Μεγάλη στεναχώρια σήμερα στην Ελλάδα...Έκλεισε ο "Εθνικος ΡαδιοΤηλεοπτικός Φορέας"...Ε, και;
Προτρέχω όμως.
Και γιατί να μην κλείσει; Ή μάλλον γιατί δεν έχει κλείσει εδώ και χρόνια; Ακούω επιχειρήματα!
Επιχείρημα 1: η δεξιά του Κυρίου!
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών (του οποίου το όνομα μου διαφεύγει: έχω κολλήσει στον Χριστόδουλο στο συγκεκριμένο θέμα) βγήκε και εξέδωσε ανακοίνωση για την ΕΡΤ!
«Είναι αδιανόητο, σε μια στιγμή τόσο κρίσιμη για την Πατρίδα, να
σιγήσει η φωνή της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Μια φωνή που χρόνια τώρα
υπηρετεί την ενημέρωση, τον πολιτισμό και τον ελληνισμό στο σύνολο του.
Είναι αδιανόητο εκατοντάδες εργαζόμενοι να γίνονται βορά στο βωμό
σκοπιμοτήτων και να θυσιάζονται εξαιτίας φαύλων πολιτικών και πρακτικών
δεκαετιών. Είναι τελείως διαφορετικό ζήτημα η θεραπεία ενός Οργανισμού
που αντιμετωπίζει προβλήματα και τελείως διαφορετικό θέμα η ξαφνική και
βίαιη θανατωσή του». Μετάφραση: ποιός θα αναμεταδίδει την Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία, να νιώθουμε και εμείς ότι κάτι κάνουμε; Και να μας ακουμπάει και το κατιτίς η ΕΡΤ για τα πνευματικά δικαιώματα;
Ε, λοιπόν. Αν θέλει η εκκλησία της Ελλάδος να ακούγεται η Θ.Λ. στο τάδε χωριουδάκι που δεν έχει παπά, ας χρησιμοποιήσει λίγα από τα σχεδόν άπειρα λεφτά της για να φτιάξει δικό της κανάλι, και να μεταδίδει τη Θ.Λ. 24 ώρες το 24ώρο...Είχε άλλωστε ήδη και το δικό της κανάλι (υπάρχει ακόμα, άραγε;) όπότε διαθέτει και την τεχνογνωσία!
Τα δικά μου λεφτά όμως δεν γουστάρω να τα χρησιμοποιεί ο οποιοσδήποτε Παπάς, Πάπας, Ιμάμης ή Μετενσάρκωση του Βούδα για να κάνει προπαγάνδα! Μπορώ να σκεφτώ πολλούς άλλους τρόπους για να ξοδευτούν κατά τρόπο πολύ πιο χρήσιμο!
Επιχείρημα 2: Γιατί ο Παναθηναϊκός και ο Γιαννακόπουλος έχουν ευαισθησίες! (Τα χάπια μου!)
Ο Πρόεδρος της ΚΕΑ Παναθηναϊκός Γιαννακόπουλος (υιός), μας εξηγεί:
«Με αφορμή τα όσα συνέβησαν χθες -ομολογουμένως σε χρόνο ρεκόρ για τα
ελληνικά δεδομένα του γραφειοκρατικού και αργοκίνητου δημοσίου τομέα-
και μας άφησαν όλους άναυδους και ειδικώς σε ό,τι αφορά στη μετάδοση του
3ου τελικού των play offs, θα ήθελα να τονίσω τα εξής, απευθυνόμενος σε
όλους τους αρμόδιους-υπεύθυνους της ελληνικής πολιτείας.
1. Δεν είμαι αυτός που θα κρίνω αν ήταν σωστή ή λάθος η τόσο
αιφνιδιαστική απόφαση για το λουκέτο στην ΕΡΤ, αν και δεν είμαι καθόλου
πεπεισμένος ότι αυτή η λύση θα επιφέρει σημαντική βελτίωση στο
δημοσιονομικό αδιέξοδο που έχουμε οδηγηθεί. Ωστόσο, έχω σχηματίσει τη
δική μου άποψη, όπως ο κάθε Έλληνας, που στην παρούσα όμως δεν αφορά
κανέναν άλλον πλην εμού.
2. Έχω κάθε δικαίωμα όμως σαν Έλληνας πολίτης πρώτα και σαν Πρόεδρος της
ΚΑΕ Παναθηναϊκός έπειτα, να απαιτώ την χρηστή διαχείριση των χρημάτων
που εχει συνεισφέρει ο κάθε Έλληνας μέσω της ΕΡΤ και να ζητώ ο αγώνας να
μεταδοθεί από την ΕΡΤ και μόνο!
3 Δεν αποδέχομαι την εύνοια υπέρ κανενός καναλάρχη, δεν αποδέχομαι
"δωράκια" τέτοιου βεληνεκούς, και μάλιστα όταν αυτά έχουν πληρωθεί από
τον ελληνικό λαό που ματώνει εδώ και 3 χρόνια!
Καλώ τους ιθύνοντες να δώσουν εντολή επαναλειτουργίας της ΕΡΤ και μετάδοση του 3ου τελικού μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού.
Αλλιώς, ζητώ ρητή δέσμευση ότι κανένας καναλάρχης δε θα βγάλει ούτε 1 ευρώ στην πλάτη του ελληνικού λαού!».
Γιατί τέτοιος ζήλος για τη Δημόσια τηλεόραση;
Rewind: Όταν πουλούσαν τα δικαιώματα για την αναμετάδοση του Πρωταθλήματος μπάσκετ κανένα ιδιωτικό κανάλι δεν είχε αρκετά για να πληρώσει τα ποσά που ζητάγανε. Ποιός; Ο Γιαννακόπουλος και οι άλλοι Προεδράρες...Κοινώς οι ιδιώτες υπολογίσανε ότι δεν θα βγάζανε κέρδος. Έτσι βρέθηκε η ΕΡΤ, δηλαδή το Κράτος, δηλαδή εγώ και εσύ, και τα έσκασε...Για να μην μείνει ο Ελληνικός λαός χωρίς το μπάσκετ του, και προπαντώς για να μην μείνει παραπονεμένο και πεινασμένο το παιδί του λαού, ο κος Γιαννακόπουλος...
3. Γιατί φιμώνεται η Ελευθερία της Έκφρασης και η Ελευθερία του Λόγου!
(Ίσως για αυτό τσαντίστηκε και η Ελευθερία Αρβανιτάκη...αλλά όχι, θα δούμε παρακάτω...)
Όποιος σκέφτηκε αυτό το επιχείρημα θα πρέπει πραγματικά να μας θεωρεί όλους πολύ ζώα. Ποιά "ελευθερία" από το κατεξοχίν φερέφωνο της εκάστοτε κυβέρνησης; Όργανο προπαγάνδας ήταν το τμήμα ειδήσεων της ΕΡΤ και μέσο πλύσεως εγκεφάλου. Από πάντα: ξεχάσαμε μήπως τη δεκαετία του '80 όπου οι ξαφνικές διακοπές των προγραμμάτων (και των δύο, τότε) της τηλεόρασης με της τρίωρες νουθετήσεις του Ανδρέα (θετικό πρόσημο: συνέβαλλε τα μέγιστα στις πωλήσεις βίντεο και στην ανάπτυξη των εν Ελλάδι βίντεο κλάμπ!)...
4. Θα μείνουν στο δρόμο 3000 εργαζόμενοι
Θλιβερό. Όπως και κάθε απώλεια θέσεως εργασίας. Όμως οι πελατειακές πρακτικές τύπου ΕΡΤ είναι αυτές που μας έφεραν εδώ, με δύο εκατομμύρια ανέργους και εκατοντάδες χιλιάδες νέους να εγκαταλείπουν τη χώρα.
Αν το νοικοκύρεμα της ΕΡΤ (και της κάθε ΕΡΤ) μπορεί να μειώσει τα έξοδα που πάνε στις τσέπες των υμετέρων και να διοχετεύσει τα ίδια χρήματα σε έργα υποδομής που θα τονόσουν την οικονομία, θα ξαναζωντανέψουν την επαρχία και θα ξαναδώσουν δουλειά (και ελπίδα) σε χιλιάδες - συμπεριλαμβανωμένων και των απολυμένων της ΕΡΤ - δεν βλέπω γιατί πρέπει να στεναχωριέμαι ειδικά για τους απολυμένους της ΕΡΤ που δεν παρήγαγαν έργο!
Παρεπιπτώντως τελευταία φορά που είδα κάτι στην ΕΡΤ πρέπει να ήταν τη δεκαετία του '80, όταν το καουμπόυκο που περίμενα στην "Κινηματογραφική Βραδιά" αναβλήθηκε λόγω...παρέμβασης του Συντρόφου Ανδρέα. Από τότε δεν ξαναπάτησα το κουμπί των κρατικών καναλιών...αλλά συνέχισα συνεπώς να τα πληρώνω επί δεκαετίες!
5. Γιατί διάφοροι πνευματικοί ταγοί στεναχωριούνται
Το τελευταίο διάστημα μας βομβαρδίζουν διάφοροι "επώνυμοι" με tweetιές για το πόσο στεναχωριούνται για την ΕΡΤ, για τη φωνή της Ελλάδος που σιγά και άλλα τέτοια.
Μήπως, λέω μήπως, αυτό που τους συγκινεί είναι ότι δεν θα έχουν να τσεπώνουν πια τα μύρια για της εμφανίσεις τους σε αυτά τα τρισάθλια Πρωτοχρονιάτικα σόου των Κρατικών καναλιών..; Τι έγινε παιδιά, μας κόψανε τον μπουναμά από τα κάλαντα;
Αχ, Ελλάδα, Ελλάδα...Πότε θα γίνει επιτέλους δημοκρατία; Πότε θα ξεφύγεις από τις πελατειακές σχέσεις, τα διαπλεκόμενα και την κομματοκρατία;
Για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολύ!
------------------------------------------------
Για να μην παρεξηγούμαστε: καταλαβαίνω πολύ καλά ότι η συγκεκριμένη πράξη γίνεται υπό την πίεση της Τρόικας και επειδή οι Ρώσοι δεν αγόρασαν τα αέρια και μείναμε με χρηματικό κενό στους υπολογισμούς μας, οπότε χρειαζόταν ένα πυροτέχνημα για να σαγηνέψουμε τους δανειστές...Όμως, έστω και έτσι, το κρίνω ως θετική εξέλιξη.
Wednesday, June 12, 2013
Saturday, May 26, 2012
Günter Grass, The Shame of Europe
The poem entitled “The Shame of Europe” was published on the
26.05.2012 in both the Greek newspaper Kathimerini and the German Süddeutsche
Zeitung. Using the form of the ancient Greek ode, the German Nobel Prize
Winner speaks to Europe warning it that it faces the danger of spiritual
impoverishment if it rejects the country that created it. With references to
Goethe’s Antigone and the works of the philhellene German lyrical poet
Hölderlin, Grass goes through all of Greek History, from antiquity to the Junta
of the Colonels. He concluded with the menace that “the greed of the banks, the
commissioners and their servants” will provoke the ire of the gods. Without
Greece, Europe will be poorer, a continent worn and missing all spirituality.
The Shame of Europe
Günter Wilhelm Grass
Close to chaos, because you did not obey the markets;
and You
far from the Land, that gave you the cradle.
All that You asked for with your soul, and You thought you
had found it,
will now be abolished, and will be priced as rusty scrap metal.
As a borrower persecuted and naked, a country is suffering;
and You, instead of the thanks that you owe her, you offer hollow words.
Condemned to poverty this County, whose wealth graces
Museums:
the loot that You guard.
Those who with the force of arms had attacked the Country
blessed with islands,
carried Hölderlin in their military pack.
A Country that is least accepted, yet its dictators, once,
had been accepted by You as allies.
A Land without rights,
whose belt the obdurate authority keeps
on tightening.
Against You Antigone resists, wearing black,
and across the
Country the people is dressed in mourning, who in the past was Your host.
And yet, outside the Country, the followers of Croesus and
those who are like him,
everything that shines like gold the hoard it in Your
vault.
Drink, at last, drink! shout the servants of the
Commissioners;
but Socrates furiously returns the cup to You full to the brim.
They will curse in a chorus, that they are Your gods,
whose
Olympus Your will seeks to expropriate.
Deprived of spirit, You will perish without the Land,
whose
spirit created You, Europe.
(Based on the Greek translation by Patricia Adamopoulou)
Γκίντερ Γκρας
Στο χάος κοντά, γιατί δεν συμμορφώθηκε στις αγορές·
κι Εσύ μακριά από τη Χώρα, που Σου χάρισε το λίκνο.
Οσα Εσύ με την ψυχή ζήτησες και νόμισες πως βρήκες, τώρα θα καταλυθούν,
και θα εκτιμηθούν σαν σκουριασμένα παλιοσίδερα.
Σαν οφειλέτης διαπομπευμένος και γυμνός, υποφέρει μια Χώρα·
κι Εσύ, αντί για το ευχαριστώ που της οφείλεις, προσφέρεις λόγια κενά.
Καταδικασμένη σε φτώχεια η Χώρα αυτή, που ο πλούτος της κοσμεί Μουσεία:
η λεία που Εσύ φυλάττεις.
Αυτοί που με τη δύναμη των όπλων είχαν επιτεθεί στη Χώρα την ευλογημένη με νησιά,
στον στρατιωτικό τους σάκο κουβαλούσαν τον Χέλντερλιν.
Ελάχιστα αποδεκτή Χώρα, όμως οι πραξικοπηματίες της,
κάποτε, από Εσένα, ως σύμμαχοι έγιναν αποδεκτοί.
Χώρα χωρίς δικαιώματα, που η ισχυρογνώμονη εξουσία
ολοένα και περισσότερο της σφίγγει το ζωνάρι.
Σ' Εσένα αντιστέκεται φορώντας μαύρα η Αντιγόνη,
και σ' όλη τη Χώρα πένθος ντύνεται ο λαός, που Εσένα φιλοξένησε.
Ομως, έξω από τη Χώρα, του Κροίσου οι ακόλουθοι και οι όμοιοί του
όλα όσα έχουν τη λάμψη του χρυσού στοιβάζουν στο δικό Σου θησαυροφυλάκιο.
Πιες επιτέλους, πιες! κραυγάζουν οι εγκάθετοι των Επιτρόπων·
όμως ο Σωκράτης, με οργή Σου επιστρέφει το κύπελλο γεμάτο ώς επάνω.
Θα καταραστούν εν χορώ, ό,τι είναι δικό Σου οι θεοί,
που τον Ολυμπό τους η δική Σου θέληση ζητάει ν' απαλλοτριώσει.
Στερημένη από πνεύμα, Εσύ θα φθαρείς χωρίς τη Χώρα,
που το πνεύμα της, Εσένα, Ευρώπη, εδημιούργησε.
(Μετάφραση: Πατρίτσια Αδαμοπούλου -Kathimerini, 26.05.2012)
Europas Schande
Ein Gedicht von Günter Grass
Dem Chaos nah, weil dem Markt nicht gerecht,
bist fern Du dem Land, das die Wiege Dir lieh.
Was mit der Seele gesucht, gefunden Dir galt,
wird abgetan nun, unter Schrottwert taxiert.
Als Schuldner nackt an den Pranger gestellt, leidet ein Land,
dem Dank zu schulden Dir Redensart war.
Zur Armut verurteiltes Land, dessen Reichtum
gepflegt Museen schmückt: von Dir gehütete Beute.
Die mit der Waffen Gewalt das inselgesegnete Land
heimgesucht, trugen zur Uniform Hölderlin im Tornister.
Kaum noch geduldetes Land, dessen Obristen von Dir
einst als Bündnispartner geduldet wurden.
Rechtloses Land, dem der Rechthaber Macht
den Gürtel enger und enger schnallt.
Dir trotzend trägt Antigone Schwarz und landesweit
kleidet Trauer das Volk, dessen Gast Du gewesen.
Außer Landes jedoch hat dem Krösus verwandtes Gefolge
alles, was gülden glänzt gehortet in Deinen Tresoren.
Sauf endlich, sauf! schreien der Kommissare Claqueure,
doch zornig gibt Sokrates Dir den Becher randvoll zurück.
Verfluchen im Chor, was eigen Dir ist, werden die Götter,
deren Olymp zu enteignen Dein Wille verlangt.
Geistlos verkümmern wirst Du ohne das Land,
dessen Geist Dich, Europa, erdachte.
(Suddeutsche Zeitung, 26.05.2012)
Tuesday, May 22, 2012
Wednesday, May 16, 2012
Friday, February 17, 2012
Thursday, January 05, 2012
Branding Greece. Pt. 2
Παλαιότερα είχα σχολιάσει κάποια πράγματα για το Branding της Ελλάδας και το πόσο σημαντικό και δύσκολο θα είναι να μετατρέψουμε την αρνητικἠ εικόνα της χώρας σε θετική.
Κάποιος πιο σχετικός με το θέμα έχει κάποιες προτάσεις:
Peter Economides - Rebranding Greece
Επ'ευκαιρίας θα προσθέσω δύο σημεία.
Πρώτον, και αντίθετα με το κοινό αίθημα, δεν είμαστε μόνοι. Έχουμε φίλους και συμμάχους ανά τον κόσμο. Το θέμα είναι ότι εμείς πρέπει να τους δώσουμε τα μέσα αλλά και τις αφορμές να μας βοηθήσουν. (Δείτε π.χ. τούτους εδώ στη Γαλλία!)
Δεύτερον έχουμε δυνάμεις δημιουργικές. Όχι μόνο στην Ελλάδα. Έλληνες δεν είναι (όπως αποδεικνύει και το βίντεο) όσοι μιλάνε Ελληνικά και ζούνε στην Ελλάδα. Έλληνες είναι όσοι κουβαλάνε την Ελλάδα στην ψυχή τους.
Κάποιος πιο σχετικός με το θέμα έχει κάποιες προτάσεις:
Peter Economides - Rebranding Greece
Επ'ευκαιρίας θα προσθέσω δύο σημεία.
Πρώτον, και αντίθετα με το κοινό αίθημα, δεν είμαστε μόνοι. Έχουμε φίλους και συμμάχους ανά τον κόσμο. Το θέμα είναι ότι εμείς πρέπει να τους δώσουμε τα μέσα αλλά και τις αφορμές να μας βοηθήσουν. (Δείτε π.χ. τούτους εδώ στη Γαλλία!)
Δεύτερον έχουμε δυνάμεις δημιουργικές. Όχι μόνο στην Ελλάδα. Έλληνες δεν είναι (όπως αποδεικνύει και το βίντεο) όσοι μιλάνε Ελληνικά και ζούνε στην Ελλάδα. Έλληνες είναι όσοι κουβαλάνε την Ελλάδα στην ψυχή τους.
Monday, December 05, 2011
Commenting the decision of the Hague ICJ on FYROM vs Greece (05.12.2011)
The Application as formulated by the representatives of FYROM “at the hearing of 28 March 2011: “On the basis of the evidence and legal arguments presented in its written and oral pleadings, the Applicant requests the Court:
(i) to reject the Respondent’s objections as to the jurisdiction of the Court and the admissibility of the Applicant’s claims;
(ii) to adjudge and declare that the Respondent, through its State organs and agents, has violated its obligations under Article 11, paragraph 1, of the Interim Accord; and
(iii) to order that the Respondent immediately take all necessary steps to comply with its obligations under Article 11, paragraph 1, of the Interim Accord, and to cease and desist from objecting in any way, whether directly or indirectly, to the Applicant’s membership of the North Atlantic Treaty Organization and/or of any other http://www.blogger.com/img/blank.gif‘international, multilateral and regional organizations and institutions’ of which the Respondent is a member, in circumstances where the Applicant is to be referred to in such organization or institution by the designation provided for”
As had already been leaked, the court in fact accepts the first two points as demanded by FYROM. However, and this is maybe the most important point, it rejected the third point of the application. Furthermore Greece was condemned for violating the agreement, because of declarations made by its agents before, during and after the NATO summit (par. 73: “the Applicant refers the Court to diplomatic correspondence of the Respondent before and after the Bucharest Summit and to statements by senior officials of the Respondent during the same period.”). This means, taking into account the rejection of the third point and the reasoning behind the acceptance of the first and second points, that the court is in fact saying: “By all means continue to block FYROM’s entry into international organisations; just keep quite about it and you will be fine”. [The court also thus implies that Greece’s then PM Kostas Karamanlis and FM Dora Bakoyannis, acted idiotically, as the decision is based on their public statements: par. 74-79].
The decision, however, contains some very important points, which are not included in the press release of the final decision, but are revealed in the reasoning behind the decision.
Thus in paragraph 71: “The Court also observes that the Respondent did not take the position that any objection by it at the Bucharest Summit was based on grounds unrelated to the difference over the name. Therefore, the Court need not decide whether the Respondent retains a right to object to the Applicant’s admission to international organizations on such other grounds.”, leaves Greece with the option to block FYROM from entering any organisation, for reasons unrelated to the name question. It could, for example, cite lack of Good-neighbourly conduct. [see also par. 81].
Another point concerns the use of the constitutional name of FYROM within international organisations. This is perhaps the most important point of the ruling. In par. 90 it is stated that “the Parties agree that the Applicant intended to refer to itself within NATO, once admitted, by its constitutional name, not by the provisional designation set forth in resolution 817. Thus, the Court must decide whether the second clause of Article 11, paragraph 1, permitted the Respondent to object in that circumstance.” On this point the court finds that in fact [par. 95] “Nowhere, however, does the Interim Accord require the Applicant to use the provisional designation in its dealings with the Respondent. On the contrary, the “Memorandum on ‘Practical Measures’ Related to the Interim Accord”, concluded by the Parties contemporaneously with the entry into force of the Interim Accord, expressly envisages that the Applicant will refer to itself as the “Republic of Macedonia” in its dealings with the Respondent. Thus, as of the entry into force of the Interim Accord, the Respondent did not insist that the Applicant forbear from the use of its constitutional name in all circumstances.” And thus [par. 98] “Taken together, therefore, the text of the second clause of Article 11, paragraph 1, when read in context and in light of the object and purpose of the treaty, cannot be interpreted to permit the Respondent to object to the Applicant’s admission to or membership in an organization because of the prospect that the Applicant would refer to itself in that organization using its constitutional name.”. This, however, throws the Interim Agreement into a completely new perspective: the traditional interpretation that had been given to the I.A. is that it did, in fact, include the obligation of FYROM to use the temporary name not only when applying for membership, but also when referring to itself within international organisations and when others referred to it within these organisations. The court ruling, however, finds that FYROM can refer to itself under its constitutional name, while does not take a position on the name that can or should be used by third parties within international organisations. This ruling might be seen as the death-blow to the Interim Agreement of 1995: as far as Greece was concerned the whole aim of the Interim Agreement was to create a modus vivendi until the two countries reached a final agreement. Thus Greece considered that the temporary appellation was to be used erga omnes (always and by all). Since then FYROM has systematically ignored the Interim Agreement when it came to relations with third parties and bilateral Agreements with third parties. The new ruling now allows FYROM to use its constitutional name within International organisations as well. Thus the scope of the Interim Agreement is limited to (a) what term Greece will call its neighbour by and (b) the term that third parties use to designate FYROM within international organisations and (c) what the country shall be listed as within these organisations. As the court did not pronounce itself on the second point, and given the precedent of bilateral relations outside international organisations, it is likely that even third parties will refer to FYROM with its constitutional name within international organisations. Thus the courts ruling limits the Interim Agreement basically to what Greece will call FYROM! This, however, means that Greece no longer has a real interest to adhere to the Interim Agreement, and makes the calls for it to abandon it that much louder.
Concerning this point the court notes that [par. 99] “the Applicant has continued to refer to itself by its constitutional name in its relations with and dealings within those international organizations and institutions. The Court notes, in particular, the Applicant’s assertion that the Respondent did not object to its admission to any of these 15 organizations. This point went unchallenged by the Respondent. Although there is no evidence that the Respondent ever objected to admission or membership based on the prospect that the Applicant would use its constitutional name in such organizations, the Respondent does identify one instance in which it complained about the Applicant’s use of its constitutional name in the Council of Europe after the Applicant had already joined that organization. The Respondent apparently raised its concerns for the first time only in December 2004, more than nine years after the Applicant’s admission, returning to the subject once again in 2007”. It uses Greece’s silence on the fact that FYROM has been calling itself by its Constitutional name as an argument against Greece’s claim that the Interim Accord does not, in fact allow such a practice. [see also par 100, 101, 113 and 126].
The court uses the same logic (Greece’s silence) as far as Greece’s claims that FYROM did not conduct negotiations in good faith are concerned [par. 133-138] and that FYROM violated art. 6, par. 2 of the Interim Agreement (“The Party of the Second Part hereby solemnly declares that nothing in its Constitution, and in particular in Article 49 as amended, can or should be interpreted as constituting or will ever constitute the basis for the Party of the Second Part to interfere in the internal affairs of another State in order to protect the status and rights of any persons in other States who are not citizens of the Party to the Second Part.”) [par. 140-142] or Art. 7, par 1 of the I.A. (“The Party of the Second Part hereby solemnly declares that nothing in its Constitution, and in particular in Article 49 as amended, can or should be interpreted as constituting or will ever constitute the basis for the Party of the Second Part to interfere in the internal affairs of another State in order to protect the status and rights of any persons in other States who are not citizens of the Party to the Second Part.”), for which the court accepted that various hostile acts cited were acts of private individuals or had been promptly acted upon and that textbooks that “that depict a historic “Greater Macedonia” and that present certain historical figures as the ancestors of the Applicant’s current population” simply “reflect differences concerning the history of the region”. The only case of a violation of the I.A. by FYROM that the court accepts is a case of use of the symbol that had been used on FYROM’s old flag “by a regiment of the Applicant’s army depicted in a publication of the Applicant’s Ministry of Defence in 2004.”. However “the regiment in question was disbanded in 2004 (an assertion left unchallenged by the Respondent), and there is no allegation by the Respondent that the symbol continued to be used in that way after 2004” [par. 149-151].
Concerning the I.A. Article 7, paragraph 3 (“If either Party believes one or more symbols constituting part of its historic or cultural patrimony is being used by the other Party, it shall bring such alleged use to the attention of the other Party, and the other Party shall take appropriate corrective action or indicate why it does not consider it necessary to do so.”) Greece “asserts that the Applicant has violated this provision in a variety of ways, including by issuing stamps, erecting statues and renaming the airport of the capital.”. On this the court finds that “Because Article 7, paragraph 3, does not contain any prohibition on the use of particular symbols, the renaming of an airport could not itself constitute a breach. The threshold question is thus whether the Respondent brought its concern “to the attention” of the Applicant prior to the Bucharest Summit. The Respondent introduced evidence showing that in December 2006, the Respondent’s Foreign Minister described the Applicant’s conduct as “not consistent with the obligations concerning good neighbourly relations that emanate from the Interim Agreement” and as not serving “Skopje’s Euro-Atlantic aspirations”, without, however, referring expressly to the renaming of the airport.” [Par. 154-160.]
In other words, according to the court ruling the renaming of the airport and highway or any of the numerous statues recently set up in the city of Skopje and other towns of FYROM cannot in themselves be considered a breach of Art. 7, par 3 of the I.A. It lies then with Greece, according to the court, to file objections for each case to the government of FYROM, which must then explain its position.
To conclude, it must be noted that as far as the legal aspect is concerned, the court’s decision was exactly what had been expected (and leaked to the media 10 days ago). Although it will be presented on both sides as a victory or a defeat (depending on who is speaking) the decisions follows the pattern that the ICJ is well-know for, i.e. a neutral position where no-one really wins or loses.
However, the specifics of the courts reasoning have far-reaching political consequences and can be seen as a blow to the relations between the two countries.
Firstly the court’s view concerning the use of the constitutional name of the country narrows the scope of the applicability of the Interim Agreement to a very small field. This means that Greece may lose interest of adhering to it or may even find it useful to denounce the I.A. altogether.
On the other hand the fact that the court does not consider any of the actions taken by Gruevski’s nationalist government as violation of the I.A. accord can also be seen as giving dangerous leeway to the extremists in both countries. On the one hand Gruevski will see it as permission to keep provoking Greece with similar practices, while on the more extreme voices in Greece will advocate that a more hard line is needed to deal with FYROM, since the soft politics of the past, where many provocations were left unchallenged so as not to further impede the dialogue between the two countries, has just been shown by the court to have, in fact, weakened Greece’s legal case. At the very least, it is probable that Greece will from now on officially challenge FYROM’s every move on any subject that may concern the two countries even remotely. This practice will probably be extended backwards in time to cover all past moves that have been seen as provocations (renaming the airport, MANU encyclopedia, National team singing irredentist songs, statues of Alexander III and other ancient figures etc). Furthermore the judgment leaves Greece free to block FYROM’s accession to any International organization; this, given the current judgment, Greece will probably do. After all, it is the only measure that Greece possesses to put pressure on FYROM, so it should not be surprising that it continues to do so, especially given the bad faith that the current government of FYROM displays.
So can this judgment be seen as a victory for any of the two sides? Legally, no. The more important claim on the part of FYROM was the demand that “[Greece be ordered] immediately take all necessary steps to comply with its obligations under Article 11, paragraph 1, of the Interim Accord” which the court refused to do.
What it can be seen as is a victory for the hard-liners on both sides: it has seriously weakened the Interim Agreement; it has given Gruevski’s government the scope to continue to provoke Greece with imagined impunity and will certainly be seen in Greece as proof that Greece’s willingness to negotiate weakens its position. They will thus advocate a much harder line, which will almost certainly include blocking FYROM’s entry to the EU and NATO. Let us not forget that the far-right party is currently one of the constituent members of Greece’s unity government.
Thus moderates on both sides have taken a whipping. Dialogue between the two countries has become more difficult, and the one bridge of communication between the two countries that existed, the Interim Agreement of 1995, has become dangerously weak and is close to collapse.
One can only hope that our wise leaders shall refrain from taking any further such measures in the future, but rather invest in the dialogue and negotiations with frankness and good-will. They must understand that in this case there can be no winners and losers, and neither should they seek to achieve such ends either by using legal means or by pressuring the other side into a corner. What both sides must always bear in mind is that the only viable agreement is one where both will concede something, and arrive at a compromise. In any other outcome, the “winner” may have secured itself a name, but it will also have gained a sworn enemy for all eternity.
One would think that for any rational being, the choice is evident.
(i) to reject the Respondent’s objections as to the jurisdiction of the Court and the admissibility of the Applicant’s claims;
(ii) to adjudge and declare that the Respondent, through its State organs and agents, has violated its obligations under Article 11, paragraph 1, of the Interim Accord; and
(iii) to order that the Respondent immediately take all necessary steps to comply with its obligations under Article 11, paragraph 1, of the Interim Accord, and to cease and desist from objecting in any way, whether directly or indirectly, to the Applicant’s membership of the North Atlantic Treaty Organization and/or of any other http://www.blogger.com/img/blank.gif‘international, multilateral and regional organizations and institutions’ of which the Respondent is a member, in circumstances where the Applicant is to be referred to in such organization or institution by the designation provided for”
As had already been leaked, the court in fact accepts the first two points as demanded by FYROM. However, and this is maybe the most important point, it rejected the third point of the application. Furthermore Greece was condemned for violating the agreement, because of declarations made by its agents before, during and after the NATO summit (par. 73: “the Applicant refers the Court to diplomatic correspondence of the Respondent before and after the Bucharest Summit and to statements by senior officials of the Respondent during the same period.”). This means, taking into account the rejection of the third point and the reasoning behind the acceptance of the first and second points, that the court is in fact saying: “By all means continue to block FYROM’s entry into international organisations; just keep quite about it and you will be fine”. [The court also thus implies that Greece’s then PM Kostas Karamanlis and FM Dora Bakoyannis, acted idiotically, as the decision is based on their public statements: par. 74-79].
The decision, however, contains some very important points, which are not included in the press release of the final decision, but are revealed in the reasoning behind the decision.
Thus in paragraph 71: “The Court also observes that the Respondent did not take the position that any objection by it at the Bucharest Summit was based on grounds unrelated to the difference over the name. Therefore, the Court need not decide whether the Respondent retains a right to object to the Applicant’s admission to international organizations on such other grounds.”, leaves Greece with the option to block FYROM from entering any organisation, for reasons unrelated to the name question. It could, for example, cite lack of Good-neighbourly conduct. [see also par. 81].
Another point concerns the use of the constitutional name of FYROM within international organisations. This is perhaps the most important point of the ruling. In par. 90 it is stated that “the Parties agree that the Applicant intended to refer to itself within NATO, once admitted, by its constitutional name, not by the provisional designation set forth in resolution 817. Thus, the Court must decide whether the second clause of Article 11, paragraph 1, permitted the Respondent to object in that circumstance.” On this point the court finds that in fact [par. 95] “Nowhere, however, does the Interim Accord require the Applicant to use the provisional designation in its dealings with the Respondent. On the contrary, the “Memorandum on ‘Practical Measures’ Related to the Interim Accord”, concluded by the Parties contemporaneously with the entry into force of the Interim Accord, expressly envisages that the Applicant will refer to itself as the “Republic of Macedonia” in its dealings with the Respondent. Thus, as of the entry into force of the Interim Accord, the Respondent did not insist that the Applicant forbear from the use of its constitutional name in all circumstances.” And thus [par. 98] “Taken together, therefore, the text of the second clause of Article 11, paragraph 1, when read in context and in light of the object and purpose of the treaty, cannot be interpreted to permit the Respondent to object to the Applicant’s admission to or membership in an organization because of the prospect that the Applicant would refer to itself in that organization using its constitutional name.”. This, however, throws the Interim Agreement into a completely new perspective: the traditional interpretation that had been given to the I.A. is that it did, in fact, include the obligation of FYROM to use the temporary name not only when applying for membership, but also when referring to itself within international organisations and when others referred to it within these organisations. The court ruling, however, finds that FYROM can refer to itself under its constitutional name, while does not take a position on the name that can or should be used by third parties within international organisations. This ruling might be seen as the death-blow to the Interim Agreement of 1995: as far as Greece was concerned the whole aim of the Interim Agreement was to create a modus vivendi until the two countries reached a final agreement. Thus Greece considered that the temporary appellation was to be used erga omnes (always and by all). Since then FYROM has systematically ignored the Interim Agreement when it came to relations with third parties and bilateral Agreements with third parties. The new ruling now allows FYROM to use its constitutional name within International organisations as well. Thus the scope of the Interim Agreement is limited to (a) what term Greece will call its neighbour by and (b) the term that third parties use to designate FYROM within international organisations and (c) what the country shall be listed as within these organisations. As the court did not pronounce itself on the second point, and given the precedent of bilateral relations outside international organisations, it is likely that even third parties will refer to FYROM with its constitutional name within international organisations. Thus the courts ruling limits the Interim Agreement basically to what Greece will call FYROM! This, however, means that Greece no longer has a real interest to adhere to the Interim Agreement, and makes the calls for it to abandon it that much louder.
Concerning this point the court notes that [par. 99] “the Applicant has continued to refer to itself by its constitutional name in its relations with and dealings within those international organizations and institutions. The Court notes, in particular, the Applicant’s assertion that the Respondent did not object to its admission to any of these 15 organizations. This point went unchallenged by the Respondent. Although there is no evidence that the Respondent ever objected to admission or membership based on the prospect that the Applicant would use its constitutional name in such organizations, the Respondent does identify one instance in which it complained about the Applicant’s use of its constitutional name in the Council of Europe after the Applicant had already joined that organization. The Respondent apparently raised its concerns for the first time only in December 2004, more than nine years after the Applicant’s admission, returning to the subject once again in 2007”. It uses Greece’s silence on the fact that FYROM has been calling itself by its Constitutional name as an argument against Greece’s claim that the Interim Accord does not, in fact allow such a practice. [see also par 100, 101, 113 and 126].
The court uses the same logic (Greece’s silence) as far as Greece’s claims that FYROM did not conduct negotiations in good faith are concerned [par. 133-138] and that FYROM violated art. 6, par. 2 of the Interim Agreement (“The Party of the Second Part hereby solemnly declares that nothing in its Constitution, and in particular in Article 49 as amended, can or should be interpreted as constituting or will ever constitute the basis for the Party of the Second Part to interfere in the internal affairs of another State in order to protect the status and rights of any persons in other States who are not citizens of the Party to the Second Part.”) [par. 140-142] or Art. 7, par 1 of the I.A. (“The Party of the Second Part hereby solemnly declares that nothing in its Constitution, and in particular in Article 49 as amended, can or should be interpreted as constituting or will ever constitute the basis for the Party of the Second Part to interfere in the internal affairs of another State in order to protect the status and rights of any persons in other States who are not citizens of the Party to the Second Part.”), for which the court accepted that various hostile acts cited were acts of private individuals or had been promptly acted upon and that textbooks that “that depict a historic “Greater Macedonia” and that present certain historical figures as the ancestors of the Applicant’s current population” simply “reflect differences concerning the history of the region”. The only case of a violation of the I.A. by FYROM that the court accepts is a case of use of the symbol that had been used on FYROM’s old flag “by a regiment of the Applicant’s army depicted in a publication of the Applicant’s Ministry of Defence in 2004.”. However “the regiment in question was disbanded in 2004 (an assertion left unchallenged by the Respondent), and there is no allegation by the Respondent that the symbol continued to be used in that way after 2004” [par. 149-151].
Concerning the I.A. Article 7, paragraph 3 (“If either Party believes one or more symbols constituting part of its historic or cultural patrimony is being used by the other Party, it shall bring such alleged use to the attention of the other Party, and the other Party shall take appropriate corrective action or indicate why it does not consider it necessary to do so.”) Greece “asserts that the Applicant has violated this provision in a variety of ways, including by issuing stamps, erecting statues and renaming the airport of the capital.”. On this the court finds that “Because Article 7, paragraph 3, does not contain any prohibition on the use of particular symbols, the renaming of an airport could not itself constitute a breach. The threshold question is thus whether the Respondent brought its concern “to the attention” of the Applicant prior to the Bucharest Summit. The Respondent introduced evidence showing that in December 2006, the Respondent’s Foreign Minister described the Applicant’s conduct as “not consistent with the obligations concerning good neighbourly relations that emanate from the Interim Agreement” and as not serving “Skopje’s Euro-Atlantic aspirations”, without, however, referring expressly to the renaming of the airport.” [Par. 154-160.]
In other words, according to the court ruling the renaming of the airport and highway or any of the numerous statues recently set up in the city of Skopje and other towns of FYROM cannot in themselves be considered a breach of Art. 7, par 3 of the I.A. It lies then with Greece, according to the court, to file objections for each case to the government of FYROM, which must then explain its position.
To conclude, it must be noted that as far as the legal aspect is concerned, the court’s decision was exactly what had been expected (and leaked to the media 10 days ago). Although it will be presented on both sides as a victory or a defeat (depending on who is speaking) the decisions follows the pattern that the ICJ is well-know for, i.e. a neutral position where no-one really wins or loses.
However, the specifics of the courts reasoning have far-reaching political consequences and can be seen as a blow to the relations between the two countries.
Firstly the court’s view concerning the use of the constitutional name of the country narrows the scope of the applicability of the Interim Agreement to a very small field. This means that Greece may lose interest of adhering to it or may even find it useful to denounce the I.A. altogether.
On the other hand the fact that the court does not consider any of the actions taken by Gruevski’s nationalist government as violation of the I.A. accord can also be seen as giving dangerous leeway to the extremists in both countries. On the one hand Gruevski will see it as permission to keep provoking Greece with similar practices, while on the more extreme voices in Greece will advocate that a more hard line is needed to deal with FYROM, since the soft politics of the past, where many provocations were left unchallenged so as not to further impede the dialogue between the two countries, has just been shown by the court to have, in fact, weakened Greece’s legal case. At the very least, it is probable that Greece will from now on officially challenge FYROM’s every move on any subject that may concern the two countries even remotely. This practice will probably be extended backwards in time to cover all past moves that have been seen as provocations (renaming the airport, MANU encyclopedia, National team singing irredentist songs, statues of Alexander III and other ancient figures etc). Furthermore the judgment leaves Greece free to block FYROM’s accession to any International organization; this, given the current judgment, Greece will probably do. After all, it is the only measure that Greece possesses to put pressure on FYROM, so it should not be surprising that it continues to do so, especially given the bad faith that the current government of FYROM displays.
So can this judgment be seen as a victory for any of the two sides? Legally, no. The more important claim on the part of FYROM was the demand that “[Greece be ordered] immediately take all necessary steps to comply with its obligations under Article 11, paragraph 1, of the Interim Accord” which the court refused to do.
What it can be seen as is a victory for the hard-liners on both sides: it has seriously weakened the Interim Agreement; it has given Gruevski’s government the scope to continue to provoke Greece with imagined impunity and will certainly be seen in Greece as proof that Greece’s willingness to negotiate weakens its position. They will thus advocate a much harder line, which will almost certainly include blocking FYROM’s entry to the EU and NATO. Let us not forget that the far-right party is currently one of the constituent members of Greece’s unity government.
Thus moderates on both sides have taken a whipping. Dialogue between the two countries has become more difficult, and the one bridge of communication between the two countries that existed, the Interim Agreement of 1995, has become dangerously weak and is close to collapse.
One can only hope that our wise leaders shall refrain from taking any further such measures in the future, but rather invest in the dialogue and negotiations with frankness and good-will. They must understand that in this case there can be no winners and losers, and neither should they seek to achieve such ends either by using legal means or by pressuring the other side into a corner. What both sides must always bear in mind is that the only viable agreement is one where both will concede something, and arrive at a compromise. In any other outcome, the “winner” may have secured itself a name, but it will also have gained a sworn enemy for all eternity.
One would think that for any rational being, the choice is evident.
See:
· ICJ decision (Press Release)
See also:
- The history of the court case (e-Lawyer)
- Audio analysis of the court case - before the final decision (e-Lawyer)
- Greek translation of the Press-Release containing the decision (e-Lawyer)
*I use the term FYROM in the present text as it is the only mutually acceptable term, agreed upon by the two countries with the Interim Agreement of 1995. Any other term would be seen as an affront to one or the other side.
Sunday, December 04, 2011
Rumors about the Hague court decision on FYROM vs Greece.
Recently a lot of rumours have been flying around concerning the final decision of the International Tribunal of Hague concerning the case brought before the court by the Former Yugoslav Republic of Macedonia that claims that Greece has violated the Interim Accord of 1995.
There are two things to be said concerning the information about the decision that is due in tomorrow.
Firstly all the rumours can be traced back to this article printed by the Greek newspaper Kathimerini on the 27.11.2011. It must be noted that this short article is unsigned and all its information is based on unnamed sources.
Following this a whole series of articles and news pieces appeared in the media of both countries (especially those of FYROM), all of which were based on the previous article. In these experts were invited to comment on the information given by Kathimerini. The cycle was completed when Kathimerini published a second article on the 03.12.2011. In this exactly the same information was published. However this time it was signed by the well known journalist Stavros Tzimas, who quoted "leaks from the government [of FYROM]"!
Both the articles in Kathimerini basically predict an unfavourable decision from the international court, the second one adding that the government of FYROM has actually chartered flights and is paying for the stay of numerous journalists in the Hague, so that they can transmit the decision live...
The verdict predicted is that the court will condemn Greece for having violated the Interim agreement of 1995, based on declarations of the then Foreign minister Dora Bakoyannis and the Greek Prime-Minister Kostas Karamanlis. On the other hand the court will reject the second point of the plaintiff, i.e. the anticipational condemnation of any actions Greece might take in the future to block the entry of FYROM into international organisations.
If these rumours have any substance (although, bearing in mind that they all emanate from the same source, many doubts can be advanced) then this decision is actually quite positive for Greece: in fact the court is not even condemning Greece for the act of blocking FYROM's entry into NATO, but only for the fact that its elected representatives declared that they had the intention of blocking its entry! Furthermore it refuses to condemn any similar acts of Greece in the future. Thus all Greece need do is block FYROM's entry, but be discreet about it, and nothing more will come of it! Furthermore Greece will actually have a legal precedent to defend its actions!
Anyway, our curiosity will be satisfied tomorrow (05.12.2011) 10 am (local time), when we can all watch the official announcement of the court’s decision! Furthermore we can expect moves from all parties concerning the question, especially as the coming week will see both an EU general summit and a NATO summit (7-8 December)...Already the PM of FYROM has sent a letter to the new Greek PM, while the Foreign Minister of FYROM has spoken publicly on the matter last week.
It is also interesting to note that the US vice-President Joe Biden will be in Athens on the same day (05.12) and will have meetings with all key players of the Greek political scene (President Karolos Papoulias, Head of PA.SO.K Giorgos Papandreou, Head of N.D. Antonis Samaras and PM Loukas Papadimas).
One can only hope that the momentum created by whatever decision the court comes out with will be used to move the question forward.
Thursday, November 10, 2011
Vassilis Alexakis - Monde
...έχουμε μεγάλη ανάγκη από αταραξία αυτή τη στιγμή...
Ο Βασίλης Αλεξάκης, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης μιλά στον Monde (10.11.2011).
(Η μετάφραση δική μου)
Ελληνο-Γάλλος δημοσιογράφος, συγγραφέας και σκηνοθέτης, ο Βασίλης Αλεξάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1943. Τα βιβλία του έχουν βραβευτεί με πληθώρα βραβείων, μεταξύ των οποίων το Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας το 2007 για το Ap. J.-C. (μ.Χ.).
Πως βιώνετε την κατάσταση στην Ελλάδα;
Είμαι καταδικασμένος να διαβάζω οικονομικά άρθρα τα οποία δεν καταλαβαίνω...Με ξαφνιάζει το ότι οι οικονομολόγοι, οι οποίοι κατέστρεψαν ένα κάρο ανθρώπους, συνεχίζουν να μας εξηγούν τι πρέπει να κάνουμε. Ήρθε η ώρα να δώσουμε το λογου στους φιλοσόφους, τους κοινωνιολόγους, τους ιστορικούς.
Η Ελλάδα θα μπορούσε μα επωφεληθεί από αυτήν την κατάσταση για να συγκαλέσει, σε κάποιο νησί του Αιγαίου, για παράδειγμα, μια συνάντηση των σοφών όλης της Ευρώπης, ή καλύτερα όλου του πλανήτη, για να προσπαθήσουμε να δούμε τι είδους ζωή θέλουμε. Η Ελλάδα θα μπορούσε να πάρει την πρωτοβουλία, διότι κατά βάση το μόνο κεφάλαιο που τους έχει απομείνει είναι οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι, οι οποίοι είπαν κάτι αξιοθαύμαστο: πρέπει πάσει θυσία να διατηρούμε την αταραξία μας. Και έχουμε μεγάλη ανάγκη από αταραξία αυτή τη στιγμή.
Φταίνε οι Έλληνες ή η Ευρώπη;
Σε πολλά φταίνε οι Έλληνες, αλλά είμαστε θύματα των παραδόσεών μας. Η γιαγιά μου, προσκαλούσε την οικογένειά της την πρώτη κάθε μηνός σε ένα εστιατόριο και ξόδευε τη μισή της σύνταξη σε μια βραδιά. Αλλά κατα βάθος δεν μπορώ να την κατηγορήσω: αυτά τα δείπνα είναι από τις καλύτερες αναμνήσεις της ζωής μου.
Νιώθετε αλληλεγύη με τους συμπατριώτες σας;
Οι κύριοι υπεύθυνοι της κρίσης είναι οι διαδοχικές κυβερνήσεις της Ελλάδας. Τη δεκαετία του 80, ο Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου (ΠΑΣΟΚ) υποσχόταν στο λαό ότι θα τον πλουτίσει, αν και ήδη εκείνη την εποχή τα ταμεία ήταν άδεια. Η ευθύνες των κυβερνήσεων είναι τραγικές. Η Ελλάδα ζούσε εκτός πραγματικότητας και αυτό έφτασε σε σημείο παροξυσμού με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Κάναμε λες και μπορούσαμε να τα οργανώσουμε όλα αυτά. Όμως οι Ολυμπιακοί μας άφησαν ένα χρέος 20 δισεκατομυρίων ευρώ που τα εγγόνια μας θα πρέπει να πληρώσουν.
Όταν ήμουν παιδί, ο πατέρας μου είχε τόσα λίγα χρήματα που έπρεπε να ανεβαίνει στον Υμηττό, τρεις ώρες με τα πόδια, για να μαζέψει χόρτα για να φάμε. Έχω την εντύπωση ότι η Ελλάδα, σιγά-σιγά, ξαναωεβαίνει στον Υμηττό.
Οι Έλληνες έχουν τους πιο μέτριους πολιτικούς της Ευρώπης;
Όλα είναι στο ίδιο επίπεδο στην Ελλάδα. Η μετριότητα στην τηλεόραση, στον πολιτικό κόσμο, στις επιχειρήσεις....Τούτο αντικατροπτίζει μια νοοτροπία πιο γενικευμένη. Όταν μας λένε ότι πειράξαμε τα στατιστικά για να κρύψουμε το χρέος, ισχύει. Αλλά λέω επίσης ότι τα τεχνάσματα και το ψέμα είναι μέρος της ελληνικής παράδοσης: με τέχνασμα μπήαν οι Έλληνες στην Τροία και με τέχνασμα έκανε αυτό που ήθελε ο Δίας με την Ευρώπη...
Γιατί στην Ελλάδα υπάρχει τέτοια δυσπιστία έναντι του Κράτους;
Το όνειρο κάθε οικογένειας στην Ελλάδα ήταν να γίνουν τα παιδιά της Δημόσιοι Υπάλληλοι. Η δυσπιστία των Ελλήνων έναντι του Κράτους, είναι η ίδια που μπορεί να έχουν έναντι των ίδιων τους των εαυτών, γιατί ξέρουν τον εαυτό τους. Όσον αφορά τη δυσπιστία ἐναντι των φόρων...Στην Αθήνα ξέρουμε ότι κάθε φορά που έρχεται φορολογικός έλεγχος ο σκοπός είναι να τα κανονίσουμε με τον ελεγκτή και να του δώσουμε κάποια χρήματα στο χέρι. Είναι το σύστημα!
Πως νιώθετε για τις κριτικές εναντίον της χώρας σας;
Η αλαζονία των μεγάλων χωρών είναι αφόρητη. Λες και ο Σαρκόζυ να θεωρεί τον Παπανδρέου σαν έναν από τους νομάρχες του...Τούτο τρέφει τον εθνικισμό. Η ιδέα της απώλειας της εθνικής ταυτότητας κερδίζει έδαφος. Αλλά αυτό είναι παραλογισμός, διότι η Ευρώπη είναι μέρος του ΕΛληνικού πολιτισμού. Είναι δύσκολο να απαιτούμε από την Ελλάδα να είναι λογική, την ώρα που η χώρα πατάει με το κάθε πόδι σε δύο αντίυετους πολιτισμούς: ένας κλασικός πολιτισμός της ελευθερίας του πνέυματος και ένας ανατολικός πολιτισμός, δογματικός που είναι αυτός της Ορθόδοξης εκκλησίας.
Η Εκκλησία μπορεί να βοηθήσει τη χώρα;
Βεβαίως, διότι είναι πάμπλουτη. Υποστήριξε όλες τις δικτατορίες που γνώρισε η χώρα. Μέχρι που τις ευλόγισε. Σήμερα θα μπορούσε να αποκαταστήσει την εικόνα της προσφέροντας βοήθεια. Όμως από τη Βυζαντινή περίοδο και δώθε, πάντα είχε μάθει να παίρνει, ποτέ να δίνει. Στην Ελλάδα η Εκκλησία είναι ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης ακίνητης περιουσίας και η μεγαλύτερη επιχείρηση. Το διοικητικό συμβούλιο της Εθνικής Τράπεζας προεδρεύεται από τον Αρχιεπίσκοπο της Ελληνικής Εκκλησίας, διότι είναι από τους πιο μεγάλομετόχους της. Και η Εκκλησία διαχειρίζεται τη περιουσία της πολύ καλύτερο από το Κράτος.
Δεν είναι αλήθεια ότι υπάρχουν δύο Ελλάδες, αυτή των νησιών, που δεν τα πάει άσχημα και η Ελλάδα που υποφέρει, αυτή των Δημοσίων Υπαλλήλων, των συνταξιούχων, τω φοιτητών;
Τα χρήματα από το τουρισμό οφελούν κάποιους, αλλά όχι τη χώρα. Σε όλες τις τουριστικές περιοχές, είναι προφανές ότι υπάρχουν πολλά χρήματα. Αλλά δεν βλέπω τα λεφτά των Δελφών, της Σαντορίνης ή της Μυκόνου. Η Ελλάδα είναι μια χώρα ορεινή, έχει ιδια ποσότητα βουνών με την Ελβετία, αλλά είναι η Ελλάδα. Εϊναι η Ελβετία, χωρίς τα ρολόγια.
Η αλληλογύη μεταξύ των γενεών που αυξάνει λόγω της κρίσης έχει πολύ αρνητικά αποτελέσματα. Οι γυναίκες επιστρέφουν να ζήσουν με τους γονείς τους. Η ασφυκτική επιρροή της οικογένειας θα αυξηθεί κι άλλο, με μια νοσταλγία της εποχής που η Ελλάδα ήταν μια φτωχή χώρα, όπου ζούσαμε μαζί και όπου μοιραζόμασταν το ποτήρι το γάλα με το γείτονα...Σήμερα υπάρχει η τάση να αναδιπλωνόμαστε στον εαυτό μας, πράγμα που πρέπει οπωσδήποτε να το αποφύγουμε. Ο επόμενος πρωθυπουργός της Ελλάδας θα οδηγεί με το μάτι ένα καράβι όπως αυτό του Οδυσσέα. Αλλά θα ήθελα να τον δέσουμε στο κατάρτι για να μην ακούσει της σειρήνες που προτρέπουν την Ελλάδα να απομονωθεί. Κάθε φορά που η χώρα το έκανε στο παρελθόν, η κατάσταση έγινε χειρότερη από την καταστροφή που προσπαθούσε να αποφύγει.
Συνέντευξη στον Alain Beuve-Méry
Ο Βασίλης Αλεξάκης, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης μιλά στον Monde (10.11.2011).
(Η μετάφραση δική μου)
Ελληνο-Γάλλος δημοσιογράφος, συγγραφέας και σκηνοθέτης, ο Βασίλης Αλεξάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1943. Τα βιβλία του έχουν βραβευτεί με πληθώρα βραβείων, μεταξύ των οποίων το Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας το 2007 για το Ap. J.-C. (μ.Χ.).
Πως βιώνετε την κατάσταση στην Ελλάδα;
Είμαι καταδικασμένος να διαβάζω οικονομικά άρθρα τα οποία δεν καταλαβαίνω...Με ξαφνιάζει το ότι οι οικονομολόγοι, οι οποίοι κατέστρεψαν ένα κάρο ανθρώπους, συνεχίζουν να μας εξηγούν τι πρέπει να κάνουμε. Ήρθε η ώρα να δώσουμε το λογου στους φιλοσόφους, τους κοινωνιολόγους, τους ιστορικούς.
Η Ελλάδα θα μπορούσε μα επωφεληθεί από αυτήν την κατάσταση για να συγκαλέσει, σε κάποιο νησί του Αιγαίου, για παράδειγμα, μια συνάντηση των σοφών όλης της Ευρώπης, ή καλύτερα όλου του πλανήτη, για να προσπαθήσουμε να δούμε τι είδους ζωή θέλουμε. Η Ελλάδα θα μπορούσε να πάρει την πρωτοβουλία, διότι κατά βάση το μόνο κεφάλαιο που τους έχει απομείνει είναι οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι, οι οποίοι είπαν κάτι αξιοθαύμαστο: πρέπει πάσει θυσία να διατηρούμε την αταραξία μας. Και έχουμε μεγάλη ανάγκη από αταραξία αυτή τη στιγμή.
Φταίνε οι Έλληνες ή η Ευρώπη;
Σε πολλά φταίνε οι Έλληνες, αλλά είμαστε θύματα των παραδόσεών μας. Η γιαγιά μου, προσκαλούσε την οικογένειά της την πρώτη κάθε μηνός σε ένα εστιατόριο και ξόδευε τη μισή της σύνταξη σε μια βραδιά. Αλλά κατα βάθος δεν μπορώ να την κατηγορήσω: αυτά τα δείπνα είναι από τις καλύτερες αναμνήσεις της ζωής μου.
Νιώθετε αλληλεγύη με τους συμπατριώτες σας;
Οι κύριοι υπεύθυνοι της κρίσης είναι οι διαδοχικές κυβερνήσεις της Ελλάδας. Τη δεκαετία του 80, ο Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου (ΠΑΣΟΚ) υποσχόταν στο λαό ότι θα τον πλουτίσει, αν και ήδη εκείνη την εποχή τα ταμεία ήταν άδεια. Η ευθύνες των κυβερνήσεων είναι τραγικές. Η Ελλάδα ζούσε εκτός πραγματικότητας και αυτό έφτασε σε σημείο παροξυσμού με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Κάναμε λες και μπορούσαμε να τα οργανώσουμε όλα αυτά. Όμως οι Ολυμπιακοί μας άφησαν ένα χρέος 20 δισεκατομυρίων ευρώ που τα εγγόνια μας θα πρέπει να πληρώσουν.
Όταν ήμουν παιδί, ο πατέρας μου είχε τόσα λίγα χρήματα που έπρεπε να ανεβαίνει στον Υμηττό, τρεις ώρες με τα πόδια, για να μαζέψει χόρτα για να φάμε. Έχω την εντύπωση ότι η Ελλάδα, σιγά-σιγά, ξαναωεβαίνει στον Υμηττό.
Οι Έλληνες έχουν τους πιο μέτριους πολιτικούς της Ευρώπης;
Όλα είναι στο ίδιο επίπεδο στην Ελλάδα. Η μετριότητα στην τηλεόραση, στον πολιτικό κόσμο, στις επιχειρήσεις....Τούτο αντικατροπτίζει μια νοοτροπία πιο γενικευμένη. Όταν μας λένε ότι πειράξαμε τα στατιστικά για να κρύψουμε το χρέος, ισχύει. Αλλά λέω επίσης ότι τα τεχνάσματα και το ψέμα είναι μέρος της ελληνικής παράδοσης: με τέχνασμα μπήαν οι Έλληνες στην Τροία και με τέχνασμα έκανε αυτό που ήθελε ο Δίας με την Ευρώπη...
Γιατί στην Ελλάδα υπάρχει τέτοια δυσπιστία έναντι του Κράτους;
Το όνειρο κάθε οικογένειας στην Ελλάδα ήταν να γίνουν τα παιδιά της Δημόσιοι Υπάλληλοι. Η δυσπιστία των Ελλήνων έναντι του Κράτους, είναι η ίδια που μπορεί να έχουν έναντι των ίδιων τους των εαυτών, γιατί ξέρουν τον εαυτό τους. Όσον αφορά τη δυσπιστία ἐναντι των φόρων...Στην Αθήνα ξέρουμε ότι κάθε φορά που έρχεται φορολογικός έλεγχος ο σκοπός είναι να τα κανονίσουμε με τον ελεγκτή και να του δώσουμε κάποια χρήματα στο χέρι. Είναι το σύστημα!
Πως νιώθετε για τις κριτικές εναντίον της χώρας σας;
Η αλαζονία των μεγάλων χωρών είναι αφόρητη. Λες και ο Σαρκόζυ να θεωρεί τον Παπανδρέου σαν έναν από τους νομάρχες του...Τούτο τρέφει τον εθνικισμό. Η ιδέα της απώλειας της εθνικής ταυτότητας κερδίζει έδαφος. Αλλά αυτό είναι παραλογισμός, διότι η Ευρώπη είναι μέρος του ΕΛληνικού πολιτισμού. Είναι δύσκολο να απαιτούμε από την Ελλάδα να είναι λογική, την ώρα που η χώρα πατάει με το κάθε πόδι σε δύο αντίυετους πολιτισμούς: ένας κλασικός πολιτισμός της ελευθερίας του πνέυματος και ένας ανατολικός πολιτισμός, δογματικός που είναι αυτός της Ορθόδοξης εκκλησίας.
Η Εκκλησία μπορεί να βοηθήσει τη χώρα;
Βεβαίως, διότι είναι πάμπλουτη. Υποστήριξε όλες τις δικτατορίες που γνώρισε η χώρα. Μέχρι που τις ευλόγισε. Σήμερα θα μπορούσε να αποκαταστήσει την εικόνα της προσφέροντας βοήθεια. Όμως από τη Βυζαντινή περίοδο και δώθε, πάντα είχε μάθει να παίρνει, ποτέ να δίνει. Στην Ελλάδα η Εκκλησία είναι ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης ακίνητης περιουσίας και η μεγαλύτερη επιχείρηση. Το διοικητικό συμβούλιο της Εθνικής Τράπεζας προεδρεύεται από τον Αρχιεπίσκοπο της Ελληνικής Εκκλησίας, διότι είναι από τους πιο μεγάλομετόχους της. Και η Εκκλησία διαχειρίζεται τη περιουσία της πολύ καλύτερο από το Κράτος.
Δεν είναι αλήθεια ότι υπάρχουν δύο Ελλάδες, αυτή των νησιών, που δεν τα πάει άσχημα και η Ελλάδα που υποφέρει, αυτή των Δημοσίων Υπαλλήλων, των συνταξιούχων, τω φοιτητών;
Τα χρήματα από το τουρισμό οφελούν κάποιους, αλλά όχι τη χώρα. Σε όλες τις τουριστικές περιοχές, είναι προφανές ότι υπάρχουν πολλά χρήματα. Αλλά δεν βλέπω τα λεφτά των Δελφών, της Σαντορίνης ή της Μυκόνου. Η Ελλάδα είναι μια χώρα ορεινή, έχει ιδια ποσότητα βουνών με την Ελβετία, αλλά είναι η Ελλάδα. Εϊναι η Ελβετία, χωρίς τα ρολόγια.
Η αλληλογύη μεταξύ των γενεών που αυξάνει λόγω της κρίσης έχει πολύ αρνητικά αποτελέσματα. Οι γυναίκες επιστρέφουν να ζήσουν με τους γονείς τους. Η ασφυκτική επιρροή της οικογένειας θα αυξηθεί κι άλλο, με μια νοσταλγία της εποχής που η Ελλάδα ήταν μια φτωχή χώρα, όπου ζούσαμε μαζί και όπου μοιραζόμασταν το ποτήρι το γάλα με το γείτονα...Σήμερα υπάρχει η τάση να αναδιπλωνόμαστε στον εαυτό μας, πράγμα που πρέπει οπωσδήποτε να το αποφύγουμε. Ο επόμενος πρωθυπουργός της Ελλάδας θα οδηγεί με το μάτι ένα καράβι όπως αυτό του Οδυσσέα. Αλλά θα ήθελα να τον δέσουμε στο κατάρτι για να μην ακούσει της σειρήνες που προτρέπουν την Ελλάδα να απομονωθεί. Κάθε φορά που η χώρα το έκανε στο παρελθόν, η κατάσταση έγινε χειρότερη από την καταστροφή που προσπαθούσε να αποφύγει.
Συνέντευξη στον Alain Beuve-Méry
Tuesday, November 08, 2011
Subscribe to:
Posts (Atom)