Vassilis Alexakis - Monde

...έχουμε μεγάλη ανάγκη από αταραξία αυτή τη στιγμή...

Ο Βασίλης Αλεξάκης, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης μιλά στον Monde (10.11.2011).

(Η μετάφραση δική μου)

Ελληνο-Γάλλος δημοσιογράφος, συγγραφέας και σκηνοθέτης, ο Βασίλης Αλεξάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1943. Τα βιβλία του έχουν βραβευτεί με πληθώρα βραβείων, μεταξύ των οποίων το Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας το 2007 για το Ap. J.-C. (μ.Χ.).

Πως βιώνετε την κατάσταση στην Ελλάδα;

Είμαι καταδικασμένος να διαβάζω οικονομικά άρθρα τα οποία δεν καταλαβαίνω...Με ξαφνιάζει το ότι οι οικονομολόγοι, οι οποίοι κατέστρεψαν ένα κάρο ανθρώπους, συνεχίζουν να μας εξηγούν τι πρέπει να κάνουμε. Ήρθε η ώρα να δώσουμε το λογου στους φιλοσόφους, τους κοινωνιολόγους, τους ιστορικούς.

Η Ελλάδα θα μπορούσε μα επωφεληθεί από αυτήν την κατάσταση για να συγκαλέσει, σε κάποιο νησί του Αιγαίου, για παράδειγμα, μια συνάντηση των σοφών όλης της Ευρώπης, ή καλύτερα όλου του πλανήτη, για να προσπαθήσουμε να δούμε τι είδους ζωή θέλουμε. Η Ελλάδα θα μπορούσε να πάρει την πρωτοβουλία, διότι κατά βάση το μόνο κεφάλαιο που τους έχει απομείνει είναι οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι, οι οποίοι είπαν κάτι αξιοθαύμαστο: πρέπει πάσει θυσία να διατηρούμε την αταραξία μας. Και έχουμε μεγάλη ανάγκη από αταραξία αυτή τη στιγμή.

Φταίνε οι Έλληνες ή η Ευρώπη;

Σε πολλά φταίνε οι Έλληνες, αλλά είμαστε θύματα των παραδόσεών μας. Η γιαγιά μου, προσκαλούσε την οικογένειά της την πρώτη κάθε μηνός σε ένα εστιατόριο και ξόδευε τη μισή της σύνταξη σε μια βραδιά. Αλλά κατα βάθος δεν μπορώ να την κατηγορήσω: αυτά τα δείπνα είναι από τις καλύτερες αναμνήσεις της ζωής μου.

Νιώθετε αλληλεγύη με τους συμπατριώτες σας;

Οι κύριοι υπεύθυνοι της κρίσης είναι οι διαδοχικές κυβερνήσεις της Ελλάδας. Τη δεκαετία του 80, ο Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου (ΠΑΣΟΚ) υποσχόταν στο λαό ότι θα τον πλουτίσει, αν και ήδη εκείνη την εποχή τα ταμεία ήταν άδεια. Η ευθύνες των κυβερνήσεων είναι τραγικές. Η Ελλάδα ζούσε εκτός πραγματικότητας και αυτό έφτασε σε σημείο παροξυσμού με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Κάναμε λες και μπορούσαμε να τα οργανώσουμε όλα αυτά. Όμως οι Ολυμπιακοί μας άφησαν ένα χρέος 20 δισεκατομυρίων ευρώ που τα εγγόνια μας θα πρέπει να πληρώσουν.

Όταν ήμουν παιδί, ο πατέρας μου είχε τόσα λίγα χρήματα που έπρεπε να ανεβαίνει στον Υμηττό, τρεις ώρες με τα πόδια, για να μαζέψει χόρτα για να φάμε. Έχω την εντύπωση ότι η Ελλάδα, σιγά-σιγά, ξαναωεβαίνει στον Υμηττό.

Οι Έλληνες έχουν τους πιο μέτριους πολιτικούς της Ευρώπης;

Όλα είναι στο ίδιο επίπεδο στην Ελλάδα. Η μετριότητα στην τηλεόραση, στον πολιτικό κόσμο, στις επιχειρήσεις....Τούτο αντικατροπτίζει μια νοοτροπία πιο γενικευμένη. Όταν μας λένε ότι πειράξαμε τα στατιστικά για να κρύψουμε το χρέος, ισχύει. Αλλά λέω επίσης ότι τα τεχνάσματα και το ψέμα είναι μέρος της ελληνικής παράδοσης: με τέχνασμα μπήαν οι Έλληνες στην Τροία και με τέχνασμα έκανε αυτό που ήθελε ο Δίας με την Ευρώπη...

Γιατί στην Ελλάδα υπάρχει τέτοια δυσπιστία έναντι του Κράτους;

Το όνειρο κάθε οικογένειας στην Ελλάδα ήταν να γίνουν τα παιδιά της Δημόσιοι Υπάλληλοι. Η δυσπιστία των Ελλήνων έναντι του Κράτους, είναι η ίδια που μπορεί να έχουν έναντι των ίδιων τους των εαυτών, γιατί ξέρουν τον εαυτό τους. Όσον αφορά τη δυσπιστία ἐναντι των φόρων...Στην Αθήνα ξέρουμε ότι κάθε φορά που έρχεται φορολογικός έλεγχος ο σκοπός είναι να τα κανονίσουμε με τον ελεγκτή και να του δώσουμε κάποια χρήματα στο χέρι. Είναι το σύστημα!

Πως νιώθετε για τις κριτικές εναντίον της χώρας σας;

Η αλαζονία των μεγάλων χωρών είναι αφόρητη. Λες και ο Σαρκόζυ να θεωρεί τον Παπανδρέου σαν έναν από τους νομάρχες του...Τούτο τρέφει τον εθνικισμό. Η ιδέα της απώλειας της εθνικής ταυτότητας κερδίζει έδαφος. Αλλά αυτό είναι παραλογισμός, διότι η Ευρώπη είναι μέρος του ΕΛληνικού πολιτισμού. Είναι δύσκολο να απαιτούμε από την Ελλάδα να είναι λογική, την ώρα που η χώρα πατάει με το κάθε πόδι σε δύο αντίυετους πολιτισμούς: ένας κλασικός πολιτισμός της ελευθερίας του πνέυματος και ένας ανατολικός πολιτισμός, δογματικός που είναι αυτός της Ορθόδοξης εκκλησίας.

Η Εκκλησία μπορεί να βοηθήσει τη χώρα;

Βεβαίως, διότι είναι πάμπλουτη. Υποστήριξε όλες τις δικτατορίες που γνώρισε η χώρα. Μέχρι που τις ευλόγισε. Σήμερα θα μπορούσε να αποκαταστήσει την εικόνα της προσφέροντας βοήθεια. Όμως από τη Βυζαντινή περίοδο και δώθε, πάντα είχε μάθει να παίρνει, ποτέ να δίνει. Στην Ελλάδα η Εκκλησία είναι ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης ακίνητης περιουσίας και η μεγαλύτερη επιχείρηση. Το διοικητικό συμβούλιο της Εθνικής Τράπεζας προεδρεύεται από τον Αρχιεπίσκοπο της Ελληνικής Εκκλησίας, διότι είναι από τους πιο μεγάλομετόχους της. Και η Εκκλησία διαχειρίζεται τη περιουσία της πολύ καλύτερο από το Κράτος.

Δεν είναι αλήθεια ότι υπάρχουν δύο Ελλάδες, αυτή των νησιών, που δεν τα πάει άσχημα και η Ελλάδα που υποφέρει, αυτή των Δημοσίων Υπαλλήλων, των συνταξιούχων, τω φοιτητών;

Τα χρήματα από το τουρισμό οφελούν κάποιους, αλλά όχι τη χώρα. Σε όλες τις τουριστικές περιοχές, είναι προφανές ότι υπάρχουν πολλά χρήματα. Αλλά δεν βλέπω τα λεφτά των Δελφών, της Σαντορίνης ή της Μυκόνου. Η Ελλάδα είναι μια χώρα ορεινή, έχει ιδια ποσότητα βουνών με την Ελβετία, αλλά είναι η Ελλάδα. Εϊναι η Ελβετία, χωρίς τα ρολόγια.

Η αλληλογύη μεταξύ των γενεών που αυξάνει λόγω της κρίσης έχει πολύ αρνητικά αποτελέσματα. Οι γυναίκες επιστρέφουν να ζήσουν με τους γονείς τους. Η ασφυκτική επιρροή της οικογένειας θα αυξηθεί κι άλλο, με μια νοσταλγία της εποχής που η Ελλάδα ήταν μια φτωχή χώρα, όπου ζούσαμε μαζί και όπου μοιραζόμασταν το ποτήρι το γάλα με το γείτονα...Σήμερα υπάρχει η τάση να αναδιπλωνόμαστε στον εαυτό μας, πράγμα που πρέπει οπωσδήποτε να το αποφύγουμε. Ο επόμενος πρωθυπουργός της Ελλάδας θα οδηγεί με το μάτι ένα καράβι όπως αυτό του Οδυσσέα. Αλλά θα ήθελα να τον δέσουμε στο κατάρτι για να μην ακούσει της σειρήνες που προτρέπουν την Ελλάδα να απομονωθεί. Κάθε φορά που η χώρα το έκανε στο παρελθόν, η κατάσταση έγινε χειρότερη από την καταστροφή που προσπαθούσε να αποφύγει.

Συνέντευξη στον Alain Beuve-Méry

Porsches in Greece

Να τους (σας) χαιρομαστε, Έλληνες!

Κόψτε καμιά ακόμη σύνταξη να πληρώσουμε τις Πόρσε...!

Βιολογικά Προϊόντα - Ελλάδα

Τα Βιολογικά προϊόντα έχουν μέλλον στην Ελλάδα;

Εξαρτάται πως θα τα αντιμετωπίσουμε. Αν τα δούμε ως πηγή γρήγορου πλουτισμού - όπως έχουμε αντιμετωπίσει πολλά σε αυτήν τη χώρα μέχρι τούδε - τότε όχι. Θα είναι απλά μια ακόμα απατεωνιά, μια αρπαχτή, από την οποία κάποιοι επιτηδιοι θα κάνουν τις αρπαχτές τους και κάποιοι "αγαθοί" θα την πληρώσουν ακριβά.

Υπάρχει όμως ένας τρόπος για σωστή ανάπτυξη της βιολογικής καλλιέργειας στην Ελλάδα, η οποία όμως απαιτεί κεντρικό σχεδιασμό και σωστή δουλειά. Για να καρπωφορήσει τελικά σε ένα βάθος χρόνου.

Τι εννοώ; Ότι περιοχές ολόκληρες πρέπει να κυρηχθούν περιοχές βιολογικής καλλιέργειας. Η γεωγραφία της χώρας ευνοεί άλλωστε ένα τέτοιο σχέδιο καθως είναι κερματισμένη σε φυσικές μικρές μονάδες. Κατά αυτόν τον τρόπο σε πιλοτικό στάδιο θα κηρυχθούν κάποια νησιά (ολόκληρα) ως περιοχές βιολογικής καλλιέργειας. Στη συνέχεια (και εφόσον αποδειχτεί ότι υπάρχει κερδοφορία) θα εφαρμοστεί σε μεγαλύτερες περιοχές (Κρήτη, Πελοπόννησος) και τελικά σε ολόκληρη τη χώρα (η παραγωγή π.χ. πραγματικά βιολογικού λαδιού έχει μεγάλη ζήτηση στο εξωτερικό. Μπορεί να συνδυαστεί και με άλλους δείκτες ποιότητας (cold pressing).

Αυτή είναι η πρόταση και όχι βιολογικές καλλιέργιες μεμονωμένες, αφού χάνουν το πραγματικό λάμπελ του βιολογικού από τη μη βιολογική καλλιέργεια του γείτονα.

Σκεφτείτε επιπλέον να συνδυάζεις τη βιολογική καλλιέργεια με τον οικοτουρισμό. Να μπορείς να διαφημίζεις το νησί όχι μόνο για τις υπέροχες αμμουδιές αλλά και για την υπέροχη τοπική αποκλειστικά και βεβαιωμένα βιολογική καλλιέργεια! Να και ένα ακόμα πλεονέκτημα έναντι του τουριστικού τουρισμού που μπορείς να προσθέσεις με την ίδια κίνηση. Πράγμα που θα λειτουργήσει ως πειστικό επιχείρημα για το γιατί τα Ελληνικά νησιά είναι πιο ακριβά από τα απέναντι παράλια.

Σημειώνω δε ότι η κερματισμένη γεωγραφική φύση της Ελλάδος είναι πλεονέκτημα για την Βιολογική καλλιέργεια για έναν επιπλέον λόγο: οι ασθένειες (που είναι ένα από τα "προβλήματα" της Βιολογικής καλλιέργειας) περιορίζονται τοπικά και δεν θερίζουν ολόκληρη την αγροτική παραγωγή διαμιάς.

Κάτι τέτοιο όμως απαιτεί (α) σχεδιασμό (β) επένδυση και (γ) πολιτικά αρχίδια τόνων, γιατί το σχέδιο θα σε βάλει σε άμεση αντιπαράθεση με πολύ μεγάλα συμφέροντα (τοπικά και κυρίως διεθνή).

Γενικά η Ελλάδα - εφόσον δεν μπορεί να ανταγωνιστεί με τις Ασιατικές (και όχι μόνο) αγορές εργασίας στο ζήτημα του κόστους παραγωγής - πρέπει να επενδύσει σε όλους τους τομείς στην ποιότητα και να αναζητήσει αναπτυσσόμενους τομείς: π.χ. γεωργία: βιολογική παραγωγή, αειφόρος ιχθυοκαλλιέργεια. Ενέργεια: Ανανεώσιμες/Αειφόρες πηγές. Τουρισμός: ποιοτικός τουρισμός, οικοτουρισμός. Βιομηχανία-τεχνολογία: software, υλικά και τεχνολογία μόνωσης και ιατροφαρμακευτικά κλπ κλπ. Αυτοί είναι οι τομείς που έχουν μεγάλη ζήτηση και, αν αναπτυχθούν σωστά, μεγάλες αποδώσεις στη σχέση τιμή-κόστους.

Υπάρχει όμως σχέδιο, πολιτική βούληση, και όρεξη για τέτοιες δουλειές; Δεν το βλέπω, για την ώρα τουλάχιστον. Είμαστε, δυστυχώς, ακόμα στη λιγική της αρπαχτής: βάζω πέντε σήμερα για ν'αρπάξω έξι αύριο, ενώ θα έπρεπε να σκέφτομαι ότι με σωστό πρόγραμμα θα μπορούσα να εισπράξω 100 τον ερχόμενο μήνα...

Και εφόσον δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στο κράτος δύσκολα θα πάει μπροστά οποιοδήποτε μακρόπνοο σχέδιο.

Και αυτό πρέπει να απαιτήσουμε από τον όποιον κυβερνά: οργάνωση - διαφάνεια - σχέδιο. Φτάνει πια με τους παπάτζες.

Και να αναλάβουμε όλοι μας τις ευθύνες μας: έλεγχος και απαίτηση προτάσεων προς τους κυβερνώντες.

Μην τους χαρίζετε τη χώρα για ένα ρουσφέτι.

Win-Win

Οι τελευταίες μέρες είδαν εξελίξεις εντός και εκτός Ελλάδας οι οποίες χαρακτηρίστηκαν ευρέως ως πρωτοφανείς.

Η αλήθεια είναι ότι ούτε ο Παπανδρέου τρελάθηκε, ούτε "του την έφερε του Σαμαρά". Ένα θέατρο παίχτηκε με σκηνοθέτες και πραγματικούς πρωταγωνιστές το δίδυμο Μέρκελ - Σαρκόζυ.

Το ζητούμενο: α. να περάσει στον Ελληνικό λαό, αλλά και στην Ευρωπαϊκή κοινή γνώμη η εκχώρηση μέρους της Εθνικής Κυριαρχίας ως κάτι καλό.

β. Να δημιουργηθεί προηγούμενο εντός (και εκτός) της Ευρωζώνης, όπου το ξελάσπωμα από οικονομικές κακοτοπίες συνδέεται ακριβώς με εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας.

Το σενάριο, το οποίο συμφωνήθηκε όχι μόνο από τον Παπανδρέου αλλά και από τον Σαμαρά με το Ευρωδίδυμο ακολουθείται κατά λέξη:

Ο Παπανδρέου επιστρέφοντας στην Ελλάδα θέτει θέμα δημοψηφίσματος.

Το Δίδυμο ωρύεται ωσάν την παρθένα που έχασε το πολυτιμότερό αγαθό της, ότι ο Παπανδρέου προδίδει τα συμφωνηθέντα και θέτει όρους: το δημοψήφισμα εντός του μήνα και το ερώτημα θα είναι "εντός ή εκτός του Ευρώ"!

Στο εσωτερικό της Ελλάδας καλλιεργείται κλίμα πανικού με βομβαρδισμό αναλύσεων και απόψεων από πολιτικούς και αναλυτές: είμαστε στο χείλος του γκρεμού! Καταστρεφόμαστε!

Σε αυτό το κλίμα ο Σαμαράς προσφέρει ένα δείγμα διαλλακτικότητας: Ξαφνικά δέχεται να υπερψηφίσει τη συμφωνία (την οποία μέχρι τούδε προδοτική ανέβαζε, προδοτική κατέβαζε).

Θα μου πείτε: Μα καλά, τί αποκομίζουν όλοι από αυτήν την υπόθεση:

Έχουμε και λέμε:

1. Παπανδρέου: δεν θα περάσει μόνος και με ισχνή πλειοψηφία μια συμφωνία που για τον πολύ λαό (και ενδεχόμενα και για την ιστορία) θεωρείται επαίσχυντη. Η ευθύνη μοιράζεται με την αντιπολίτευση (σημειώνω εδώ ότι τόσο ο Καρατζαφέρης όσο και η Μπακογιάννη αλλά και η ΔΗΜ.ΑΡ. κάνανε ΟΛΟΙ κλίσεις για κυβέρνηση εθνικής ενότητας!). Επιπλέον θα έχει να παρουσιάζεται ως αυτός (ο σοσιαλιστής) που προσπάθησε να κινηθεί αμεσοδημοκρατικά και δεν τον αφήσανε!

2. Σαμαράς: Εγκλωβισμένος στη λαϊκίστικη αντιπολίτευση όπου καταδίκαζε κάθε πρόταση της Κυβέρνησης, είχε αρχίσει να θεωρείται από τους "Εταίρους" προβληματικός. Για το λόγο αυτό τον τελευταίο καιρό είχε βρεθεί κάτω από ισχυρή πίεση (ακόμα και με δημόσιες δηλώσεις που τον κατονόμαζαν -πλέον ονομαστικα- ως "το πρόβλημα στην Ελλάδα"). Θυμίζω δε ότι Μέρκελ και Σαρκόζυ είναι ιδεολογικά αδέρφια του, και κατά συνέπεια θα τον προτιμούσαν να ηγείται της Ελλάδος. Η "συνωμοσία του Δημοψηφίσματος" του έδωσε μια όμορφη έξοδο, αφού παρουσιάστηκε διαλλακτικός, αλλά και υποχρεωμένος να κάνει το βήμα "για το καλό της Πατρίδος"!

3. Μέρκελ και Σαρκόζυ: Και οι δύο έχουν μεγάλη ανάγκη να φανούν "ηγέτες" και ότι λύνουν το θέμα της "Ελληνικής τραγωδίας". Ο μεν Σάρκο μόλις τώρα μπαίνει σε προεκλογική περίοδο και οι προβλέψεις στις δημοσκοπήσεις είναι ιδιαίτερα δυσοίωνες για αυτόν. Η δε Μέρκελ βγαίνει από μια περίοδο πολλαπλών εκλογικών ηττών σε διάφορα γερμανικά κρατίδια. Οι ήττες έχουν αποθρασύνει τους αντιπάλους της (αντιπολίτευση, συμπολίτευση, εσωτερικό του κόμματος). Αυτό σημαίνει ότι με τις "σκληρές δηλώσεις" τους, με τις οποίες τράβηξαν το αφτί των ατάκτων Ελλήνων και τους "έθεσαν προ των ευθυνών τους", θέλησαν να φανούν ισχυροί, υπεύθυνοι Πανευρωπαίοι ηγέτες. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα Γαλλικά και Γερμανικά ΜΜΕ παίζουν το σενάριο "ο Παπανδρέου ενέδωσε στην πίεση του Μέρκελ και της Σαρκόζυ" και εγκατέλειψε το (τρελό) σχέδιο για δημοψήφισμα.

Τι έχουμε ουσιαστικά εδώ; Ένα κλασικό (αμερικάνικό) σενάριο win-win! Όλοι κερδίζουν! Το αν θα αρκεστούμε με μια απλή επικύρωση του σχεδίου από το σύνολο του ελληνικού πολιτικού κόσμου ή αν θα δημιουργήσουμε ενιαία Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας (μα τί απόλυτος ευφημισμός, αλήθεια!), μένει να το δούμε. Το δεύτερο - και αντιδημοκρατικότερο - σενάριο είναι και το πιο πιθανό, και καλλιεργείται με όλα τα μέσα στο λαό. "Όλοι μαζί, να κάνουμε αυτό που μας λένε!! Γιατί δεν έχουμε άλλη επιλογή!"

Όλοι; Ε! Κάποιος πρέπει να χάσει...Αλλά πάει καιρός που οι πολιτικοί (Έλληνες και Ευρωπαίοι) έχουν πάψει να ασχολούνται με τα συμφέροντα του λαού ή των λαών.

Αν οι Ευρωπαίοι και οι Έλληνες ηγέτες ήταν πιστοί στις αρχές τις Δημοκρατίας, η χρήση του Δημοψηφίσματος θα ήταν ΑΥΤΟΝΟΗΤΗ για οποιοδήποτε τέτοιο ζήτημα. Όπως χειρίστηκε βέβαια το όλο ζήτημα η ιθύνουσα τάξη, η ιδέα του Δημοψηφίσματος (και κατ'επέκτασιν της Άμεσης Δημοκρατίας) δέχτηκε ένα ισχυρό κτύπημα κάτω από τη ζώνη. Τι λέτε; Αυτό δεν είναι ένα μπόνους που αξίζει τον κόπο;

Ο δρόμος

Ο δρόμος

Στίχοι: Κωστούλα Μητροπούλου
Μουσική: Μάνος ΛοΐζοςΠρώτη εκτέλεση: Σούλα Μπιρμπίλη

Ο δρόμος

Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία,
κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά.
Ήταν μια λέξη μοναχά: "ελευθερία"
κι ύστερα είπαν πως την έγραψαν παιδιά.

Κι ύστερα πέρασε ο καιρός, κι η ιστορία
πέρασε εύκολα απ' τη μνήμη στην καρδιά.
O τοίχος έγραφε "μοναδική ευκαιρία!
Εντός πωλούνται πάσης φύσεως υλικά".

Τις Κυριακές από νωρίς στα καφενεία
κι έπειτα γήπεδο στοιχήματα καυγά.
O δρόμος είχε τη δική του ιστορία
είπανε όμως πως την έγραψαν παιδιά.


The Road (Manos Loizos)

The road had its own history
someone had written it on the wall in paint
it was but one word: "Freedom"
and later they said it was written by children.

And then time passed and the history turned
easily from a memory to a feeling
On the wall was written "Special Offer!
Sold inside all sorts of materials".

On Sundays from the morning in the cafés
and then to the football match, bets and squabbling.
The road had its own history,
but they said it was written by children.

Charle Hebdo - Sharia Hebdo

Παλαιότερο εξώφυλλο του Charlie Hebdo. Εκπρόσωποι τριών θρησκειών κραυγάζουν: Ο Chalrie Hebdo χρειάζεται φερετζέ.

Η γαλλική σατυρική εφημερίδα Charlie Hebdo δέχτηκε εμπρηστική επίθεση χθες στο Παρίσι (δες εδώ) αλλά και άγνωστοι κατέβασαν το site της εφημερίδας. Ο λόγος; Η εβδομαδιαία εφημερίδα είχε αποφασίσει να μετωνομάστει σε Sharia Hebdo για αυτή την εβδομάδα, για να τιμήσει τη νίκη των ισλαμιστών στην Τυνησία. Επιπλέον ονόμασε τον Μωάμεθ αρχισυντάκτη της...

Η Charlie Hebdo, διάδοχος του Hara Kiri, παραμένει αντισυμβατική, αριστερή (για την ακρίβεια αριστερίστικη και/ή αναρχική) και συχνά προκαλεί την οργή της ακρας δεξιάς (φασιστίζουσας ή ισλαμοφασιστίζουσας) αλλά και σοκάρει τις συμβατικές αξίες της γαλλικής κοινωνίας.

Ο αρχισυντάκτης Philippe Val δήλωσε στο ΒΒC, χτες: "Δεν υπάρχει πλέον η εφημερίδα. Όλος μας ο εξοπλισμός καταστράφηκε".

Το επίμαχο εξόφυλλο: "100 βουρδουλιές, αν δεν ψοφήσετε στα γέλια!"

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ θα προσπαθήσω να βρω και να αγοράσω έναν Charlie σήμερα, ως ελάχιστο δείγμα συμπαράστασης.

Ο Μωάμεθ απεικονίζεται λέγοντας: Είναι σκληρό να σε λατρεύουν μαλάκες.

..........03.11.2011.........

...Και η ιστορία συνεχίζεται: στη σελίδα Facebook του Charlie Hebdo εκατοντάδες μηνύματα εξτρεμιστών μουσουλμάνων επιχαίρονται την καταστροφή της εφημερίδας. (Δες: Le Monde).

H κυβερνοεπίθεση στο site της εφημερίδας πραγματοποιήθηκε από την τουρκική ομάδα Cyber-warrior, γνωστή από επιθέσεις εναντίον Ισραηλινών και Αμερικάνικων ιστοτόπων στο παρελθόν, αλλά και κατά των γνωστων κυβερνοακτιβιστών Anonymous. Η ανακοίνωση της ομάδας αναφέρει μεταξυ άλλων: "Συνεχιζετε να κακοποιείτε τον Προφήτη Μωάμεθ με αηδιαστικά και ντροπιαστικά σκίτσα, προφασιζόμενοι την ελευθερία έκφρασης."

Για την ώρα η συντακτική ομάδα του Charlie Hebdo φιλοξενείται από τη Liberation και έχει υποσχεθεί ότι και να γίνει να βγει τεύχος την ερχόμενη εβδομάδα! Μαζί σας, μάγκες.

................................O4.11.2011.....................................

To Facebook έκλεισε ο λογαριασμό του Charlie ύστερα από εκατοντάδες καταγγελίες πιστών μουσουλμάνων. Μάααααλιστα. Ο Charlie άνοιξε ένα blog με την wordpress.

Creative Accounting

Όταν οι Έλληνες ανακαλύπτουν λογιστικό λάθος στον ισολογισμό, μιλάμε για "απατεώνες Έλληνες" και "δημιουργική Ελληνική λογιστική".

Όταν οι Γερμανοί και οι Ιρλανδοί ανακαλύπτουν λογιστικά λάθη στον ισολογισμό τους, ανοίγουμε σαμπάνιες...

Είμαι ο μόνος που βλέπει την ειρωνία;


ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το Γερμανικό "λάθος" ήταν 55,5 δισ. Τα "κέρδη" από την ιδιοτηκοποίηση όλης της Ελληνικής Εθνικής περιουσίας υπολογίζεται (στην ανώτατη περίπτωση) να είναι περίπου 50 δισ...