Κάτι νέο γεννιέται στις καταλήψεις [Ελευθεροτυπία, 31.12.2008]

Κάτι νέο γεννιέται στις καταλήψεις

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

«Η συνέλευση δεν θα γίνει, η κατάληψη τελείωσε». «Η κατάληψη του Πολυτεχνείου λήγει στις 12 τα μεσάνυχτα της 24ης Δεκέμβρη». «Κατάληψη ΑΣΟΕΕ: Τέλος. Μόλις αποχωρήσαμε από το κτίριο». Ακόμα και το Κέντρο Εξεγερμένων Πολιτών Χαλανδρίου που άκουγαν όσοι ανυποψίαστοι τηλεφωνούσαν στο ΚΕΠ Χαλανδρίου, σίγησε και αυτό. Μία μετά την άλλη οι κατά τόπους καταλήψεις έσβησαν. Κάποιοι όμως μείναν να φυλάνε τις δικές τους Θερμοπύλες.


Η κατάληψη του Πνευματικού Κέντρου Νέας Φιλαδέλφειας φέρ' ειπείν σφύζει από ζωή όπως και καθαριότητα. «Η κατάληψη είναι αυτοδιαχειριζόμενη και όχι αυτοκαθαριζόμενη», γράφουν παντού χαρτιά κολλημένα στους τοίχους. Κανείς δεν ρίχνει τη στάχτη του κάτω. Ούτε τη Δευτέρα που είχαν στον χώρο της κατάληψης συναυλία τα μαθητικά συγκροτήματα Hell Core, Γκροτέσκο και Λυρική Συνωμοσία.

Το Σάββατο μάλιστα, καταληψίες και επισκέπτες του Πνευματικού Κέντρου παρακολούθησαν θεατρική παράσταση. Το έργο «Οι θεατές» του Μάριου Ποντίκα από την ομάδα ΕΡΕΤΑ (Είμαστε Ρεαλιστές, Επιδιώκουμε Το Αδύνατο) σε σκηνοθεσία Νατάσας Βασιλείου.

Εναλλακτικά στολίδια και αλλού ζωγραφιές με τον Αϊ-Βασίλη να κρατάει μολότοφ
Αλλες μέρες έχουν προβολές ταινιών με επίκαιρα πάντα θέματα όπως το γαλλικό: «ΜΑ 6 TVA CRAQUER - Το προάστιό μου θα εκραγεί». Το έργο μιλάει για τη «ζωή σε ένα γκέτο μέσα σε μια αστική καθημερινότητα, όπου ένας πυροβολισμός γίνεται η σπίθα, η οποία φέρνει απανωτές εκρήξεις σε μια ήδη δυσαρεστημένη κοινωνία». Και ενώ το κτίριο τελεί πάντα υπό κατάληψη, λειτουργεί και φουτουριστική έκθεση. Διακοσμητικές απομιμήσεις βομβών μολότοφ και πέτρες βρίσκονται μέσα στα εκθέματα. Αλλού πρόχειρα γλυπτά, κάτι τσαρούχια, οθόνη προβολής και κρεμασμένες δεκάδες φωτογραφίες από τα συμβάντα των ημερών, με κρεμασμένα δίπλα τους προφυλακτικά, στρινγκ, λογαριασμούς ΔΕΗ και κάλτσες.

Αφίσα στην κατάληψη του Πνευματικού Κέντρου Νέας Φιλαδέλφειας προειδοποιεί: «Ελλάς Ελλήνων Καταστηματαρχών. Εκτός από τα καταστήματα και τα αυτοκίνητα ασφαλίστε και τα παιδιά σας. Πού ξέρετε; Ισως κάποτε μια σφαίρα να σας κάνει πλούσιους».

Σε όλες τις καταλήψεις παρατηρείται έντονη διακίνηση ιδεών. Διανομή εντύπων, διάλογος, αφισοκολλήσεις και ομιλίες για επίκαιρα πάντα θέματα. Πόλεμος στη Λωρίδα της Γάζας, επίθεση με βιτριόλι στη συνδικαλίστρια του Σωματείου Καθαριστριών, ορφανές σφαίρες στο Περιστέρι.

Οπως και στην κατάληψη του Πνευματικού Κέντρου, έτσι και στην κατάληψη του «Ελεύθερου Γαλαξία Νέας Σμύρνης» πραγματοποιούνται έρανοι. Ο Γαλαξίας ήταν ένα παλιό ιστορικό καφενείο της Νέας Σμύρνης. Αργότερα έγινε πολιτιστικό κέντρο του δήμου, όμως ελάχιστοι δημότες το θυμούνται έτσι.

Οι καταληψίες καθαρίζουν τώρα τον χώρο επιμελώς. Διατηρούν εράνους τόσο για τους συλληφθέντες των επεισοδίων όσο και για την οικονομική ενίσχυση της κατάληψής τους. Το Σαββατοκύριακο που πέρασε χάριζαν στον κόσμο ρούχα, ενώ παράλληλα πούλαγαν και διάφορα προϊόντα, όπως καφέ, χορηγία μάλλον κάποιου ανεξάρτητου συνεταιρισμού.

Μέσα υπάρχουν αντίσκηνα, καναπέδες, κιθάρες αλλά και οι υπολογιστές, στους οποίους γράφουν τα κείμενά τους. Μέσα σε όλα υπάρχει ψυγείο, κουζίνα, ενώ ψάχνουν πού θα βάλουν την τουαλέτα. Είναι όλοι τους νέοι και προσφέρονται να κεράσουν καφέ εκεί που οι παππούδες και πατεράδες τους πλήρωναν για να πιουν.

Κοινός ίσως ιδεολογικός παρονομαστής και των δύο παραπάνω καταλήψεων είναι αυτό που γράφει σε ανακοίνωσή της η κατάληψη του «Απελευθερωμένου Δημαρχείου Περιστερίου (Ξυλοτεχνία)». Πρόκειται για παράρτημα του δημαρχείου.

Αναφέρουν: «Συμβολικά, αλλά και ουσιαστικά απελευθερώσαμε έναν νεκρό χώρο της εξουσίας. Το κέντρο λήψης αποφάσεων των τοπικών αρχόντων που μιλάνε και αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς. Αυτές τις μέρες μιλήσαμε στις συνελεύσεις, μέσα στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου, καταλύοντας τη δημοκρατία τους. Χωρίς προέδρους, γραμματείς και φαρισαίους. Ισοι προς ίσους μιλήσαμε για όλα αυτά που μας αφορούν χωρίς τη διαμεσολάβηση καμίας εξουσίας, κανενός αντιπροσώπου.

Μια αμεσο-δημοκρατική διαδικασία που εμπεριέχει και χωρά τον καθένα που συμμετέχει σ' αυτή, που του δίνει χώρο έκφρασης όχι για την ατομική του εξύψωση, αλλά για την προώθηση της σύνθεσης της συλλογικής μας πορείας. Τη στιγμή που οι ελεύθεροι χώροι στους οποίους μπορούμε να συναντηθούμε και να εκφραστούμε έχουν εξαφανιστεί. Τη στιγμή που η ασφάλεια του σπιτιού έχει πετάξει από το παράθυρο την περιπέτεια και τη γοητεία της απροσχεδίαστης γνωριμίας και της ανιδιοτελούς συνδιαλλαγής.

Αυτή τη στιγμή επιλέγουμε να δώσουμε στους εαυτούς μας και σε όσους το επιθυμούν μια δυνατότητα αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας σε σχέση με όσα έχουν ήδη συμβεί και όσα θέλουμε από κοινού να συμβούν».

Πολυτεχνείο. Γωνία Στουρνάρη και Μπουμπουλίνας. Στα τρία περίπου μέτρα ύψος (γιατί τόσο ψηλά;) βρίσκεται εντοιχισμένη μαρμάρινη πλάκα: «Ούτε σταγόνα δεν κύλησε μάταια/ τ' άνθος της νιότης μας ποτίστηκε. Η πέτρινη ανάσα μας βάφτηκε σιωπή και ουρλιαχτό. Στον Μιχάλη Καλτεζά που δολοφονήθηκε από το κράτος στις 17 Νοέμβρη 1985».

Σ.σ.: Τη συγγνώμη μου στην κατάληψη του Ελεύθερου Γαλαξία Νέας Σμύρνης, που είπα ότι «δεν είμαι δημοσιογράφος». Είναι ότι αυτές τις μέρες μας έχουν πάρει με τις πέτρες. Είναι και το πανό στην κατάληψη του Πνευματικού Κέντρου Νέας Φιλαδέλφειας: «Οι μπάτσοι χτυπάνε στο ψαχνό και οι δημοσιογράφοι στο μυαλό».


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 31/12/2008