Article from "Kathimerini", 15.10.2006
Οι λαθρομετανάστες «μπαλάκι» μεταξύ Τουρκίας - Ελλάδας
Συστηματικές επαναπροωθήσεις αλλοδαπών εκτός συνόρων καταγγέλλουν ΟΗΕ και οργανώσεις
Συσσωρεύονται κατά χιλιάδες στην κερκόπορτα της Ευρώπης, στα ελληνοτουρκικά σύνορα, αφού πρώτα έχουν περιπλανηθεί ρακένδυτοι για εβδομάδες, μήνες, ακόμη και χρόνια, με μοναδική ελπίδα να φωτίζει την απελπισία τους, το πέρασμα στην Ευρώπη, τη γη της Επαγγελίας. Αυτή τη μικρή ελπίδα εκμεταλλεύονται οι λαθρέμποροι. Ομως, αντί να περάσουν στον επίγειο παράδεισο, συχνά, απλώς γίνονται «μπαλάκι» μεταξύ Ελλάδας -Τουρκίας.
Οι τουρκικές αρχές αφήνουν να γίνεται λαθρεμπόριο ανθρώπων κάτω από τη μύτη τους. Οι ελληνικές αρχές κρυφίως τους απωθούν εκτός ελληνικών συνόρων. Οι Τούρκοι, πάλι παράνομα, τους ξαναστέλνουν πίσω. Ανθρωποι έχουν ζήσει αυτό το εξοντωτικό πηγαινέλα τέσσερις και πέντε φορές. Πολλοί πεθαίνουν στα σύνορα Ελλάδας - Τουρκίας. Αλλοι εξαφανίζονται. Κάποιοι, που αν τους δινόταν η ευκαιρία από τις ελληνικές αρχές θα συμπλήρωναν αίτηση για παροχή πολιτικού ασύλου, καταλήγουν στα τουρκικά μπουντρούμια ή στα χέρια τυραννικών δήμιων στις χώρες προέλευσής τους.
Τόσο η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες όσο και η Διεθνής Αμνηστία έχουν επανειλημμένως αναφερθεί στο θέμα αυτών των «σιωπηρών» επαναπροωθήσεων.
Η «υλοτομία»
Σε τέσσερα φυλάκια στο ποτάμι του Εβρου, σε περιοχές που βρίσκονται υπό στρατιωτικό έλεγχο, γύρω στις 4.00 τα χειμωνιάτικα απομεσήμερα και περίπου στις 7.30 το απόγευμα το καλοκαίρι, Ελληνες στρατιώτες, μαζί με συνοριοφύλακες και αστυφύλακες –σύμφωνα με πληροφορίες αυτοπτών μαρτύρων– πηγαίνουν για «υλοτομία». Δηλαδή, περίπου μια φορά τον μήνα τον χειμώνα –όταν δεν έχει πλημμυρίσει το ποτάμι– και περίπου δύο φορές την εβδομάδα, από την Ανοιξη μέχρι το Φθινόπωρο, μεταφέρουν εκτός ελληνικών συνόρων λαθρομετανάστες που έχουν συλληφθεί και κρατούνται στα τμήματα συνοριακής φύλαξης. Σε κανέναν από αυτούς δεν έχει παρασχεθεί η κατοχυρωμένη από τον νόμο ευκαιρία να ζητήσουν άσυλο για πολιτικούς ή ανθρωπιστικούς λόγους.
Η εντολή έρχεται από τον ταξίαρχο στο Σουφλί που με εισαγγελική κάλυψη, όπως λέγεται, διατάσσει «ασφαλή αποτροπή» και άμεση επαναπροώθηση λαθρομεταναστών. Μέχρι και ογδόντα με ενενήντα ανθρώπινα ράκη, επιβιβάζονται από τα τμήματα συνοριακής φύλαξης σ’ ένα μικρό λευκό φορτηγάκι, μ’ ένα μικρό παραθυράκι και τα διακριτικά της Ελληνικής Αστυνομίας στη μικρή πινακίδα. Προορισμός: ο εθνικός δρόμος προς την Ορεστιάδα, που προσεγγίζει το ποτάμι.
Τρεις, συνήθως, αξιωματικοί με 5-6 φαντάρους από τα φυλάκια, που είναι οπλισμένοι σαν αστακοί, αναλαμβάνουν την επαναπροώθηση, κατευθυνόμενοι προς το ποτάμι όπου τους περιμένει ο ηλικιωμένος βαρκάρης. Αυτός θα μεταφέρει τους συλληφθέντες απέναντι. Οταν τελειώσει η συνηθισμένη τουρκική περιπολία, τους ανεβάζουν ανά 30 στη βάρκα και τους περνούν απέναντι. Συνήθως η «υλοτομία ολοκληρώνεται επιτυχώς» χωρίς να γίνει αντιληπτή από τους Τούρκους.
Και τιμητικές άδειες
Οι περισσότεροι είναι Κούρδοι, Ιρακινοί, Αφγανοί, που μπορεί να έχουν διασχίσει όλη την Τουρκία με τα πόδια, με το όνειρο να τους δοθεί η ευκαιρία να υποβάλουν αίτηση για πολιτικό άσυλο για να γλιτώσουν τη φωτιά του πολέμου. Κι όμως, η δημοκρατική Ευρώπη τους στερεί το δικαίωμα. Αλλοι είναι από την πρώην ΕΣΣΔ, συνήθως από τη Γεωργία. Οι Τούρκοι, αν τους πιάσουν, τους ξαναγυρνούν πίσω με τον ίδιο τρόπο που τους έχουν διώξει οι Ελληνες. Και το γαϊτανάκι συνεχίζεται... Οι στρατιώτες από τα φυλάκια, πάνω στο ποτάμι, πηγαίνουν σε συγκεκριμένα σημεία και πιάνουν λαθρομετανάστες. Κάθε «κεφάλι» και τιμητική άδεια...
Eρευνα του BBC
Πριν από ένα χρόνο, δημοσιογράφος του βρετανικού δικτύου BBC έκανε ρεπορτάζ για τις παράνομες επαναπροωθήσεις. Ελληνας λιμενικός δήλωνε ότι με τη μέθοδο της «ασφαλούς αποτροπής» διώχνεται το 60% όσων προσπαθούν να φθάσουν σε κάποιο ελληνικό νησί. Οι ελληνικές αρχές δεν διέψευσαν το δημοσίευμα.
Οπως σημειώνει η δικηγόρος κ. Νατάσα Στραχίνη, μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες Χίου, η «ασφαλής αποτροπή» είναι άνωθεν εντολή που δίδεται επίσημα από το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας στις κατά τόπους λιμενικές αρχές και αποσκοπεί στην αποθάρρυνση των προσφύγων ώστε να μην εισέλθουν σε ελληνικό έδαφος και κατ’ επέκταση στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Επιχείρημα των αρχών για την εφαρμογή της εντολής «ασφαλούς αποτροπής» είναι ότι «οι άνθρωποι αυτοί δεν βρίσκονται σε κίνδυνο».
Η τακτική του Λιμενικού
Οι άνθρωποι αυτοί είναι άνδρες, γυναίκες και παιδιά που στοιβάζονται σε σαπιοκάραβα, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να φθάσουν στην Ευρώπη. Το ταξίδι γίνεται νύχτα και διαρκεί πολλές ώρες, χωρίς προμήθειες φαγητού ή νερού, μέσα σε δριμύ ψύχος και υγρασία. Συχνά οι λαθρέμποροι τους υποχρεώνουν να μπουν στις βάρκες από τα αμπάρια των δουλεμπορικών εν πλω ή τους πετάνε στη θάλασσα 50 περίπου μέτρα μακριά από την ακτή...
Με τον εντοπισμό της «επικίνδυνης» βάρκας, το Λιμενικό ανάβει προβολείς, διατάσσει να σβήσει η μηχανή της βάρκας, τη ρυμπουλκεί προς τα ανοιχτά και συγχρόνως κάνει κύκλους, ώστε με τη δημιουργία έντονων κυματισμών η βάρκα –ακυβέρνητη πλέον– να παρασυρθεί λόγω του καιρού έξω από τα ελληνικά χωρικά ύδατα. Σε κάποιες περιπτώσεις έχει αναφερθεί (τόσο από πρόσφυγες, όσο και από κατοίκους της Αγ. Ερμιόνης και του Καταρράκτη στη Χίο) η χρήση πυροβόλου όπλου για εκφοβισμό.
Τα περισσότερα επεισόδια συμβαίνουν στον θαλάσσιο χώρο μεταξύ Χίου και Σάμου, αλλά και έξω από τη Μυτιλήνη. Οι πληροφορίες λένε ότι πέρα από το Λιμενικό δρα και το Ναυτικό. Εντολές ανωτέρων για πυροβολισμούς δεν υπάρχουν. Υπάρχουν, όμως, ρητές εντολές επαναπροώθησης. Μακριά από μας, κι ας πάνε όπου θέλουν...
Πυροβoλούσαν, αλλά βγήκαμε στην ακτή
«Φύγαμε με μια ξύλινη βάρκα. Είμαστε 55 άνθρωποι. Ανάμεσά μας επτά γυναίκες και τρία παιδιά. Είχαμε ξεκινήσει από τα παράλια της Τουρκίας την προηγούμενη νύχτα. Ταξιδεύαμε με μόνο οδηγό μας τα φώτα τής απέναντι ακτής. Η Ευρώπη μπροστά μας», διηγήθηκε Ιρακινός πρόσφυγας σε μέλη της «Επιτροπής Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες Χίου» για επιχείρηση «ασφαλούς αποτροπής» στα ανοιχτά του Καρφά Χίου την 1/8/2005. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του, που δημοσιεύθηκε στο τοπικό περιοδικό «ΛΑΘΡΑ», «κατά τις 3 τα ξημερώματα μας πλησιάζει σκάφος του λιμενικού. Ρίχνουν πάνω μας τους προβολείς. Φωνάζουμε “βοήθεια”. Απαιτούν να σβήσουμε τη μηχανή. Φωνάζουμε δυνατά. Τους δείχνουμε τα παιδιά που έχουμε μαζί μας. Τους βλέπουμε να απομακρύνονται μέσα στη νύχτα. Συνεχίζουμε να τους καλούμε σε βοήθεια ξανά και ξανά. Προσπαθούμε να βάλουμε μπροστά τη μηχανή. Φοβόμαστε πολύ. Εχει κύματα. Κάποιοι από μας αρχίζουν να κλαίνε. Σχεδόν κανείς μας δεν γνωρίζει να κολυμπά. Εχουν περάσει δύο ώρες που είμαστε ακυβέρνητοι. Κάποια στιγμή επιτέλους η μηχανή παίρνει μπροστά. Βγαίνουμε προς την ακτή. Ενώ είμαστε πολύ κοντά, μας πλησιάζει και πάλι το σκάφος του λιμενικού. Αρχίζουν να πυροβολούν στον αέρα και το νερό προς το μέρος μας. Συνεχίζουμε. Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Για πέντε λεπτά τουλάχιστον πυροβολούν προς το μέρος μας. Προσεγγίζουμε την ακτή. Αρχίζουμε να βγαίνουμε έξω...».
No comments:
Post a Comment