απ' τη σχολική τάξη οι κιμωλίες και οι σπόγγοι, και τη θέση τους πήραν ένα διαδραστικό μολύβι που λειτουργεί με τεχνολογία blue tooth, ένας υπολογιστής και ένας προβολέας (προτζέκτορας). Με τη βοήθεια μιας ισχυρής και γρήγορης σύνδεσης στο Διαδίκτυο μέσω δορυφόρου, κάνουν εικονικές εκπαιδευτικές εκδρομές όποτε το απαιτούν τα μαθήματά τους, δηλαδή σχεδόν καθημερινά!
Την πρωτοποριακή αυτή πρακτική, ο κ. Πασπάλης εφάρμοσε για πρώτη φορά σε ένα άλλο σχολείο, αυτό του Σκήθρου Φλώρινας, απ' όπου κατάγεται. Εκεί υιοθέτησε έναν πίνακα αφής (αντίστοιχης τεχνολογίας με τις οθόνες αφής που συναντούμε στα ΑΤΜ των τραπεζών), προκαλώντας τον ενθουσιασμό μαθητών και γονέων. Δυστυχώς, η αποχώρησή του σήμανε και την αχρήστευση του εξοπλισμού, που είχε αγοραστεί με δωρεά ενός τοπικού πολιτιστικού συλλόγου. Στο Λέχοβο, πάντως, όπου βρίσκεται σήμερα -και σύμφωνα με τον ίδιο, δεν σκοπεύει να φύγει-οι μικροί Λεχοβίτες είναι ενθουσιασμένοι. Δεν είχαν κανένα πρόβλημα στην προσαρμογή στα νέα μέσα, όπως είπε ο ίδιος μιλώντας στην «Κ», και αντιλήφθηκαν από την αρχή ότι το μάθημα αντί να τους παιδέψει θα τους διασκεδάσει.
Στον διαδραστικό πίνακα προβάλλεται το σχολικό βιβλίο σε ηλεκτρονική μορφή, όπως προσφέρεται από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Πάνω στο βιβλίο και χρησιμοποιώντας το μολύβι/ποντίκι blue tooth, ο δάσκαλος και οι μαθητές γράφουν, σημειώνουν, λύνουν ασκήσεις, υπογραμμίζουν. «Τα παιδιά προσανατολίζονται πολύ εύκολα και γρήγορα και κερδίζουμε χρόνο», εξηγεί ο ίδιος.
Παράλληλα, ο δάσκαλος μπαίνει στο Διαδίκτυο και επιλέγει βίντεο ή εικόνες που συμπληρώνουν τα εποπτικά μέσα καθώς και όσα αναφέρονται στα σχολικά εγχειρίδια. Σημαντικό είναι ότι οι μαθητές μπορούν να παρακολουθούν απερίσπαστοι τον δάσκαλο χωρίς να υποχρεώνονται να σημειώνουν, αφού μπορούν να πάρουν στο σπίτι μια εκτύπωση όσων γράφτηκαν στον πίνακα ή σε ηλεκτρονική μορφή το βίντεο παράδοσης ώστε να την ξαναδούν. Με τη διαφορά ότι οι περισσότερες οικογένειες στο Λέχοβο δεν διαθέτουν ούτε υπολογιστές ούτε σύνδεση με το Διαδίκτυο… Ωστόσο, οι γονείς των μαθητών αντέδρασαν τόσο θετικά, σύμφωνα με τον σαρανταπεντάχρονο δάσκαλο, ώστε στο Λέχοβο άρχισαν σχεδόν σαν επιδημία οι εγγραφές γονέων στα κέντρα εκπαίδευσης ενηλίκων των τοπικών φορέων προκειμένου να μάθουν και εκείνοι να χειρίζονται τις νέες τεχνολογίες, ενώ φαίνεται πως όλοι πλέον σκοπεύουν να εξοπλιστούν με έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή. «Ως δάσκαλος επιθυμώ να είμαστε εξωστρεφείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί. Δυστυχώς, το ακριτικό Λέχοβο βρίσκεται πολύ μακριά από πολλά πράγματα. Αυτός είναι ένας τρόπος για ν' ανοίξουν οι ορίζοντες των παιδιών, να εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους και τις παραστάσεις τους», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Εχοντας το «μικρόβιο» των νέων τεχνολογιών από παλιά, ο κ. Πασπάλης εισήγαγε τη χρήση του υπολογιστή στη σχολική τάξη ήδη από τη δεκαετία του '90. Ωστόσο, ήταν η εξαετής θητεία του σε σχολεία του Αμβούργου και της Νυρεμβέργης όπου υπηρέτησε που τον έφερε σε επαφή με τους πίνακες αφής, ενώ η συμμετοχή του στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα Commenius (διασύνδεση σχολείων ευρωπαϊκών χωρών) τον οδήγησε σε σχολεία της Βρετανίας, όπου είδε τις διαδραστικές οθόνες. Σήμερα, διατηρώντας επαφή με τους Ευρωπαίους συναδέλφους του, ο γλωσσομαθής διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Λεχόβου (μιλάει πέντε ξένες γλώσσες) πληροφορείται τις εξελίξεις στα εποπτικά μέσα αλλά και στα διαδραστικά παιχνίδια εκμάθησης. Η εκμάθηση της προπαίδειας, η εξοικείωση με τα γεωμετρικά σχήματα, αλλά και το πώς διαβάζουμε και προσθαφαιρούμε την ώρα γίνονται πλέον στην τάξη του Δημοτικού Σχολείου Λεχόβου μέσα από ηλεκτρονικά διαδραστικά παιχνίδια που ο κ. Πασπάλης «κατεβάζει» δωρεάν από το Διαδίκτυο. Σ' αυτά προσθέτει, βεβαίως, και το διαδραστικό ηλεκτρονικό υλικό του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. «Το μόνο που με ανησυχεί είναι ότι θα τους λείψει στη συνέχεια, όταν φύγουν απ' το δημοτικό. Φοβάμαι πως στο γυμνάσιο θα δυσκολευτούν να προσαρμοστούν ξανά στην πεζή σχολική πραγματικότητα του μαυροπίνακα», σημειώνει ο κ. Πασπάλης. Παρ' όλα αυτά, ο ίδιος δηλώνει αποφασισμένος να συνεχίσει την προσπάθειά του, αγοράζοντας ο ίδιος τον απαραίτητο εξοπλισμό εάν στο επόμενο σχολείο, όπου ενδεχομένως τοποθετηθεί, δεν υπάρχει.
..........................................................................
Σχόλιο
1ον. Συγχαρητήρια στον Δάσκαλο (με Δ κεφαλαίο) Σταύρο Πασπάλη.
2ον Συγκρατώ το κόστος: 1200 Ευρώ...Ακούτε;!
Wednesday, January 07, 2009
Παγίδα θανάτου για δεκάδες μετανάστες τα ναρκοπέδια του Έβρου
Σαράντα τέσσερις νεκροί και 66 τραυματίες από τα ναρκοπέδια του Έβρου είναι ο απολογισμός της Διεθνούς Εκστρατείας για την Κατάργηση των Ναρκών για την περίοδο 2000-2008. Αισθητή η διαφορά σε σχέση με τα επίσημα στοιχεία που παρουσιάζει το ελληνικό υπουργείο Άμυνας, όπου δηλώνονται 35 θάνατοι και 28 τραυματισμοί.
Τα θύματα είναι μετανάστες κυρίως από την Ασία και την Αφρική, που επιδιώκουν να διασχίσουν το νοτιότερο σύνορο της Ε.Ε. αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Το τελευταίο τραγικό περιστατικό είναι ο θάνατος 4 Γεωργιανών μεταναστών τον περασμένο Σεπτέμβρη, ενώ αρκετοί είναι και οι Ιρακινοί πρόσφυγες, μεταξύ των οποίων και παιδιά.
Τα ναρκοπέδια του Έβρου καλύπτουν μια περιοχή 11 χιλομέτρων στα σύνορα με την Τουρκία. Χρονολογούνται από το 1974 και την ελληνοτουρκική διαμάχη για το Κυπριακό, όταν και οι δύο χώρες, σε μια κίνηση προστασίας των συνόρων τους, μετέτρεψαν την ελληνοτουρκική μεθόριο σε παγίδα θανάτου.
Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει υπογράψει από το 1997 τη Συνθήκη Απαγόρευσης των Ναρκών, το ίδιο το υπουργείο Άμυνας υπολογίζει ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν στον Έβρο 3.348 νάρκες, οι οποίες θα έχουν καθαριστεί ως το 2010. Σημείο στο οποίο διαφωνεί και πάλι με τη Διεθνή Εκστρατεία για την Κατάργηση των Ναρκών - καθώς η τελευταία μιλά για 7.224 νάρκες στο έδαφος και 1.5 εκατομμύρια αποθέματα. Ο αντίστοιχος αριθμός για την Τουρκία είναι 2.5 εκατομμύρια, παρά τη συμφωνία το 1996 του τότε υπουργού εξωτερικών Γ. Παπανδρέου και του ομόλογού του Ι. Τζεμ να καθαρίσουν τα ναρκοπέδια στην ελληνοτουρκική μεθόριο.
Σε επίσκεψη που πραγματοποίησε τον προηγούμενο μήνα στα κέντρα κράτησης μεταναστών της περιοχής ο Σουηδός Επίτροπος για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου στα Ηνωμένα Έθνη, Τόμας Χάμαρμπεργκ, δήλωσε σοκαρισμένος από την «παντελή έλλειψη δράσης για να αποφευχθούν κι άλλοι θάνατοι. Οι νάρκες αποτελούν απειλή κατά απελπισμένων ανθρώπων που προσπαθούν να εισχωρήσουν στην Ευρώπη. Πρέπει να καθαριστούν και να αυξηθεί η ασφάλεια της περιοχής με περισσότερες περιπολίες και καλύτερη περίφραξη».
Τα θύματα είναι μετανάστες κυρίως από την Ασία και την Αφρική, που επιδιώκουν να διασχίσουν το νοτιότερο σύνορο της Ε.Ε. αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Το τελευταίο τραγικό περιστατικό είναι ο θάνατος 4 Γεωργιανών μεταναστών τον περασμένο Σεπτέμβρη, ενώ αρκετοί είναι και οι Ιρακινοί πρόσφυγες, μεταξύ των οποίων και παιδιά.
Τα ναρκοπέδια του Έβρου καλύπτουν μια περιοχή 11 χιλομέτρων στα σύνορα με την Τουρκία. Χρονολογούνται από το 1974 και την ελληνοτουρκική διαμάχη για το Κυπριακό, όταν και οι δύο χώρες, σε μια κίνηση προστασίας των συνόρων τους, μετέτρεψαν την ελληνοτουρκική μεθόριο σε παγίδα θανάτου.
Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει υπογράψει από το 1997 τη Συνθήκη Απαγόρευσης των Ναρκών, το ίδιο το υπουργείο Άμυνας υπολογίζει ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν στον Έβρο 3.348 νάρκες, οι οποίες θα έχουν καθαριστεί ως το 2010. Σημείο στο οποίο διαφωνεί και πάλι με τη Διεθνή Εκστρατεία για την Κατάργηση των Ναρκών - καθώς η τελευταία μιλά για 7.224 νάρκες στο έδαφος και 1.5 εκατομμύρια αποθέματα. Ο αντίστοιχος αριθμός για την Τουρκία είναι 2.5 εκατομμύρια, παρά τη συμφωνία το 1996 του τότε υπουργού εξωτερικών Γ. Παπανδρέου και του ομόλογού του Ι. Τζεμ να καθαρίσουν τα ναρκοπέδια στην ελληνοτουρκική μεθόριο.
Σε επίσκεψη που πραγματοποίησε τον προηγούμενο μήνα στα κέντρα κράτησης μεταναστών της περιοχής ο Σουηδός Επίτροπος για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου στα Ηνωμένα Έθνη, Τόμας Χάμαρμπεργκ, δήλωσε σοκαρισμένος από την «παντελή έλλειψη δράσης για να αποφευχθούν κι άλλοι θάνατοι. Οι νάρκες αποτελούν απειλή κατά απελπισμένων ανθρώπων που προσπαθούν να εισχωρήσουν στην Ευρώπη. Πρέπει να καθαριστούν και να αυξηθεί η ασφάλεια της περιοχής με περισσότερες περιπολίες και καλύτερη περίφραξη».
Κουμπούρες στην καμπούρα μας... [ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 07/01/2009]
Κουμπούρες στην καμπούρα μας...
Του ΣΤΑΘΗ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
Η προβοκάτσια γίνεται πάντοτε στην ώρα της, αλλιώς δεν είναι προβοκάτσια, είναι χάσιμο χρόνου (και στόχου).
Οποτε το όποιο κίνημα έβγαινε στους δρόμους, έβγαιναν παγανιά και οι κουμπουροφόροι μπαμ και μπουμ οι μπαταριές πάρ' τα κάτω τα αιτήματα (εκτός από τα θύματα) άρον άρον τα πλακάτ του και στο σπίτι του το όποιο κίνημα.
Μεγάλοι «επαναστάτες» οι κουμπουροφόροι (είτε της 17ης Νοέμβρη είτε όποιου άλλου ονόματος έχουν μαγαρίσει την ουσία) αποφάσιζαν, ωσάν κάποιος φασίστας θεός, ποιος θα ζει και ποιος θα πεθαίνει, ώσπου να «βάλει μυαλό» ο λαός και να ξεσηκωθεί.
Το φαινόμενο ονομάσθηκε τρομοκρατία και μαζί με την (αντι)τρομοκρατία που υποτίθεται ότι θα το αντιμετώπιζε, έστησαν έναν σκοτεινό και χρήσιμο χορό κράτους - παρακράτους - εγχώριων και ξένων μυστικών υπηρεσιών - συμπαθούντων εκ του «χώρου» (υποτίθεται αντιεξουσιαστικού), πρακτόρων - προβοκατόρων και μπαχαλάκηδων, ο οποίος έπαιζε κλέφτες κι αστυνόμους πάνω στο σβέρκο του λαού καθ' όλην τη μεταπολίτευση και προς όφελος της άρχουσας τάξης.
Ωσπου ήρθαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, εν όψει των οποίων πλάκωσε η Σκότλαντ Γυαρντ, αναθερμάνθηκε το ενδιαφέρον των Γιάνκηδων και επετεύχθη μια εκεχειρία με αμοιβαία επωφελείς συμφωνίες των συμβαλλομένων -κάηκαν μαζί με τα ξερά κι ορισμένα χλωρά- επικράτησε ο καθωσπρεπισμός της διεξαγωγής των Αγώνων, διοχετεύθηκαν και τα απαραίτητα δισεκατομμύρια περί την ασφάλειά τους, ανεδείχθη το κράτος, λούφαξε το παρακράτος, έδωσε τις δέουσες συνεντεύξεις ο κυρ Χρυσοχοΐδης, πήγε κάθε κατεργάρης στον πάγκο του (κι ολίγοι στο κελλί τους) κι έμειναν τινές εν υπνώσει για μελλοντική χρήση.
Αίφνης, εν έτει 2008-2009, βγήκαν οι παίδες στους δρόμους. Παρά τους μπαχαλάκηδες (είτε άφρονες είτε αντιφρονούντες) οι παίδες εξέφρασαν σχεδόν τους πάντες εξ όσων η εργασιακή τους ζωή βρίσκεται σε κίνδυνο και κράτησαν τα αιτήματά τους ψηλότερα απ' τις φωτιές και τα σπασίματα, ακόμα περίοπτα.
Οχι μόνον η βία χωρίς στόχο δεν επεκράτησε, αλλά οι μαθητές με τα λουλούδια και τα τραγούδια τους απέδειξαν ότι οι αστυνομικοί δεν ήταν στόχος. Στόχος ήταν και είναι το απάνθρωπο (κι όχι μόνο για τους νέους) σύστημα. Αυτό ήταν και είναι άκρως επικίνδυνο φαινόμενο κι έπρεπε να σταματήσει αμέσως.
Αρχισαν λοιπόν κάτι «τυχαίοι» πυροβολισμοί, βιτριόλιασαν τη συνδικαλίστρια εργάτρια, κυρία Κωνσταντίνα Κούνεβα, γάζωσαν την κλούβα των ΜΑΤ με καλάσνικωφ και, τέλος, γάζωσαν επίσης με σκοπό τον φόνο τους τρεις αστυνομικούς, αφήνοντας βαρειά πληγωμένο τον κ. Διαμαντή Μαντζούνη.
Θαύμα! Ξανάχουμε χρήσιμη τρομοκρατία. Οι ενδείξεις ζωής που (με αραιά χτυπήματα στο παρελθόν, μετά τους Ολυμπιακούς) άφηνε να διαφανούν η λανθάνουσα αλητεία απέκτησαν αίφνης σάρκα και οστά, η τρομοκρατία αναβίωσε -στόχοι στα κρεβάτια σας, έρχεται ο «Επαναστατικός (τρομάρα του) Αγώνας».
Το μόνον που υπερβαίνει τη βία χωρίς στόχο (των μπαχαλάκηδων και των βαλτών) είναι η φασιστική βία με στόχο (μέσω του χτυπήματος αστυνομικών, πολιτικών, πολιτών πλουσίων ή φτωχών, συνδικαλιστών και άλλων) τον λαό, το λαϊκό κίνημα, την αστική δημοκρατία (και την προοπτική εξέλιξής της επί το φιλολαϊκότερον, ακόμα και την προοπτική ανατροπής της προς το σοσιαλιστικό της στάδιο).
Ουρά του κράτους και μαύρη χειρ του παρακράτους οι κουμπουροφόροι βγαίνουν στους δρόμους για να στείλουν τον κόσμο στο σπίτι του. Οπως οι ύαινες έτσι κι αυτοί χρειάζονται πτώματα ώστε να στήσουν γύρω τους τον χορό της σύγχυσης. Με ενορχηστρωμένα σε αυτή την προοπτική τα πρόθυμα κανάλια που αρχίζουν να μηρυκάζουν γλυκά κατηγορίες (όπως αυτήν εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ ότι «χαϊδεύει τα αυτιά των κουκουλοφόρων») που βάζουν στον ίδιο παρονομαστή τις διαδηλώσεις των νέων με τους κουμπουροφόρους.
Στον αισχρόν αυτό ρόλο πρωτεύει η ακροδεξιά απόφυση του δικομματισμού, το ΛΑΟΣ, ζητώντας από τη μια να σταματήσουν οι διαδηλώσεις και καλώντας από την άλλη τους αστυνομικούς σε αντιδιαδηλώσεις. Αν οι φασίστες κουμπουροφόροι θέλουν να ενεργοποιήσουν τον φόβο για να στείλουν τον κόσμο πίσω στους καναπέδες του, έντρομον ή αδιάφορον, η ακροδεξιά πολιτική τους κάλυψη ολοκληρώνει τη δουλειά επικαλούμενη τον νόμο (του κράτους) και την τάξη (του παρακράτους).
Ουδέποτε ο δικομματισμός έπαιξε με τη φωτιά παίζοντας με την τρομοκρατία και την αντιτρομοκρατία, διότι, παρά τις απώλειες σε ανθρώπους, οι στόχοι του να κρατά υπό καθεστώς φόβου τον λαό με σκιάχτρα σαν τους Κουφοντίνες και τους Ξηρούς ήταν πάντα προέχοντες.
Σε αυτήν την υπόθεση όσο πιο μεγάλα ψέματα λέγονται κυρίως μέσω του υπ' αριθμόν ένα εχθρού του λαού, τα χειραγωγούμενα ΜΜΕ, τόσον πιο πιστευτά γίνονται.
Το παιχνίδι έχει παιχτεί πολλές φορές. Κι έχει επιτύχει σχεδόν όλες. Τα κουμπούρια σκοτώνουν τα αιτήματα, η Αριστερά συκοφαντείται, ο κόσμος μουδιάζει και πολλοί πάνε σπίτια τους.
Το μόνον που ίσως να 'ναι διαφορετικό αυτή τη φορά είναι η πιθανότης να μην τσιμπήσει η νεολαία, να μη φάει αμάσητο αυτό το κόλπο της άρχουσας τάξης. Οχι τόσον διότι το παίγνιον αυτό έχει παιχτεί πολλές φορές -δεν έχει σε τέτοιο βάθος μνήμη η πληθύς της νεολαίας- αλλά διότι οι νέοι σήμερα επικοινωνούν μεταξύ τους αλλιώς, έξω απ' το μέινστρημ του χειραγωγούμενου Τύπου, δεν τους έχει κάνει (ακόμα τουλάχιστον) το μυαλό πιλάφι η προπαγάνδα και η διαφήμιση.
Οσο για εμάς (εσάς) τους παλαιότερους, όλοι κατά βάθος γνωρίζουμε. Μπορεί συχνά να επιλέγουμε το πρόσχημα που μας χρειάζεται για να μην επιλέξουμε, όμως κατά βάθος όλοι γνωρίζουμε. Πολλά, εδώ και πολύν καιρό...
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 07/01/2009
Του ΣΤΑΘΗ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
Η προβοκάτσια γίνεται πάντοτε στην ώρα της, αλλιώς δεν είναι προβοκάτσια, είναι χάσιμο χρόνου (και στόχου).
Οποτε το όποιο κίνημα έβγαινε στους δρόμους, έβγαιναν παγανιά και οι κουμπουροφόροι μπαμ και μπουμ οι μπαταριές πάρ' τα κάτω τα αιτήματα (εκτός από τα θύματα) άρον άρον τα πλακάτ του και στο σπίτι του το όποιο κίνημα.
Μεγάλοι «επαναστάτες» οι κουμπουροφόροι (είτε της 17ης Νοέμβρη είτε όποιου άλλου ονόματος έχουν μαγαρίσει την ουσία) αποφάσιζαν, ωσάν κάποιος φασίστας θεός, ποιος θα ζει και ποιος θα πεθαίνει, ώσπου να «βάλει μυαλό» ο λαός και να ξεσηκωθεί.
Το φαινόμενο ονομάσθηκε τρομοκρατία και μαζί με την (αντι)τρομοκρατία που υποτίθεται ότι θα το αντιμετώπιζε, έστησαν έναν σκοτεινό και χρήσιμο χορό κράτους - παρακράτους - εγχώριων και ξένων μυστικών υπηρεσιών - συμπαθούντων εκ του «χώρου» (υποτίθεται αντιεξουσιαστικού), πρακτόρων - προβοκατόρων και μπαχαλάκηδων, ο οποίος έπαιζε κλέφτες κι αστυνόμους πάνω στο σβέρκο του λαού καθ' όλην τη μεταπολίτευση και προς όφελος της άρχουσας τάξης.
Ωσπου ήρθαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, εν όψει των οποίων πλάκωσε η Σκότλαντ Γυαρντ, αναθερμάνθηκε το ενδιαφέρον των Γιάνκηδων και επετεύχθη μια εκεχειρία με αμοιβαία επωφελείς συμφωνίες των συμβαλλομένων -κάηκαν μαζί με τα ξερά κι ορισμένα χλωρά- επικράτησε ο καθωσπρεπισμός της διεξαγωγής των Αγώνων, διοχετεύθηκαν και τα απαραίτητα δισεκατομμύρια περί την ασφάλειά τους, ανεδείχθη το κράτος, λούφαξε το παρακράτος, έδωσε τις δέουσες συνεντεύξεις ο κυρ Χρυσοχοΐδης, πήγε κάθε κατεργάρης στον πάγκο του (κι ολίγοι στο κελλί τους) κι έμειναν τινές εν υπνώσει για μελλοντική χρήση.
Αίφνης, εν έτει 2008-2009, βγήκαν οι παίδες στους δρόμους. Παρά τους μπαχαλάκηδες (είτε άφρονες είτε αντιφρονούντες) οι παίδες εξέφρασαν σχεδόν τους πάντες εξ όσων η εργασιακή τους ζωή βρίσκεται σε κίνδυνο και κράτησαν τα αιτήματά τους ψηλότερα απ' τις φωτιές και τα σπασίματα, ακόμα περίοπτα.
Οχι μόνον η βία χωρίς στόχο δεν επεκράτησε, αλλά οι μαθητές με τα λουλούδια και τα τραγούδια τους απέδειξαν ότι οι αστυνομικοί δεν ήταν στόχος. Στόχος ήταν και είναι το απάνθρωπο (κι όχι μόνο για τους νέους) σύστημα. Αυτό ήταν και είναι άκρως επικίνδυνο φαινόμενο κι έπρεπε να σταματήσει αμέσως.
Αρχισαν λοιπόν κάτι «τυχαίοι» πυροβολισμοί, βιτριόλιασαν τη συνδικαλίστρια εργάτρια, κυρία Κωνσταντίνα Κούνεβα, γάζωσαν την κλούβα των ΜΑΤ με καλάσνικωφ και, τέλος, γάζωσαν επίσης με σκοπό τον φόνο τους τρεις αστυνομικούς, αφήνοντας βαρειά πληγωμένο τον κ. Διαμαντή Μαντζούνη.
Θαύμα! Ξανάχουμε χρήσιμη τρομοκρατία. Οι ενδείξεις ζωής που (με αραιά χτυπήματα στο παρελθόν, μετά τους Ολυμπιακούς) άφηνε να διαφανούν η λανθάνουσα αλητεία απέκτησαν αίφνης σάρκα και οστά, η τρομοκρατία αναβίωσε -στόχοι στα κρεβάτια σας, έρχεται ο «Επαναστατικός (τρομάρα του) Αγώνας».
Το μόνον που υπερβαίνει τη βία χωρίς στόχο (των μπαχαλάκηδων και των βαλτών) είναι η φασιστική βία με στόχο (μέσω του χτυπήματος αστυνομικών, πολιτικών, πολιτών πλουσίων ή φτωχών, συνδικαλιστών και άλλων) τον λαό, το λαϊκό κίνημα, την αστική δημοκρατία (και την προοπτική εξέλιξής της επί το φιλολαϊκότερον, ακόμα και την προοπτική ανατροπής της προς το σοσιαλιστικό της στάδιο).
Ουρά του κράτους και μαύρη χειρ του παρακράτους οι κουμπουροφόροι βγαίνουν στους δρόμους για να στείλουν τον κόσμο στο σπίτι του. Οπως οι ύαινες έτσι κι αυτοί χρειάζονται πτώματα ώστε να στήσουν γύρω τους τον χορό της σύγχυσης. Με ενορχηστρωμένα σε αυτή την προοπτική τα πρόθυμα κανάλια που αρχίζουν να μηρυκάζουν γλυκά κατηγορίες (όπως αυτήν εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ ότι «χαϊδεύει τα αυτιά των κουκουλοφόρων») που βάζουν στον ίδιο παρονομαστή τις διαδηλώσεις των νέων με τους κουμπουροφόρους.
Στον αισχρόν αυτό ρόλο πρωτεύει η ακροδεξιά απόφυση του δικομματισμού, το ΛΑΟΣ, ζητώντας από τη μια να σταματήσουν οι διαδηλώσεις και καλώντας από την άλλη τους αστυνομικούς σε αντιδιαδηλώσεις. Αν οι φασίστες κουμπουροφόροι θέλουν να ενεργοποιήσουν τον φόβο για να στείλουν τον κόσμο πίσω στους καναπέδες του, έντρομον ή αδιάφορον, η ακροδεξιά πολιτική τους κάλυψη ολοκληρώνει τη δουλειά επικαλούμενη τον νόμο (του κράτους) και την τάξη (του παρακράτους).
Ουδέποτε ο δικομματισμός έπαιξε με τη φωτιά παίζοντας με την τρομοκρατία και την αντιτρομοκρατία, διότι, παρά τις απώλειες σε ανθρώπους, οι στόχοι του να κρατά υπό καθεστώς φόβου τον λαό με σκιάχτρα σαν τους Κουφοντίνες και τους Ξηρούς ήταν πάντα προέχοντες.
Σε αυτήν την υπόθεση όσο πιο μεγάλα ψέματα λέγονται κυρίως μέσω του υπ' αριθμόν ένα εχθρού του λαού, τα χειραγωγούμενα ΜΜΕ, τόσον πιο πιστευτά γίνονται.
Το παιχνίδι έχει παιχτεί πολλές φορές. Κι έχει επιτύχει σχεδόν όλες. Τα κουμπούρια σκοτώνουν τα αιτήματα, η Αριστερά συκοφαντείται, ο κόσμος μουδιάζει και πολλοί πάνε σπίτια τους.
Το μόνον που ίσως να 'ναι διαφορετικό αυτή τη φορά είναι η πιθανότης να μην τσιμπήσει η νεολαία, να μη φάει αμάσητο αυτό το κόλπο της άρχουσας τάξης. Οχι τόσον διότι το παίγνιον αυτό έχει παιχτεί πολλές φορές -δεν έχει σε τέτοιο βάθος μνήμη η πληθύς της νεολαίας- αλλά διότι οι νέοι σήμερα επικοινωνούν μεταξύ τους αλλιώς, έξω απ' το μέινστρημ του χειραγωγούμενου Τύπου, δεν τους έχει κάνει (ακόμα τουλάχιστον) το μυαλό πιλάφι η προπαγάνδα και η διαφήμιση.
Οσο για εμάς (εσάς) τους παλαιότερους, όλοι κατά βάθος γνωρίζουμε. Μπορεί συχνά να επιλέγουμε το πρόσχημα που μας χρειάζεται για να μην επιλέξουμε, όμως κατά βάθος όλοι γνωρίζουμε. Πολλά, εδώ και πολύν καιρό...
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 07/01/2009
Sunday, January 04, 2009
Βροχή τα κατηγορητήρια κατά παραγγελία [ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ E. - 04/01/2009]
Βροχή τα κατηγορητήρια κατά παραγγελία
Της ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΑ
Ενα από τα πιο θολά σημεία στο σκηνικό των συγκρούσεων του Δεκεμβρίου είναι αυτό που αφορά τις προσαγωγές και τις συλλήψεις πολιτών από την αστυνομία. Τουλάχιστον 246 άτομα, κυρίως νεαροί, φέρονται να έχουν συλληφθεί και 67 εξ αυτών προφυλακίστηκαν ήδη, κατηγορούμενοι κυρίως για κακουργήματα, ακόμη και με βάση τον τρομονόμο.
Αυτό που δεν θα υπολογιστεί ποτέ με ακρίβεια είναι πόσες εκατοντάδες προσήχθησαν όλες αυτές τις μέρες στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής (ΓΑΔΑ) ή σε αστυνομικά τμήματα και ταλαιπωρήθηκαν ή κακοποιήθηκαν χωρίς, τελικά, να συλληφθούν επισήμως και χωρίς, στη συνέχεια, να τολμήσουν να το καταγγείλουν.
Δικηγόροι-ακτιβιστές
Επίσημη καταγραφή όλων αυτών των υποθέσεων δεν υπάρχει και τα στοιχεία που παραθέτουμε αποτελούν τον μέχρι στιγμής απολογισμό μιας ομάδας δικηγόρων.
Πρόκειται για 50-60 νομικούς που ειδικεύονται σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άρχισαν να συγκροτούν την ομάδα από τις πρώτες ημέρες των συγκρούσεων, προκειμένου να παράσχουν νομική βοήθεια στους συλληφθέντες διαδηλωτές.
Οι συγκεκριμένοι δικηγόροι μοίραζαν, κάθε μέρα, «βάρδιες» παρουσίας στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής και στα σημεία των μαζικών διαδηλώσεων ώστε να είναι άμεσα στη διάθεση των προσαχθέντων. Κατά κανόνα χρειαζόταν να ασκήσουν μεγάλες πιέσεις για να καταφέρουν να δουν τους κρατούμενους, ακόμη και ώρες μετά την προσαγωγή τους.
«Βασικός μας στόχος, όταν συγκροτήσαμε την ομάδα, δεν ήταν σε καμία περίπτωση η προσέλκυση πελατών αλλά το να μπορούμε να παρέχουμε νομική βοήθεια -ουσιαστικά την παρουσία μας- στο στάδιο της προσαγωγής. Γιατί υπάρχει ένα κρίσιμο στάδιο μεταξύ προσαγωγής και επίσημης σύλληψης, που η αστυνομία, εντελώς παρανόμως, αρνείται στον προσαχθέντα να δει δικηγόρο», τονίζει ο Κωνσταντίνος Φαρμακίδης, μέλος της ομάδας.
Οπως εξηγεί ο ίδιος, οι δικηγόροι πληροφορούνταν τα περισσότερα ονόματα των συλληφθέντων μέσα σε λίγη ώρα, χάρη σ' ένα δίκτυο επικοινωνίας που δημιούργησαν (τηλέφωνα της ομάδας ήταν δημοσιευμένα σε αφίσα που κυκλοφόρησε αλλά και στους διαδικτυακούς κόμβους μέσω των οποίων συντονίζονται οι κινητοποιήσεις). «Ακόμη κι αν δεν γνωρίζαμε το όνομα του προσαχθέντα αλλά είχαμε την πληροφορία της προσαγωγής, ζητούσαμε με οποιονδήποτε τρόπο να τον δούμε και να του παράσχουμε νομική υποστήριξη σε αυτά τα πρώτα στάδια που ο άνθρωπος είναι τρομαγμένος και μπορεί να του αποσπάσουν μια ομολογία. Η αστυνομία συστηματικά παρεμπόδιζε την επαφή μαζί τους».
Το ίδιο καταγγέλλεται ότι συνέβη και στις 18 Δεκεμβρίου, μια από τις μέρες με τις χειρότερες συγκρούσεις μεταξύ ΜΑΤ και διαδηλωτών στην Αθήνα. Τους οκτώ συλληφθέντες οι δικηγόροι καταγγέλλουν ότι τους συνάντησαν 3-4 ώρες μετά την προσαγωγή τους στη ΓΑΔΑ.
Την ημέρα εκείνη οι δικηγόροι διαπίστωσαν ότι η αστυνομία εφάρμοζε μια νέα τακτική: «Περιορίστηκαν πλέον οι μαζικές προσαγωγές και γίνονται συλλήψεις που οδηγούν με βεβαιότητα σε κατηγορίες για κακουργήματα. Οι κατηγορίες αυτές, όμως, βασίζονται σε ελάχιστα στοιχεία -επί της ουσίας μόνο στις καταθέσεις των αστυνομικών- χωρίς να υπάρχουν πειστήρια (π.χ. κατοχή μολότοφ κ.λπ.). Στη συνέχεια οι αστυνομικοί καταμαρτυρούν φοβερά και τρομερά πράγματα, π.χ. ότι "ο τάδε ήταν ο αρχηγός και τον είδαμε να δίνει εντολές στους υπόλοιπους" κ.λπ.», υποστηρίζει ο Κ. Φαρμακίδης.
Η ομάδα των δικηγόρων επικεντρώνει πλέον την έρευνά της στα κατηγορητήρια και τις δικογραφίες των υποθέσεων. Τους ανησυχεί ιδιαίτερα η υπόθεση της Λάρισας, επειδή στους 19 από τους 25 συλληφθέντες (για τις καταστροφές που έγιναν στην πόλη στις 7 Δεκεμβρίου) ασκήθηκαν ποινικές διώξεις με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο: Κατηγορούνται μεταξύ άλλων για συγκρότηση «δομημένης και με διαρκή δράση ομάδας/εγκληματικής οργάνωσης».
Ξύλο σε μαθητές
Οι 17 από αυτούς είναι ανήλικοι μαθητές (οι υπόλοιποι είναι φοιτητές και μετανάστες) και καταγγέλλεται ότι ξυλοκοπήθηκαν και κρατήθηκαν από την αστυνομία χωρίς να ειδοποιηθούν εγκαίρως οι γονείς τους και χωρίς να τους επιτραπεί να δουν δικηγόρο.
Πολύ πιο ασαφής είναι η εικόνα γύρω από τις προσαγωγές που έγιναν στα κατά τόπους αστυνομικά τμήματα, προσαγωγές που αφορούσαν κυρίως αλλοδαπούς.
Οι δικηγόροι καταγγέλλουν πως «πολλές φορές όχι μόνο δεν τους δίνουν διερμηνέα αλλά τους βάζουν να υπογράψουν χαρτιά που δεν τους έχουν μεταφράσει».
Το επόμενο διάστημα η ομάδα των δικηγόρων σκέφτεται να εκδώσει και κάποια νομικά βοηθήματα προς τους πολίτες, για την περίπτωση που συλληφθούν.
Γιατί, αν ευσταθούν οι καταγγελίες που κυκλοφόρησαν τις τελευταίες μέρες, η υπόθεση των προσαγωγών και των συλλήψεων δεν φαίνεται να αφορά μόνο τους συμμετέχοντες στα επεισόδια. Αφορά και απλούς διαδηλωτές ή ακόμη και περαστικούς που βρέθηκαν «στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή», δηλαδή πολίτες εντελώς απροετοίμαστους να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους μπροστά στον... υπερβάλλοντα ζήλο που επιδεικνύουν οι αστυνομικές αρχές.
boubouka@enet.gr
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 04/01/2009
Της ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΑ
Ενα από τα πιο θολά σημεία στο σκηνικό των συγκρούσεων του Δεκεμβρίου είναι αυτό που αφορά τις προσαγωγές και τις συλλήψεις πολιτών από την αστυνομία. Τουλάχιστον 246 άτομα, κυρίως νεαροί, φέρονται να έχουν συλληφθεί και 67 εξ αυτών προφυλακίστηκαν ήδη, κατηγορούμενοι κυρίως για κακουργήματα, ακόμη και με βάση τον τρομονόμο.
Αυτό που δεν θα υπολογιστεί ποτέ με ακρίβεια είναι πόσες εκατοντάδες προσήχθησαν όλες αυτές τις μέρες στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής (ΓΑΔΑ) ή σε αστυνομικά τμήματα και ταλαιπωρήθηκαν ή κακοποιήθηκαν χωρίς, τελικά, να συλληφθούν επισήμως και χωρίς, στη συνέχεια, να τολμήσουν να το καταγγείλουν.
Δικηγόροι-ακτιβιστές
Επίσημη καταγραφή όλων αυτών των υποθέσεων δεν υπάρχει και τα στοιχεία που παραθέτουμε αποτελούν τον μέχρι στιγμής απολογισμό μιας ομάδας δικηγόρων.
Πρόκειται για 50-60 νομικούς που ειδικεύονται σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άρχισαν να συγκροτούν την ομάδα από τις πρώτες ημέρες των συγκρούσεων, προκειμένου να παράσχουν νομική βοήθεια στους συλληφθέντες διαδηλωτές.
Οι συγκεκριμένοι δικηγόροι μοίραζαν, κάθε μέρα, «βάρδιες» παρουσίας στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής και στα σημεία των μαζικών διαδηλώσεων ώστε να είναι άμεσα στη διάθεση των προσαχθέντων. Κατά κανόνα χρειαζόταν να ασκήσουν μεγάλες πιέσεις για να καταφέρουν να δουν τους κρατούμενους, ακόμη και ώρες μετά την προσαγωγή τους.
«Βασικός μας στόχος, όταν συγκροτήσαμε την ομάδα, δεν ήταν σε καμία περίπτωση η προσέλκυση πελατών αλλά το να μπορούμε να παρέχουμε νομική βοήθεια -ουσιαστικά την παρουσία μας- στο στάδιο της προσαγωγής. Γιατί υπάρχει ένα κρίσιμο στάδιο μεταξύ προσαγωγής και επίσημης σύλληψης, που η αστυνομία, εντελώς παρανόμως, αρνείται στον προσαχθέντα να δει δικηγόρο», τονίζει ο Κωνσταντίνος Φαρμακίδης, μέλος της ομάδας.
Οπως εξηγεί ο ίδιος, οι δικηγόροι πληροφορούνταν τα περισσότερα ονόματα των συλληφθέντων μέσα σε λίγη ώρα, χάρη σ' ένα δίκτυο επικοινωνίας που δημιούργησαν (τηλέφωνα της ομάδας ήταν δημοσιευμένα σε αφίσα που κυκλοφόρησε αλλά και στους διαδικτυακούς κόμβους μέσω των οποίων συντονίζονται οι κινητοποιήσεις). «Ακόμη κι αν δεν γνωρίζαμε το όνομα του προσαχθέντα αλλά είχαμε την πληροφορία της προσαγωγής, ζητούσαμε με οποιονδήποτε τρόπο να τον δούμε και να του παράσχουμε νομική υποστήριξη σε αυτά τα πρώτα στάδια που ο άνθρωπος είναι τρομαγμένος και μπορεί να του αποσπάσουν μια ομολογία. Η αστυνομία συστηματικά παρεμπόδιζε την επαφή μαζί τους».
Το ίδιο καταγγέλλεται ότι συνέβη και στις 18 Δεκεμβρίου, μια από τις μέρες με τις χειρότερες συγκρούσεις μεταξύ ΜΑΤ και διαδηλωτών στην Αθήνα. Τους οκτώ συλληφθέντες οι δικηγόροι καταγγέλλουν ότι τους συνάντησαν 3-4 ώρες μετά την προσαγωγή τους στη ΓΑΔΑ.
Την ημέρα εκείνη οι δικηγόροι διαπίστωσαν ότι η αστυνομία εφάρμοζε μια νέα τακτική: «Περιορίστηκαν πλέον οι μαζικές προσαγωγές και γίνονται συλλήψεις που οδηγούν με βεβαιότητα σε κατηγορίες για κακουργήματα. Οι κατηγορίες αυτές, όμως, βασίζονται σε ελάχιστα στοιχεία -επί της ουσίας μόνο στις καταθέσεις των αστυνομικών- χωρίς να υπάρχουν πειστήρια (π.χ. κατοχή μολότοφ κ.λπ.). Στη συνέχεια οι αστυνομικοί καταμαρτυρούν φοβερά και τρομερά πράγματα, π.χ. ότι "ο τάδε ήταν ο αρχηγός και τον είδαμε να δίνει εντολές στους υπόλοιπους" κ.λπ.», υποστηρίζει ο Κ. Φαρμακίδης.
Η ομάδα των δικηγόρων επικεντρώνει πλέον την έρευνά της στα κατηγορητήρια και τις δικογραφίες των υποθέσεων. Τους ανησυχεί ιδιαίτερα η υπόθεση της Λάρισας, επειδή στους 19 από τους 25 συλληφθέντες (για τις καταστροφές που έγιναν στην πόλη στις 7 Δεκεμβρίου) ασκήθηκαν ποινικές διώξεις με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο: Κατηγορούνται μεταξύ άλλων για συγκρότηση «δομημένης και με διαρκή δράση ομάδας/εγκληματικής οργάνωσης».
Ξύλο σε μαθητές
Οι 17 από αυτούς είναι ανήλικοι μαθητές (οι υπόλοιποι είναι φοιτητές και μετανάστες) και καταγγέλλεται ότι ξυλοκοπήθηκαν και κρατήθηκαν από την αστυνομία χωρίς να ειδοποιηθούν εγκαίρως οι γονείς τους και χωρίς να τους επιτραπεί να δουν δικηγόρο.
Πολύ πιο ασαφής είναι η εικόνα γύρω από τις προσαγωγές που έγιναν στα κατά τόπους αστυνομικά τμήματα, προσαγωγές που αφορούσαν κυρίως αλλοδαπούς.
Οι δικηγόροι καταγγέλλουν πως «πολλές φορές όχι μόνο δεν τους δίνουν διερμηνέα αλλά τους βάζουν να υπογράψουν χαρτιά που δεν τους έχουν μεταφράσει».
Το επόμενο διάστημα η ομάδα των δικηγόρων σκέφτεται να εκδώσει και κάποια νομικά βοηθήματα προς τους πολίτες, για την περίπτωση που συλληφθούν.
Γιατί, αν ευσταθούν οι καταγγελίες που κυκλοφόρησαν τις τελευταίες μέρες, η υπόθεση των προσαγωγών και των συλλήψεων δεν φαίνεται να αφορά μόνο τους συμμετέχοντες στα επεισόδια. Αφορά και απλούς διαδηλωτές ή ακόμη και περαστικούς που βρέθηκαν «στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή», δηλαδή πολίτες εντελώς απροετοίμαστους να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους μπροστά στον... υπερβάλλοντα ζήλο που επιδεικνύουν οι αστυνομικές αρχές.
boubouka@enet.gr
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 04/01/2009
Saturday, January 03, 2009
Ξέρετε...
Ξέρετε...
Ξέρετε, εδώ και κάποιοι μήνες τα πολιτικά αντανακλαστικά μου που είχαν ατροφήσει από καιρό ξύπνησαν με ορμή. Δεν ήταν ο φόνος του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου που το προκάλεσε, αλλά κάτι απροσδιόριστο, που με έκανε να ξανακοιτάξω, έστω και από μακριά, προς την Ελλάδα. Και το βλέμμα μου τρεμόπαιζε με θλίψη και αγανάκτηση καθώς έβλεπε τα χάλια της χώρας μας. Ο φόνος του Αλέξανδρου ήταν η σταγόνα αίματος που μετέτρεψε το κοχλάζον ποτήρι της πικρίας σε βράζον καζάνι οργής.
Όπως είπα δεν ξέρω τί ακριβώς ήταν αυτό που με έκανε να επαναδραστηριοποιηθώ πολιτικά - έστω και εικονικά με τη συγγραφή κάποιων κειμενίσκων.
Αμφιβάλλω ότι ήταν το σκάνδαλο της Siemens, ή το σκάνδαλο Ζαχόπουλου ή ακόμα το σκάνδαλο του Βατοπεδίου ή οποιοδήποτε από τα άλλα σκάνδαλα διαφόρων υφών και εντυπώσεων των τελευταίων ετών, αφού η χώρα είναι συνηθισμένη και στα ροζ σκάνδαλα, και στην πλήρη έλλειψη πολιτιστικής ευαισθησίας και γενικότερο στην ανυπαρξία οποιουδήποτε ίχνους ηθικής στην πολιτική ζωή.
Εξάλλου η κοινωνική και οικονομική ζωή, σε όλα τις τα επίπεδα χαρακτηρίζεται από την απόλυτη αδιαφάνεια και τη διαφθορά: φέτος, στην αναφορά της Transparency International (http://www.transparency.org/news_room/in_focus/2008/cpi2008/cpi_2008_table), βρήκαμε 57οι, δηλαδή πιό διεφθαρμένοι από χώρες που κάποτε κοροϊδεύαμε όπως η Σιγκαπούρη (4η), Αγία Λουκία (21η), Μπαρμπάντος (22οι), Χιλή και Ουρουγουάη (23οι), Μποτσουάνα (36οι), Πουέρτο Ρίκο (36), Ομάν, Μπαχρέιν, Μακάο, Μπουτάν, Πράσινο Ακρωτήριο, Κόστα Ρίκα, Ιορδανία, Μαλαισία, Λάτβια, Νότιως Αφρική, κλπ κλπ κλπ. Λένε εξάλλου ότι οι Εσκιμόοι έχουν εκατό λέξεις για το χιόνι. Εμείς έχουμε λεκτικό πλούτο όσον αφορά τη διαφθορά: μίζα, λάδωμα, φακελλάκι, μπαχτσίσι, δώρο, προμήθεια...
Δεν νομίζω ότι ήταν η ακυβερνησία που χαρακτηρίζει τον τόπο με την παρούσα κυβέρνηση με τα συναποτελέσματά της, αφού τον εικοστό αιώνα σπάνιες ήταν οι ελληνικές κυβερνήσεις που πραγματικά κυβέρνησαν και δεν ήταν στη φάση του «εγώ απλώς προήδρευα!».
Το να ήταν μία απογοήτευση με τη δικαιοσύνη που παρουσιάζει όλα τα σημεία ενός μηχανισμού διεφθαρμένου, αργού και ανήθικου; Μα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου όλα αυτά ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά της ελληνικής δικαιοσύνης...
Ο ρόλος μήπως της εκκλησίας που, μπροστά σε έναν δειλό ψίθυρο ορισμένων πολιτικών κύκλων για χωρισμό εκκλησίας και κράτους ξεσπάθωσε με ηρωϊκές κραυγές «ο λαός να κρίνει» έχοντας εμπιστοσύνη στον σφιχτό εναγκαλλιασμού της εκκλησίας γύρω από την ελληνική κοινωνία ολόκληρη, που δεν την αφήνει να ανασάνει, πολλώ δε μάλλω να κινηθεί ανεξάρτητα από αυτήν; Μα και αυτό το φαινόμενο είναι ακόμα πιο παλιό από το νεοελληνικό κράτος, οπότε δεν αποτελεί έκπληξη. Εξάλλου νεώτερος είχα ζήσει της κινητοποίησεις που με τον πιό ανώδυνο τρόπο μπόρεσε να προκαλέσει η εκκλησία, μπροστά στο θράσος τον αθέων να συζητήσουν την αφαίρεση της θρησκείας από τα αναγραφόμενα στοιχεία της πολιτικής ταυτότητας. Εξάλλου το ίδιο το Σύνταγμα αφιερώνει θέση τιμής στην εκκλησία με σειρά ολόκληρη άρθρων που καθορίζουν τη θέση της στην κοινωνία, τις σχέσεις της με άλλες εκκλησίες (!), την οργανωτική της δομή (!!) κλπ, κλπ, οπότε ο θεωρητικός διαχωρισμός Εκκλησίας και Κράτους ήταν και παραμένει ακριβώς αυτό: θεωρητικός.
Μήπως λοιπόν ήταν το ότι οι μειoνότητες στην Ελλάδα αντιμετωπίζονται με τον χειρότερο τρόπο, φθάνοντας (ή ξεκινόντας) από την άρνηση των περισσοτέρων από αυτές; Αλλά και εδώ η πολιτική του ελληνικού κράτους είναι παγιομένη τουλάχιστον από το 1930 και δεν έχουν υπάρξει ιδιαίτερες πρωτοτυπίες τα τελευταία χρόνια.
Όσο για την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος στο χορό των εξοπλιστικών προγραμμάτων και των οπλό-μιζων, και αυτό είναι ένα ελληνικό έθιμο που ξεκίνησε περίπου σύγχρονα με την κήρυξη της ελληνικής επαναστάσεως. Από την πρόσφατη ιστορία ακρκει και μόνο να θυμηθούμε «την αγορά του αιώνα», το πομπώδες του τίτλου της οποίας συγκρίνεται μόνο με το μέγεθος της σπατάλης που σήμαινε. Η εχθρότητα άλλοστε της χώρας μας με τους γείτονές μας είναι αποτέλεσμα της ομηρίας μας από τις πελατειακές μας σχέσεις με τους ισχυρούς προστάτες μας μάλλον και όχι το αντίστροφο. Οπότε και αυτά αλλά και ο εθνικισμός, που ανάλογα με τη χρονική στιγμή είναι είτε υποβόσκων είτε εθνικά υπερήφανος, είναι κάτι που όλοι μας έχουμε σηνηθίσει από καιρό.
Αν μιλάγαμε για το χώρο της υγείας, μάλλον θα βάζατε όλοι τα γέλια αν ισχυριζόμουν ότι ήταν τα χάλια της δημόσιας υγείας που με έκαναν να πεταχτώ εξαγριωμένος από το μακάριο ύπνο μου...Και εδώ μπορούμε όλου να θυμηθούμε αμέτρητες υποσχέσεις πολιτικάντηδων που ισχυρίζονταν ότι θα βάλουν «τέρμα στο φακελλάκι» και «τέρμα στα ράτζα», αλλά ακόμα συζητάμε τα ίδια.
Μπορεί λοιπόν να ήταν η διολήσθηση της Παιδείας που με αναστάτωσε! Και όμως και εδώ είμαι ο ίδιος μάρτυρας αυτόπτης και παθών του ότι η παιδεία πάσχει βαρέως τουλάχιστον από τη δεκαετία του ογδόντα, ενώ βέβαια διηγήσεις μεγαλυτέρων καταδεικνύουν ότι τα ίδια προβλήματα έχουν πολύ αρχαιότερη προέλευση. Άρα όμως η στην πράξη κατάργηση του Συνταγματικού Δικαιώματος για Δημόσια Δωρεάν Παιδεία, δεν είναι καινούργιο φαινόμενο, και άρα δεν ήταν αυτή που λειτούργησε ως οίστρος στη συνείδησή μου.
Η εισροή μεταναστών (λάθρο- και μη) είναι βέβαια ένα πιό καινούργιο φαινόμενο και η απάνθρωπη και απαξιωτική αντιμετώπισή τους από την Ελλάδα και η συνεπακόλουθη εμφάνιση ρατσιστικών φαινομένων δεν έχει τόσο μεγάλη προϊστορία. Μετράει όμως και αυτή περί της δυό δεκαετίες, οπότε μάλλον δεν ήταν αυτό που τσίγγλισε την αδιαφορία μου.
Όσο για την «υποδοχή» των μεταναστών από το Ελληνικό κράτος, που είτε επιλέγει να πνίγει ανθρώπους στο Αιγαίο, είτε τους αφήνει να γίνονται καμμάτια στα ναρκοπέδια του Έβρου ή απλά, για αυτούς που επιβιώνουν τους μαντρώνει στους «χώρους υποδοχής», μέχρι να τους στείλει από ‘κει που ήρθαν, αδιαφορώντας για οποιουσδήποτε κανόνες χορήγησης ασύλου, μα και αυτά «περσυνά, ξινά σταφύλια». Μήπως ξεχάσαμε τη ρατσιστική αντιμετώπιση των πρώτων οικονομικών προσφύγων, από το Κράτος αλλά και από την κοινωνία, με τη χρήση των αστυνομικών «επιχειρήσεων σκούπας» ως μέσο πίεσης προς τη γείτονα χώρα, και της συνθήκες δουλείας με τις οποίες η ελληνική κοινωνία «αγκάλιασε» αυτούς τους πίο άτυχους συνανθρώπους μας, επιλέγοντας να ξεχάσει ότι μέχρι πολύ πρόσφατα σε πολλά ευρωπαϊκά ρεστοράν κρεμώταν η εξευτελιστική για τα ίδια ταμπέλλα «Απαγορεύεται η είσοδος στα σκυλία και στους Έλληνες!».
Οι φυλακισμένοι επαναστάτησαν κατά των απάνθρωπων συνθηκών κράτησης και άρχισαν απεργία πείνας. Το ίδιο και οι λαθρομετανάστες, έγκλειστοι στους «χώρους υποδοχής». Αλλά και εδώ καμμία πρωτοτυπία: Και παλαιότερα οι κρατούμενοι είχαν εξεγερθεί αλλά τίποτα δεν άλλαξε. Όσο για τα κρατητήρια – κολαστήρια, δείξτε μου έναν Έλληνα που ισχυρίζεται ότι δεν ήξερε για τις τερατώδεις συνθήκες κράτησεως φυλακισμένων, μεταναστών ή ψυχολογικά αρρώστων – τα κολαστήρια της Λέρου τα ξεχάσαμε; - , και θα σας δείξω έναν ψεύτη!
Όσο για το βιωτικό επίπεδο που έχει κατέβει κατακόρυφα για όλα τα φτωχότερα στρώματα την τελευταία δεκαετία, φαίνεται ότι οι άνθρωποι είμαστε όντα με μεγάλες δυνατότητες προσαρμογής. Σίγουρα πάντως πριν από κάποια χώρα που έφθασα στη Γαλλία είχα μείνει άναυδος με το ότι δίπλα στα χρυσοποίκιλτα παλάτια υπήρχαν άνθρωποι που ζούσαν και πέθαιναν στο δρόμο. Είχα σοκαριστεί διότι τότε τέτοιες παραστάσεις δεν αποτελούσαν μέρος της αθηναϊκής καθημερινότητάς μου. Αλλά επιστρέφοντας στην Ελλάδα βλέπω ολοένα και περισσότερους δύστυχους που προσπαθούν να εξασφαλίσουν την τροφή για μιά ακόμα μέρα σκαλίζοντας στα σκουπίδια, και που προσπαθούν να βρουν μια γωνιά λιγότερο κρύα να περάσουν τη νύχτα τους...
Δεν ξέρω λοιπόν τί ήταν αυτό που με ξύπνησε από τη μακαριότητα της αδιαφορίας μου. Τί ήταν αυτό που που με έκανε να δραστηριοποιηθώ. Τί ήταν αυτό που μ’έκανε ν’αντιδράσω. Τί ήταν αυτό που μ’έκανε να θυμώσω. Τί ήταν αυτό που μ’έκανε να θέλω να ουρλιάξω με μία φωνή απόγνωσης και ανύμπορου θυμού, οργής σιωπηλής που μου πόναγε τα στήθια.
Μπορεί να μην ήταν τίποτα από τα παραπάνω.
Μπόρει να ήταν κάτι από τα παραπάνω.
Μπορεί όμως και όλα.
Δεν ξέρω ποιά είναι αυτή η χώρα που μόλις περιέγραψα. Αλλά σίγουρα δεν είναι η δικιά μου. Η δικιά μου χώρα είναι μια χώρα γλυκιά σαν αύρα καλοκαιριού, που πρώτιστο νόμο έχει τη δημοκρατία. Όπου διαφεντεύει ο Ξένιος Δίας, που προτιμά τους φτωχούς μουσαφίριδες από τους Αμερικάνους τουρίστες. Στη δικιά μου χώρα έχουμε ισότητα: οι γυναίκες και οι άνδρες, οι μειονότητες κι οι μετανάστες, οι πλούσιοι και οι φτωχοί, οι νέοι και οι γέροι, αρτημελείς και ανάπηροι, οι όμορφοι κι οι άσχημοι, όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα και στεκώμαστε μπροστά στην τυφλή δικαιοσύνη με το ίδιο βλέμμα αυτοπεποίθησης, σίγουροι ότι θα κριθούμε το ίδιο. Και ξέρουμε ότι για την ίδια δουλειά θα πληρωθούμε το ίδιο. Και τα παιδιά μας – όλα – έχουν δικαίωμα στη μόρφωση. Τη δωρεάν και ποιοτική μόρφωση. Και κανένα παιδί δε δουλεύει. Κανένα και ποτέ. Και οι εκλεγμένοι μας άρχοντες θα δίνουν λόγο και είναι τίμιοι και εύθικτοι και δουλεύουν για το καλό όλων. Και η εξωτερική μας πολιτική σκοπό έχει τη δημιουργία φίλων και όχι τη δημιουργία άλοθι για την εσωτερική μιζέρια.
Και μέχρι να ξανάβρω τη χώρα μου δε θα ησυχάσω. Θα γίνω η φλόγα που καίει τις φενάκες σας, η φωνή που σβήνει τα ψέμματά σας. Και μπροστά μου θα τρέχουν οι νέοι και τα παιδιά, ανοίγωντας το δρόμο και πετώντας στην άκρη τα ξεπερασμένα τερατουργήματα της δικής σας χώρας και του δικού σας κόσμου.
Μιάς χώρας που δεν είναι η δικιά τους και ούτε η δικιά μου.
Και τότε ο καθένας μας θα λέει περήφανα: «Τούτη ‘δω είναι η χώρα μου. Τούτος ‘δω είναι ο κόσμος μου!».
Ξέρετε, εδώ και κάποιοι μήνες τα πολιτικά αντανακλαστικά μου που είχαν ατροφήσει από καιρό ξύπνησαν με ορμή. Δεν ήταν ο φόνος του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου που το προκάλεσε, αλλά κάτι απροσδιόριστο, που με έκανε να ξανακοιτάξω, έστω και από μακριά, προς την Ελλάδα. Και το βλέμμα μου τρεμόπαιζε με θλίψη και αγανάκτηση καθώς έβλεπε τα χάλια της χώρας μας. Ο φόνος του Αλέξανδρου ήταν η σταγόνα αίματος που μετέτρεψε το κοχλάζον ποτήρι της πικρίας σε βράζον καζάνι οργής.
Όπως είπα δεν ξέρω τί ακριβώς ήταν αυτό που με έκανε να επαναδραστηριοποιηθώ πολιτικά - έστω και εικονικά με τη συγγραφή κάποιων κειμενίσκων.
Αμφιβάλλω ότι ήταν το σκάνδαλο της Siemens, ή το σκάνδαλο Ζαχόπουλου ή ακόμα το σκάνδαλο του Βατοπεδίου ή οποιοδήποτε από τα άλλα σκάνδαλα διαφόρων υφών και εντυπώσεων των τελευταίων ετών, αφού η χώρα είναι συνηθισμένη και στα ροζ σκάνδαλα, και στην πλήρη έλλειψη πολιτιστικής ευαισθησίας και γενικότερο στην ανυπαρξία οποιουδήποτε ίχνους ηθικής στην πολιτική ζωή.
Εξάλλου η κοινωνική και οικονομική ζωή, σε όλα τις τα επίπεδα χαρακτηρίζεται από την απόλυτη αδιαφάνεια και τη διαφθορά: φέτος, στην αναφορά της Transparency International (http://www.transparency.org/news_room/in_focus/2008/cpi2008/cpi_2008_table), βρήκαμε 57οι, δηλαδή πιό διεφθαρμένοι από χώρες που κάποτε κοροϊδεύαμε όπως η Σιγκαπούρη (4η), Αγία Λουκία (21η), Μπαρμπάντος (22οι), Χιλή και Ουρουγουάη (23οι), Μποτσουάνα (36οι), Πουέρτο Ρίκο (36), Ομάν, Μπαχρέιν, Μακάο, Μπουτάν, Πράσινο Ακρωτήριο, Κόστα Ρίκα, Ιορδανία, Μαλαισία, Λάτβια, Νότιως Αφρική, κλπ κλπ κλπ. Λένε εξάλλου ότι οι Εσκιμόοι έχουν εκατό λέξεις για το χιόνι. Εμείς έχουμε λεκτικό πλούτο όσον αφορά τη διαφθορά: μίζα, λάδωμα, φακελλάκι, μπαχτσίσι, δώρο, προμήθεια...
Δεν νομίζω ότι ήταν η ακυβερνησία που χαρακτηρίζει τον τόπο με την παρούσα κυβέρνηση με τα συναποτελέσματά της, αφού τον εικοστό αιώνα σπάνιες ήταν οι ελληνικές κυβερνήσεις που πραγματικά κυβέρνησαν και δεν ήταν στη φάση του «εγώ απλώς προήδρευα!».
Το να ήταν μία απογοήτευση με τη δικαιοσύνη που παρουσιάζει όλα τα σημεία ενός μηχανισμού διεφθαρμένου, αργού και ανήθικου; Μα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου όλα αυτά ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά της ελληνικής δικαιοσύνης...
Ο ρόλος μήπως της εκκλησίας που, μπροστά σε έναν δειλό ψίθυρο ορισμένων πολιτικών κύκλων για χωρισμό εκκλησίας και κράτους ξεσπάθωσε με ηρωϊκές κραυγές «ο λαός να κρίνει» έχοντας εμπιστοσύνη στον σφιχτό εναγκαλλιασμού της εκκλησίας γύρω από την ελληνική κοινωνία ολόκληρη, που δεν την αφήνει να ανασάνει, πολλώ δε μάλλω να κινηθεί ανεξάρτητα από αυτήν; Μα και αυτό το φαινόμενο είναι ακόμα πιο παλιό από το νεοελληνικό κράτος, οπότε δεν αποτελεί έκπληξη. Εξάλλου νεώτερος είχα ζήσει της κινητοποίησεις που με τον πιό ανώδυνο τρόπο μπόρεσε να προκαλέσει η εκκλησία, μπροστά στο θράσος τον αθέων να συζητήσουν την αφαίρεση της θρησκείας από τα αναγραφόμενα στοιχεία της πολιτικής ταυτότητας. Εξάλλου το ίδιο το Σύνταγμα αφιερώνει θέση τιμής στην εκκλησία με σειρά ολόκληρη άρθρων που καθορίζουν τη θέση της στην κοινωνία, τις σχέσεις της με άλλες εκκλησίες (!), την οργανωτική της δομή (!!) κλπ, κλπ, οπότε ο θεωρητικός διαχωρισμός Εκκλησίας και Κράτους ήταν και παραμένει ακριβώς αυτό: θεωρητικός.
Μήπως λοιπόν ήταν το ότι οι μειoνότητες στην Ελλάδα αντιμετωπίζονται με τον χειρότερο τρόπο, φθάνοντας (ή ξεκινόντας) από την άρνηση των περισσοτέρων από αυτές; Αλλά και εδώ η πολιτική του ελληνικού κράτους είναι παγιομένη τουλάχιστον από το 1930 και δεν έχουν υπάρξει ιδιαίτερες πρωτοτυπίες τα τελευταία χρόνια.
Όσο για την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος στο χορό των εξοπλιστικών προγραμμάτων και των οπλό-μιζων, και αυτό είναι ένα ελληνικό έθιμο που ξεκίνησε περίπου σύγχρονα με την κήρυξη της ελληνικής επαναστάσεως. Από την πρόσφατη ιστορία ακρκει και μόνο να θυμηθούμε «την αγορά του αιώνα», το πομπώδες του τίτλου της οποίας συγκρίνεται μόνο με το μέγεθος της σπατάλης που σήμαινε. Η εχθρότητα άλλοστε της χώρας μας με τους γείτονές μας είναι αποτέλεσμα της ομηρίας μας από τις πελατειακές μας σχέσεις με τους ισχυρούς προστάτες μας μάλλον και όχι το αντίστροφο. Οπότε και αυτά αλλά και ο εθνικισμός, που ανάλογα με τη χρονική στιγμή είναι είτε υποβόσκων είτε εθνικά υπερήφανος, είναι κάτι που όλοι μας έχουμε σηνηθίσει από καιρό.
Αν μιλάγαμε για το χώρο της υγείας, μάλλον θα βάζατε όλοι τα γέλια αν ισχυριζόμουν ότι ήταν τα χάλια της δημόσιας υγείας που με έκαναν να πεταχτώ εξαγριωμένος από το μακάριο ύπνο μου...Και εδώ μπορούμε όλου να θυμηθούμε αμέτρητες υποσχέσεις πολιτικάντηδων που ισχυρίζονταν ότι θα βάλουν «τέρμα στο φακελλάκι» και «τέρμα στα ράτζα», αλλά ακόμα συζητάμε τα ίδια.
Μπορεί λοιπόν να ήταν η διολήσθηση της Παιδείας που με αναστάτωσε! Και όμως και εδώ είμαι ο ίδιος μάρτυρας αυτόπτης και παθών του ότι η παιδεία πάσχει βαρέως τουλάχιστον από τη δεκαετία του ογδόντα, ενώ βέβαια διηγήσεις μεγαλυτέρων καταδεικνύουν ότι τα ίδια προβλήματα έχουν πολύ αρχαιότερη προέλευση. Άρα όμως η στην πράξη κατάργηση του Συνταγματικού Δικαιώματος για Δημόσια Δωρεάν Παιδεία, δεν είναι καινούργιο φαινόμενο, και άρα δεν ήταν αυτή που λειτούργησε ως οίστρος στη συνείδησή μου.
Η εισροή μεταναστών (λάθρο- και μη) είναι βέβαια ένα πιό καινούργιο φαινόμενο και η απάνθρωπη και απαξιωτική αντιμετώπισή τους από την Ελλάδα και η συνεπακόλουθη εμφάνιση ρατσιστικών φαινομένων δεν έχει τόσο μεγάλη προϊστορία. Μετράει όμως και αυτή περί της δυό δεκαετίες, οπότε μάλλον δεν ήταν αυτό που τσίγγλισε την αδιαφορία μου.
Όσο για την «υποδοχή» των μεταναστών από το Ελληνικό κράτος, που είτε επιλέγει να πνίγει ανθρώπους στο Αιγαίο, είτε τους αφήνει να γίνονται καμμάτια στα ναρκοπέδια του Έβρου ή απλά, για αυτούς που επιβιώνουν τους μαντρώνει στους «χώρους υποδοχής», μέχρι να τους στείλει από ‘κει που ήρθαν, αδιαφορώντας για οποιουσδήποτε κανόνες χορήγησης ασύλου, μα και αυτά «περσυνά, ξινά σταφύλια». Μήπως ξεχάσαμε τη ρατσιστική αντιμετώπιση των πρώτων οικονομικών προσφύγων, από το Κράτος αλλά και από την κοινωνία, με τη χρήση των αστυνομικών «επιχειρήσεων σκούπας» ως μέσο πίεσης προς τη γείτονα χώρα, και της συνθήκες δουλείας με τις οποίες η ελληνική κοινωνία «αγκάλιασε» αυτούς τους πίο άτυχους συνανθρώπους μας, επιλέγοντας να ξεχάσει ότι μέχρι πολύ πρόσφατα σε πολλά ευρωπαϊκά ρεστοράν κρεμώταν η εξευτελιστική για τα ίδια ταμπέλλα «Απαγορεύεται η είσοδος στα σκυλία και στους Έλληνες!».
Οι φυλακισμένοι επαναστάτησαν κατά των απάνθρωπων συνθηκών κράτησης και άρχισαν απεργία πείνας. Το ίδιο και οι λαθρομετανάστες, έγκλειστοι στους «χώρους υποδοχής». Αλλά και εδώ καμμία πρωτοτυπία: Και παλαιότερα οι κρατούμενοι είχαν εξεγερθεί αλλά τίποτα δεν άλλαξε. Όσο για τα κρατητήρια – κολαστήρια, δείξτε μου έναν Έλληνα που ισχυρίζεται ότι δεν ήξερε για τις τερατώδεις συνθήκες κράτησεως φυλακισμένων, μεταναστών ή ψυχολογικά αρρώστων – τα κολαστήρια της Λέρου τα ξεχάσαμε; - , και θα σας δείξω έναν ψεύτη!
Όσο για το βιωτικό επίπεδο που έχει κατέβει κατακόρυφα για όλα τα φτωχότερα στρώματα την τελευταία δεκαετία, φαίνεται ότι οι άνθρωποι είμαστε όντα με μεγάλες δυνατότητες προσαρμογής. Σίγουρα πάντως πριν από κάποια χώρα που έφθασα στη Γαλλία είχα μείνει άναυδος με το ότι δίπλα στα χρυσοποίκιλτα παλάτια υπήρχαν άνθρωποι που ζούσαν και πέθαιναν στο δρόμο. Είχα σοκαριστεί διότι τότε τέτοιες παραστάσεις δεν αποτελούσαν μέρος της αθηναϊκής καθημερινότητάς μου. Αλλά επιστρέφοντας στην Ελλάδα βλέπω ολοένα και περισσότερους δύστυχους που προσπαθούν να εξασφαλίσουν την τροφή για μιά ακόμα μέρα σκαλίζοντας στα σκουπίδια, και που προσπαθούν να βρουν μια γωνιά λιγότερο κρύα να περάσουν τη νύχτα τους...
Δεν ξέρω λοιπόν τί ήταν αυτό που με ξύπνησε από τη μακαριότητα της αδιαφορίας μου. Τί ήταν αυτό που που με έκανε να δραστηριοποιηθώ. Τί ήταν αυτό που μ’έκανε ν’αντιδράσω. Τί ήταν αυτό που μ’έκανε να θυμώσω. Τί ήταν αυτό που μ’έκανε να θέλω να ουρλιάξω με μία φωνή απόγνωσης και ανύμπορου θυμού, οργής σιωπηλής που μου πόναγε τα στήθια.
Μπορεί να μην ήταν τίποτα από τα παραπάνω.
Μπόρει να ήταν κάτι από τα παραπάνω.
Μπορεί όμως και όλα.
Δεν ξέρω ποιά είναι αυτή η χώρα που μόλις περιέγραψα. Αλλά σίγουρα δεν είναι η δικιά μου. Η δικιά μου χώρα είναι μια χώρα γλυκιά σαν αύρα καλοκαιριού, που πρώτιστο νόμο έχει τη δημοκρατία. Όπου διαφεντεύει ο Ξένιος Δίας, που προτιμά τους φτωχούς μουσαφίριδες από τους Αμερικάνους τουρίστες. Στη δικιά μου χώρα έχουμε ισότητα: οι γυναίκες και οι άνδρες, οι μειονότητες κι οι μετανάστες, οι πλούσιοι και οι φτωχοί, οι νέοι και οι γέροι, αρτημελείς και ανάπηροι, οι όμορφοι κι οι άσχημοι, όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα και στεκώμαστε μπροστά στην τυφλή δικαιοσύνη με το ίδιο βλέμμα αυτοπεποίθησης, σίγουροι ότι θα κριθούμε το ίδιο. Και ξέρουμε ότι για την ίδια δουλειά θα πληρωθούμε το ίδιο. Και τα παιδιά μας – όλα – έχουν δικαίωμα στη μόρφωση. Τη δωρεάν και ποιοτική μόρφωση. Και κανένα παιδί δε δουλεύει. Κανένα και ποτέ. Και οι εκλεγμένοι μας άρχοντες θα δίνουν λόγο και είναι τίμιοι και εύθικτοι και δουλεύουν για το καλό όλων. Και η εξωτερική μας πολιτική σκοπό έχει τη δημιουργία φίλων και όχι τη δημιουργία άλοθι για την εσωτερική μιζέρια.
Και μέχρι να ξανάβρω τη χώρα μου δε θα ησυχάσω. Θα γίνω η φλόγα που καίει τις φενάκες σας, η φωνή που σβήνει τα ψέμματά σας. Και μπροστά μου θα τρέχουν οι νέοι και τα παιδιά, ανοίγωντας το δρόμο και πετώντας στην άκρη τα ξεπερασμένα τερατουργήματα της δικής σας χώρας και του δικού σας κόσμου.
Μιάς χώρας που δεν είναι η δικιά τους και ούτε η δικιά μου.
Και τότε ο καθένας μας θα λέει περήφανα: «Τούτη ‘δω είναι η χώρα μου. Τούτος ‘δω είναι ο κόσμος μου!».
Thursday, January 01, 2009
Daniel Barenboim - Ντάνιελ Μπάρενμποϊμ.
Daniel Barenboim
Άνθρωπος του κόσμου. Γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής, από οικογένεια Ασκεναζί ρωσσόφωνων εβραίων. Η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στο Ισραήλ δύο χρόνια μετά τη γέννησή του. Το αποτέλεσμα της καταγωγής αλλά κυρίως του κοσμοπολιτισμού του είναι να έχει πολλαπλή υπηκοότητα - Ισπανική, Ισραηλινή, Παλαιστινιακή. Το ότι έχει Παλαιστινιακό διαβατήριο αλλά κυρίως η κριτική του εναντίον του Ισραηλινή κράτους και η ανοιχτή τοποθέτησή του υπέρ των Παλαιστινακών δικαιωμάτων έκανε να έχει αρκετούς εχθρούς μεταξύ των Εβραίων εθνικιστών.
Η πολυετής καριέρα του ως πιανίστας και στη συνέχεια ως διευθυντής ορχήστρας τον έχουν καταξιώσει ως έναν από τους σημαντικότερους κλασικούς μουσικούς της εποχής μας.
Το σημαντικότερο έργο του όμως, για εμένα, είναι η δουλειά του με την ορχήστρα των νέων μουσικών, Αράβων και Εβραίων, West-Eastern Divan Orchestra, που ίδρυσε με "τον καλύτερό του φίλο" τον Παλαιστινο-Αμερικάνο φίλο του Edward Said. Γιατί τί πιο όμορφο και σημαντικό από το να κάνεις να νοιώθουν οι άνθρωποι ότι ο "άλλος" δεν είναι τέρας, αλλά άνθρωπος, ίδιος με εσένα.
Το ότι υπήρξε ο διευθυντής της πρωτοχρονιάτικής συναυλίας της Βιέννης τούτη τη χρονία απέκτησε μία ιδιαίτερη σπουδαιότητα λόγω των συγκυριών.
Μήνυμα ελπίδας και ευθύνης για όσους θέλουν να παρουσιάζονται ως πνευματικοί ταγοί και διανοούμενοι παντού.
Άνθρωπος του κόσμου. Γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής, από οικογένεια Ασκεναζί ρωσσόφωνων εβραίων. Η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στο Ισραήλ δύο χρόνια μετά τη γέννησή του. Το αποτέλεσμα της καταγωγής αλλά κυρίως του κοσμοπολιτισμού του είναι να έχει πολλαπλή υπηκοότητα - Ισπανική, Ισραηλινή, Παλαιστινιακή. Το ότι έχει Παλαιστινιακό διαβατήριο αλλά κυρίως η κριτική του εναντίον του Ισραηλινή κράτους και η ανοιχτή τοποθέτησή του υπέρ των Παλαιστινακών δικαιωμάτων έκανε να έχει αρκετούς εχθρούς μεταξύ των Εβραίων εθνικιστών.
Η πολυετής καριέρα του ως πιανίστας και στη συνέχεια ως διευθυντής ορχήστρας τον έχουν καταξιώσει ως έναν από τους σημαντικότερους κλασικούς μουσικούς της εποχής μας.
Το σημαντικότερο έργο του όμως, για εμένα, είναι η δουλειά του με την ορχήστρα των νέων μουσικών, Αράβων και Εβραίων, West-Eastern Divan Orchestra, που ίδρυσε με "τον καλύτερό του φίλο" τον Παλαιστινο-Αμερικάνο φίλο του Edward Said. Γιατί τί πιο όμορφο και σημαντικό από το να κάνεις να νοιώθουν οι άνθρωποι ότι ο "άλλος" δεν είναι τέρας, αλλά άνθρωπος, ίδιος με εσένα.
Το ότι υπήρξε ο διευθυντής της πρωτοχρονιάτικής συναυλίας της Βιέννης τούτη τη χρονία απέκτησε μία ιδιαίτερη σπουδαιότητα λόγω των συγκυριών.
Μήνυμα ελπίδας και ευθύνης για όσους θέλουν να παρουσιάζονται ως πνευματικοί ταγοί και διανοούμενοι παντού.
Subscribe to:
Posts (Atom)